tag:blogger.com,1999:blog-17046459459475766142024-03-18T15:41:25.601+02:00Αγάπα, συγχώρα και προχώραΔουραχάνηΣύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.comBlogger3107125tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-25652328118718898392024-03-18T15:36:00.002+02:002024-03-18T15:36:13.860+02:00Τὸ πνευματικὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν. <p style="text-align: right;"> <span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #cc0000;">Ἱ.Μ. Παναγίας Δουραχάνης </span></span></span></p><div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #cc0000;">♰ π. Ἀθανασίου Χατζῆ</span></span></span></div>
<br />
</div><div style="text-align: left;"><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-OfrGei46JSg/UuZU-DQBW3I/AAAAAAAAAVs/eqGuI_W2u1oGxbNtDBbTJzfbtxVHbitRwCPcBGAYYCw/s1600/moni_ntouraxanis_loggades_iwanninwn_02.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="659" data-original-width="900" height="292" src="https://4.bp.blogspot.com/-OfrGei46JSg/UuZU-DQBW3I/AAAAAAAAAVs/eqGuI_W2u1oGxbNtDBbTJzfbtxVHbitRwCPcBGAYYCw/s400/moni_ntouraxanis_loggades_iwanninwn_02.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><br /></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-u-ufcVzZ5r4/Vn8BcEakkcI/AAAAAAAABMI/LRrZ_84s1ykNcUxO5dFgGFKFoLX3dvUSwCPcBGAYYCw/s1600/%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B1.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="309" data-original-width="200" height="170" src="https://4.bp.blogspot.com/-u-ufcVzZ5r4/Vn8BcEakkcI/AAAAAAAABMI/LRrZ_84s1ykNcUxO5dFgGFKFoLX3dvUSwCPcBGAYYCw/w124-h170/%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2586%25CE%25B1.png" width="124" /></a></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">ντικρύζουμε μια πόρτα.
Η πόρτα αυτή είναι εκείνη που οδηγεί τη διψασμένη ψυχή<span> </span>σε πηγές δροσερές, είναι η πόρτα εκείνη που
οδηγεί τον άνθρωπο από την τρικυμία στην ηρεμία, είναι η πόρτα εκείνη που
χαίρεται και αγάλλεται ο άνθρωπος που θα περάσει δια μέσου αυτής, Εγώ ειμί η
θύρα, λέει. Γι’ αυτήν ακριβώς τη θύρα τη στενή δε χωρεί να ΄χουμε επάνω δεύτερο
ένδυμα ούτε και αντικείμενο για να περάσουμε απ’ αυτήν τη στενή θύρα.</span></span></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Η εκκλησία από την
Κυριακή που μας έρχεται μας καλεί να αγωνιστούμε, θα ‘λεγα τη λέξη – πάω κι εγώ
με τη μόδα – να αδυνατίσουμε και να περάσουμε από τη στενή πόρτα. Από την
Κυριακή, επαναλαμβάνω, καλεί τους πιστούς, σφυρίζει τη σφυρίχτρα του Πνεύματος,
ετοιμάζουν οι άγγελοι το γήπεδο, φτιάχνουν τις γραμμές. Οι προπονητές, οι
άγγελοί μας, ο άγγελός, γιατί κάθε άνθρωπος έχει τον άγγελό του, αρχίζει να
προετοιμάζει τον αθλητή, τον αγωνιστή,<span>
</span>για να τρέξει.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Άλλος έχει το χάρισμα
του απλούν, άλλος του διπλούν, άλλος των διακοσίων, τριακοσίων χιλίων , άλλος
έχει μαραθώνιο. Ο καθένας με τη δύναμή του καλείται σ’ αυτό το πνευματικό
στάδιο, να τρέξει, να αγωνιστεί για να βγει νικητής, να περάσει από κείνη την
πόρτα. Ἐγώ εἶμαι ἡ θύρα, εάν δεν τρέξουμε, εάν δεν παλέψουμε, εάν δεν
αγωνιστούμε η πόρτα για μας θα είναι πολύ στενή και είναι, τι, φύσει αδύνατον
να περάσουμε, γιατί ακριβώς δεν έχουμε προπονηθεί, δεν έχουμε αγωνιστεί σ’αυτό
το στάδιο. Για να δώσω ένα νόημα, για να μπορέσω<span> </span>κι εγώ να το νιώσω καλά αλλά κι εσείς ας
πλησιάσουμε λιγάκι αυτούς τους αθλητές που τρέχουνε.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Πόση προετοιμασία δεν
κάνουν, πόσες φορές με χιόνια<span><a name='more'></a></span> και βροχές δεν πάνε<span> </span>να προπονηθούν, πόσες φορές δε βρέχει… και
ξέρω αθλητή που έφευγε από το Μέτσοβο <span><a name="more"></a></span>μέχρι εδώ μόνο και μόνο για προπόνηση.
Ξέρω αθλητή που με χιόνια τον έβρισκα στο δρόμο και του έλεγα:</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Πήγαινε από κει, κάνε
παραπέρα! Γιατί; Να μη σε δω. Γιατί με ελέγχεις, με </span><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><a name="more"></a><span style="line-height: 115%;">ελέγχεις. Εγώ όταν βλέπω
κρύα, εγώ όταν βλέπω χιόνια, εγώ όταν έχω δουλειά, όταν έχω πονοκέφαλο<span><a name="more"></a></span></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>κουκουλώνομαι περισσότερο και περιμένω να με περιποιηθούνε ή να μου δώσουνε, τί,
ακόμα και την ασπιρίνη οι άλλοι. Κι εσύ, κι εσύ τρέχεις στο στάδιο, τρέχεις στο
στάδιο για να πάρεις μια μέρα μάταια χειροκροτήματα κι αν τα πάρεις. Φύγε
από<span> </span>κοντά μου. </span><span style="font-family: GFS Didot;"><br /><span>
</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Γιατί αν αυτός αγωνίζεται,
γιατί αν αυτός δηλαδή ο πραγματικός αθλητής που τρέχει δεν ξέρει μεσάνυχτα έξω,
δεν ξέρει καταχρήσεις, τα ’χει μετρημένα….</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Να δώσει περισσότερη
τροφή στο στομάχι φύσει αδύνατον. Με δίαιτα και την τηρεί πραγματικά και τον
βλέπεις να σηκώνεται πρωί να πάει να τρέξει, βρέχει, χιονίζει και τα’ αντίθετα
προπονείται καλοκαίρι μεσημέρι και βαρύτερα. Με βαριά παπούτσια παίζει. Για να
δώσει μια σκληραγωγία, για να δώσει ένα σφύξιμο πραγματικά στον εαυτό του γιατί
εκείνη την ημέρα που θα αγωνιστεί, που θα είναι επίσημα ο αγώνας να είναι
ελεύθερος, για να νοιώθει αυτήν την στιγμή από τις άλλες προπονήσεις να πει
πετάω.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Αν θέλουμε κι εμείς να
αντικρύσουμε αυτήν ακριβώς την πύλη και να περάσουμε απ’ αυτήν οπωσδήποτε
πρέπει να αγωνιστούμε, πρέπει να πιέσουμε με τη θέλησή μας τον εαυτό μας.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Η εκκλησία καλεί όλο το
χρόνο κι όλες τις μέρες κι όλες τις ώρες, πάντοτε. Είναι να πάρει την απόφαση ο
άνθρωπος να αλλάξει, να μετανοήσει για να μπει κι αυτός σ’ αυτό το στάδιο, για
να περάσει δια μέσου της πόρτας αλλά πιο πολύ, πιο πολύ καλεί ο Θεός τους πιστούς
που θέλουν πραγματικά να αγωνιστούν γιατί τον αγαπάνε και θέλουν να σωθούνε. Τους
καλεί τώρα αυτήν την εποχή. </span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Από την Κυριακή αρχίζει
το Τριώδιο και αρχίζει η παραβολή με τις δύο περιπτώσεις ανθρώπων. Ο μεν ένας αισθανόταν
την αθλιότητά του, χτύπαε δυνατά το στήθος του γιατί αισθανόταν ότι ενώπιον του
Θεού είναι τι, έρπαιο. Στο ναό εκεί έρπαιε, χτυπούσε τόσο πολύ που δεν είχε
δύναμη να σηκώσει τα μάτια προς τα πάνω να δει τον τρούλλο. Όταν βλέπει ο Θεός τέτοια
συντετριμμένη καρδιά, όταν βλέπει μια τέτοια ταπείνωση, μια τέτοια αθλιότητα
από την αμαρτία… ω τότε τι να θαυμάσουμε απ’ τα μεγαλεία Του; Τη μακροθυμία
Του, την αγάπη, τη γλυκύτητα, την ταπείνωση; Τι να θαυμάσεις; Τον υψώνει τον
άνθρωπο, δεν <span> </span>περιφροννεί όπως τον
περιφρονώ εγώ όταν τον δω. Τον αγκαλιάζει, τον πλησιάζει, διοχετεύεται μέσα του
κα τον ανεβάζει ψηλά Πόσο αντίθετα είναι, πόσο αντίθετα είναι απ’ τους ανθρώπους…
Θα έρθουνε με άθλιο εγωισμό, με ρομφαία γλώσσας η κατάκριση κατά των άλλων.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Ευχαριστώ, είπε, το Θεό
γιατί δεν είμαι όπως είναι οι άλλοι άνθρωποι. Ξεχωρίζει. Μεγάλο αυτό. Ξέχασες
άνθρωπε, άθλιε άνθρωπε ότι ένα βήμα πνευματικό χωρίς τη θέλησή Του, τη θέλησή
του Θεού δεν μπορείς να κάνεις; Δεν είναι τρόπος να κάνεις. Πιο πολύ μαχαίρωσε
τον εαυτό του: Καθώς κι αυτός ο Τελώνης…</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Εκεί καταδικάστηκε
μόνος του. Εκεί λέει ο Χριστός… Εκείνος ο αμαρτωλός με τη συντετριμμένη καρδιά
λες κι έδινε από κανένα σπήλαιο το ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, χάθηκε, έσβηνε, κι
ο άλλος περήφανα και εγωιστικά….</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Τι θαυμάζεις; Εκείνος μ’
αυτή την ταπείνωση, μ’ αυτήν τη μετάνοια σώθηκε κι γι’ αυτό ακριβώς το πρώτο
σκαλοπάτι αδέρφια μου αν θέλουμε να σωθούμε είναι η μετάνοια, η ταπείνωση. Γιατί
αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Δίχως ταπείνωση δε γίνεται μετάνοια, δίχως
μετάνοια δε γίνεται ταπείνωση.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Ο αμαρτωλός είχε
ταπείνωση. Αισθάνθηκε μέσα του έλεος. Αναστέναξε από το βάθος της καρδιάς.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Λοιπόν αν είστε κι αν
είμαι και θέλουμε να είμαστε και αθλητές και αγωνιστές του Μεγάλου Θεού να
πάρουμε αθλητικά παπούτσια για το δρόμο… Να έχουμε ένα πρόγραμμα ασκήσεως,
ωράριο απασχολήσεως... Μη βγάλουμε τον εαυτό μας πέρα από τα πλαίσια που εμείς
οι ίδιοι θα βάλουμε στο πρόγραμμα…</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Με μια μεγάλη θέληση
και παντοδυναμία του Θεού να πέσουμε σ’ αυτό το πνευματικό στάδιο. Να τρέξουμε,
να τρέξουμε. Στα μάταια γήπεδα τρέχουν δέκα σ’ ένα άθλημα. Ένας παίρνει το
κύπελο κι οι άλλοι παίρνουν χαρτιά.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Εδώ δεν υπάρχει τέτοιο
πράγμα. Όποιος τρέχει και νικάει θα πάρει τί; Παράδεισο. Μια λέξη – θα πάρει τι;
- εμένα ρωτάτε; Αφού ο Παύλος δεν μπόρεσε να το πει. Μη ρωτάτε εμένα, μη ρωτάτε
καθόλου εμένα. </span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Αν σε αξιώνει ο Θεός
καμιά μέρα και αισθάνεσαι κάτι υπεράνθρωπο τότε μία μόνο ακτίνα έχεις του
Παραδείσου. Σκέψου αν είναι εξ’ ολοκλήρου ο Παράδεισος. Δεν μπορεί… Δεν μπορεί
ακριβώς… Δεν μπορεί ούτε ο νους, ούτε η καρδιά ούτε η γλώσσα να πει τι θα
κερδίσει αυτός ο άνθρωπος. Δηλαδή αν γνωρίζαμε πραγματικά, αν νιώθαμε, θα
σκόυζαμε, θα βάζαμε φωνή η δυνατόν με κάποια πίεση στον άλλον μέσα στο αυτί
ότι, άνθρωπέ μου αγωνίσου γιατί χάνεις, χάνεις, χάνεις, χάνεις…</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Δε θα ησύχαζες, θα
φώναζες μέρα νύχτα, μην αμελείς άνθρωπέ μου, μην αφήνεις τον εαυτό σου έτσι,
δώσε κουράγιο, δώσε δύναμη στους πειρασμούς, ό,τι κι αν έχει, δύναμη, για να
περάσουμε απ’ την πύλη…</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Και άμα περάσεις απ’
την πόρτα που είναι ο ίδιος ο Θεός, που είναι εκείνος που είναι Αγάπη… Εκείνος,
Εκείνος θα δώσει εκείνον τον Παράδεισο, όπου δε θα υπάρχει δάκρυ, δεν θα
υπάρχει πόνος… Θα είναι η ειρήνη, η χαρά…</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="line-height: 115%;">Λοιπόν οι ώρες που μας καλούν
να αγωνιστούμε πλησιάζουν… Λοιπόν οι αθλητές και οι κριτές στις θέσεις τους!</span></span></span></div>
</div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-64583169308600922232024-03-18T15:34:00.001+02:002024-03-18T15:34:11.240+02:00ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ <p> <br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhYQnqOB56rTFA-P2IKljHW2HQUbm_hZzXoGmeUDY0s26tgneOLI4Xvxp-UV_8O6jFr9UtcO_p4ZfQyYr9EagJ1e--hnKHGSTFCM0By9alY1E7b-abKXXYrMbuIlHNM9EuShxEAQlYvBFuOc_2OCAxrkIqO5EHHXYhOJ_VRdNJty4VGjQUrBkgIFfJ8=s600" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="600" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhYQnqOB56rTFA-P2IKljHW2HQUbm_hZzXoGmeUDY0s26tgneOLI4Xvxp-UV_8O6jFr9UtcO_p4ZfQyYr9EagJ1e--hnKHGSTFCM0By9alY1E7b-abKXXYrMbuIlHNM9EuShxEAQlYvBFuOc_2OCAxrkIqO5EHHXYhOJ_VRdNJty4VGjQUrBkgIFfJ8=w377-h251" width="377" /></a></div><span style="font-family: GFS Didot;"><br /></span><p></p><div style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> π. Δημητρίου Μπόκου</span></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: x-large;"><b>Η</b></span></span> Μεγάλη Σαρακοστή είναι το αντίδοτο που δόθηκε στον άνθρωπο για να συνέρχεται από </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">την κραιπάλη της ζωής και τη μέθη της ηδονοθηρίας. Στον αντίποδα της ασυδοσίας των</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">παθών και του βακχικού αποκριάτικου ξεφαντώματος η Εκκλησία προβάλλει ως ενδεδειγμένο </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">τρόπο ζωής και πνευματικής ανόδου την άσκηση. Στη βασική επιδίωξη του σύγχρονου </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ανθρώπου για άμεση πρόσβαση σε ό,τι αρεστό και ευχάριστο, σε ό,τι θωπεύει το εγωκεντρικό </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">θέλημα, αντιπαρατίθεται η αναζήτηση του ορθού και αληθινού βίου. Ύψιστο κριτήριο στην </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">αναζήτηση αυτή, η αμετακίνητη κρίση του Θεού, εν αντιθέσει προς τα ευμετάβολα θελήματα </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">του ανθρώπου. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">«Δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου… Θεός, αληθινά τα έργα αυτού».</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Η άσκηση, ως υπακοή στον θείο νόμο, αποτρέπει την υποδούλωση στα ολέθρια </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ψυχοφθόρα, αλλά και σωματοκτόνα πάθη. Κάνει τον άνθρωπο «αυτοκράτορα». Πραγματικό </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ηνίοχο. Από δούλο, κυρίαρχο. Του δίνει τον έλεγχο, τα ηνία του εαυτού του, για να μην άγεται <span><a name="more"></a></span></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">και φέρεται, και μάλιστα από εξευτελιστικές ενίοτε επιθυμίες. Είναι άριστη μέθοδος </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">αυτοελέγχου.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι αγώνας κατά των παθών. Μετά την ψυχολογική προετοιμασία </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">τριών εβδομάδων, με τον εσπερινό της συγχώρησης (Κυριακή της Τυρινής) είμαστε στην </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ώρα μηδέν. Ο πόλεμος αρχίζει. Το στάδιο ανοίγει και «οι βουλόμενοι αθλήσαι» εισέρχονται. Το </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">οπλοστάσιο υπερπλήρες. Η πανοπλία του Σταυρού έτοιμη, τα όπλα του φωτός στη θέση τους:<span><a name='more'></a></span></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">«Ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την πίστιν, ως θώρακα την προσευχήν και περικεφαλαίαν </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">την ελεημοσύνην, αντί μαχαίρας την νηστείαν». «Η πάνοπλος εγκράτεια» δίνει το δυναμικό </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">έναυσμα για τη μάχη με μια συντριπτική πρώτη βολή: Το ιερό τριήμερο. Τί είναι αυτό;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Είναι η πλήρης αποχή από τροφή και νερό κατά τις τρεις πρώτες μέρες της Σαρακοστής, </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">δηλαδή μέχρι την πρώτη Προηγιασμένη, που γινόταν την Τετάρτη εσπέρας. Για όσους βέβαια </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">μπορούσαν. Οι πιο δυνατοί μάλιστα συνέχιζαν: «Οι δυνάμενοι μενέτωσαν νήστεις έως της </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Παρασκευής». Ακόμα και όσοι την Τετάρτη μετείχαν στη μετά τη Θεία Κοινωνία λιτή τράπεζα </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ξηροφαγίας, την Πέμπτη της α΄ εβδομάδας δεν έτρωγαν τίποτα. «Μένομεν νηστεύοντες έως </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">της Παρασκευής». Ολομέτωπη δηλαδή επιθετική ενέργεια κατά των παθών. Όχι ημίμετρα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλλά και εδώ, όλα γίνονται με διάκριση. Ποτέ δεν αναιρείται ο βασικός κανόνας, ότι η </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">άσκηση γίνεται πάντα και μόνο κατά τη δύναμη και την ειδική κατάσταση του καθενός.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Καλή Σαρακοστή!</span></span></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-82262868592306492582024-03-18T15:33:00.001+02:002024-03-18T15:33:18.201+02:00«Λίγα λουλούδια ἀπό τόν κῆπο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου» <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4i6aE-U4Us0/VOdv2gF6ReI/AAAAAAAAAwc/b3EI967AfEAtguCz2RKDkS1I6sj8hXHQQCPcBGAYYCw/s629/86936298_large_1352_%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="66" data-original-width="629" height="59" src="https://1.bp.blogspot.com/-4i6aE-U4Us0/VOdv2gF6ReI/AAAAAAAAAwc/b3EI967AfEAtguCz2RKDkS1I6sj8hXHQQCPcBGAYYCw/w555-h59/86936298_large_1352_%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" width="555" /></a></div><br /> <p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #990000;"> <span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Ὁμιλία γιά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου Ἁγιονικοδημίτου</span></span></span><br /></p><p><br /><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Ἀδελφοί μου, <br /><br />Ἀληθινά,
ὀφείλω νά σᾶς εὐχαριστήσω, διότι μέ καλέσατε νά σᾶς ὁμιλήσω καί γίνατε
ἔτσι αἰτία νά μελετήσω λίγο καί νά ἀσχοληθῶ μέ ἕναν μεγάλο Ἅγιο τῆς
Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Σιναΐτη, νά μαζέψω λίγα ἄνθη ἀπό τήν
σοφή διδασκαλία του, ἡ ὁποία ἔχει ὡς στόχο νά ὁδηγήσει τήν ζωή μας στό
θέλημα τοῦ Θεοῦ καί στήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.<br /><br />Ἀδελφοί μου, γνωρίζετε ὅτι:<br /><br />Ὑπάρχει κάτι πού εἶναι πιό μεγάλο ἀπό τήν γῆ. Καί αὐτό εἶναι ἡ θάλασσα.<br /><br />Ὑπάρχει κάτι πού εἶναι πιό μεγάλο καί ἀπό τήν θάλασσα. Καί αὐτό εἶναι ὁ οὐρανός.<br /><br />Ὑπάρχει καί κάτι πού εἶναι πιό μεγάλο καί ἀπό τόν οὐρανό. Καί αὐτό εἶναι ἡ ψυχή ἑνός ἀνθρώπου.<br /><br />Ὦ!!! Ἡ ψυχή ἑνός ἀνθρώπου, πόσο μεγάλη εἶναι!!!<br /><br />Θά
μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ,
εἶναι αὐτό πού ἀπό τόν Θεόν ἐξῆλθε καί εἰς τόν ἄνθρωπον εἰσῆλθε.
Ἐνεφύσησε ὁ Θεός εἰς τόν χοϊκόν ἄνθρωπον καί ἔδωσε εἰς αὐτόν τόν
ἄνθρωπον πνοήν ζῶσαν.<br /><br />Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ,
εἶναι τό ζωντάνεμα, θά λέγαμε, τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον ὁλόκληρον, εἶναι ἡ
παρουσία καί ἡ ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ σ᾿ ὁλόκληρη τήν κτίση. Ὁ ἄνθρωπος
ἐπλάσθη κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν
δυνατότητα νά γίνει κατά χάριν Θεός.<br /><br />«Ὑμεῖς θεοί ἐστε καί υἱοί Ὑψίστου πάντες», ἀναφέρει ὁ Ψαλμωδός (Ψαλμ. 81,6).<br /><br />Αὐτή
εἶναι ἡ πραγματική κατάσταση πού μᾶς ἁρμόζει, ἀδελφοί μου. Γεννηθήκαμε
καί ἤλθαμε στόν κόσμον μέ ἕναν προορισμό καί ἕναν σκοπό: Νά γίνουμε
Ἅγιοι. Γι᾿ αὐτό, ὅπου καί νά βρισκόμαστε, ὅ,τι καί νά κάμουμε, πρέπει νά
ἐργαζόμεθα τήν Ἁγιότητα. Στή ζωή αὐτή μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ μποροῦμε
νά πετύχουμε τήν Ἁγιότητα. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι». Μᾶς
προτρέπει ὁ ἀπόστολος Πέτρος στήν Α΄ Καθολική Ἐπιστολή του (Α΄ Πέτρ.
1,16). Ἐάν ἀποτύχουμε, φανερώνουμε τήν ἀποστροφή μας πρός τόν Θεό καί ἡ
ζωή μας τότε γίνεται χαρά τῶν δαιμόνων.<br /><br />Ἡ περίοδος αὐτή μέσα στήν ὁποία ζοῦμε, <span></span></span></span></p><a name='more'></a>μᾶς δίνει τήν δυνατότητα τουλάχιστον νά δώσουμε στόν Θεόν τήν προαίρεσή μας. Καί Ἐκεῖνος <span></span><p></p><a name="more"></a><span style="font-size: large;">θά
μᾶς δώσει τήν σωτηρία μας. Ἔτσι λοιπόν αὐτός πού ἔχει τήν προαίρεση
αἰσθάνεται τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐντός του καί εἰς ὅλην τήν Κτίση. Καί
χαίρεται κάτι ἀπό τήν χαρά τοῦ Παραδείσου.<br /><br />Κάποτε, ἐπισκεπτόμενος
τό Ἅγιον Ὄρος, βρέθηκα στά Κατουνάκια. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος, ὁ
ὁποῖος εἶχε φθάσει σέ μεγάλο ὕψος ἁγιότητος. Ὁμοίαζε περισσότερο μέ
ἄγγελο. Τό πρόσωπό του ἔλαμπε ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Στήν πορεία μου
αὐτή γιά τά Κατουνάκια εἶχα μαζί μου δύο καθηγητές Θεολόγους καί ἕναν
φοιτητή τοῦ Πολυτεχνείου. Φθάσαμε στόν Γέροντα μετά ἀπό μεγάλη ἀνάβαση.
Μᾶς ὑποδέχθηκε μέ ἀπέραντη ἀγάπη καί χαρά. «Ἔχω μεγάλη χαρά», ἔλεγε.
«Παπᾶς ἦλθε στό κελλί μου!». <br /><br />Καθήσαμε καί ἕνας ἀπό τούς καθηγητάς ἐρώτησε:<br /><br />«Γέροντα, μπορεῖτε νά μᾶς πεῖτε κάτι γιά τήν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;». <br /><br />Ὁ Γέροντας σοβάρεψε καί ρώτησε:<br /><br />«Τί ἐννοεῖς;».<br /><br />«Νά Γέροντα, τά ἅγια Λείψανα, οἱ ἱερές εἰκόνες δέν ἐκπέμπουν κάποια εὐωδία;».<br /><br />«Ἄ,ἄ», εἶπε ὁ Γέροντας καί καθώς ἐσκέπτετο τί νά ἀπαντήσει ἔσκυψε τό κεφάλι καί μιά σιωπή ἁπλώθηκε παντοῦ. <br /><br />Ὕστερα...ὦ,
ὕστερα μιά εὐωδία πλημμύρισε ὅλον τόν τόπο. Σήκωσα τά μάτια μου καί
εἶδα τούς ἄλλους τρεῖς μέ μάτια γεμάτα δάκρυα νά μέ κοιτᾶνε. Ὁ Γέροντας
παρέμενε μέ σκυμμένο τό κεφάλι. Μιά γλυκύτητα πλημμύρισε τίς καρδιές
μας, μιά κατάσταση πού θύμιζε ἐκεῖνο τό «ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ
ἀνέβη», ὅπως λέγει καί ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος. <br /><br />Ὁ Γέροντας σήκωσε τό κεφάλι του σάν ντροπιασμένο παιδί καί μᾶς εἶπε:<br /><br />«Νά μέ συγχωρέσετε, δέν ἤξερα νά σᾶς τό πῶ καί ζήτησα ἀπό τόν Θεό νά σᾶς τό δείξει».<br /><br />Ὅταν
ὁ Χριστός ἔλεγε ὅτι «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστι» ὡς Βασιλεία
ὑπονοοῦσε αὐτή τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ποῦ ἀλλοῦ, ἀδελφοί μου,
θά βιώσουμε ἐμεῖς αὐτή τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἄν ὄχι στόν ναό τοῦ
Θεοῦ;<br /><br />Κάθε φορά πού πηγαίνουμε στόν Ναό, στήν θεία Λειτουργία,
πρέπει νά πηγαίνουμε προετοιμασμένοι. Ὅποιος τιμᾶ τήν θεία Λειτουργία,
τόν τιμᾶ καί ὁ Θεός. Ἀδελφοί μου, ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ ἔλεγε ὅτι ὁ
πραγματικός σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νά εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος.<br /><br />Γνώριζετε ὅτι,<br /><br />ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος εἶναι ἡ Κυριακή.<br /><br />Τήν
Κυριακή μαζευόμαστε στόν ναό ἤ μᾶλλον ἀνεβαίνουμε στόν οὐρανό, ἀφοῦ
κάθε ναός εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ οὐρανοῦ πάνω στήν γῆ, γιά νά
συναντήσουμε τόν Θεόν, καί ἀνακατευόμαστε ὅλοι μέ τούς ἀγγέλους καί τούς
Ἁγίους, γιά νά δοῦμε καί νά ζήσουμε αὐτό πού μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος
Παῦλος, «ἅ ὀφθαλμός οὐκ οἶδε καί οὗς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου
οὐκ ἀνέβῃ, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν». Ἀπό τήν Κυριακή
μέχρι τήν ἄλλη Κυριακή ἡ θεία Λειτουργία συνεχίζεται. Παίρνουμε τόν
Χριστό ἀπό τόν ναό μέ τήν θεία κοινωνία. «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί
ἀγάπης προσέλθετε». Παίρνουμε τόν Χριστό καί Τόν λιτανεύουμε στόν δρόμο
καί Τόν ὁδηγοῦμε ἀπό τόν ναό στό σπίτι μας, στήν δουλειά μας. Παντοῦ.
Καί ἡ θεία Λειτουργία συνεχίζεται μέ ἅγια Τράπεζα τήν καρδιά μας, ἡ
ὁποία βρίσκεται μέσα στό Ἅγιο Βῆμα, πού πρέπει νά εἶναι τό σῶμα μας.
Ἔτσι λοιπόν ἡ ζωή μας πρέπει νά γίνεται μιά ἀτελεύτητη θεία Λειτουργία.
Καί ἑτοιμαζόμαστε γιά νά εἰσέλθουμε στήν λαμπρότητα τῶν Ἁγίων, ὄχι «ἐν
ἐσόπτρῳ καί αἰνίγματι, ἀλλά πρόσωπον πρός πρόσωπον». Ἑτοιμαζόμαστε γιά
νά εἰσέλθουμε μαζί μέ τά λειτουργικά ὄντα, τούς ἀγγέλους καί τούς
Ἀρχαγγέλους, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, τά πολυόμματα καί τά πτερωτά.
Καί μέσα σ᾿ αὐτήν τήν πανδαισία καί ἐμεῖς, πού βαθιά μέσα μας κρύβουμε
τόν οὐράνιο Μαργαρίτη, τόν Χριστό μας. Στά αὐτιά μου αὐτή τή στιγμή
ἔρχεται μιά οὐράνια μελωδία βγαλμένη ἀπό τά ἔγκατα τοῦ εἶναι μου: «ἐν
ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; ἐάν γάρ
τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τόν νυμφῶνα, ὁ χιτών μέ ἐλέγχει, ὅτι οὐκ ἔστι
τοῦ γάμου καί δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπό τῶν ἀγγέλων· καθάρισον, Κύριε, τόν
ρύπον τῆς ψυχῆς μου καί σῶσόν με ὡς φιλάνθρωπος».<br /><br />Ἔτσι περίπου ἔζησαν οἱ Ἅγιοι.<br /><br />Ἕνας τέτοιος μεγάλος Ἅγιος, ἄγνωστος στούς πολλούς, εἶναι καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης.<br /><br />Σέ
ἡλικία 16 περίπου ἐτῶν πρόσφερε τόν ἑαυτό του στόν Χριστόν ὡς «θυσία
εὐάρεστον καί δεκτήν» μέ τό νά εἰσέλθει στόν ζυγόν τῆς μοναχικῆς
πολιτείας, στό ὄρος Σινᾶ. Ἀπό αὐτήν δέ τήν διαμονή του στόν ὁρατό τόπο,
πορευόταν καί κατευθυνόταν πρός τόν ἀόρατο Θεό.<br /><br />Ὑπετάγη καί
ἐμπιστεύθηκε τήν ψυχή του ἐν Κυρίῳ στόν πνευματικό του πατέρα σάν σέ
ἕναν ἄριστο κυβερνήτη, καί ἔτσι ἀκίνδυνα ἐταξίδευε τό μεγάλο, ἐπικίνδυνο
καί τρικυμιῶδες ταξίδι τῆς παρούσας ζωῆς.<br /><br />Ἀδελφοί μου, σ᾿ αὐτήν
τήν ἁγιότερη περίοδο τοῦ ἔτους μέ καλέσατε νά ὁμιλήσω σέ σᾶς, πού σάν
διψασμένα ἐλάφια προσμένετε λόγο Θεοῦ. Ἐγώ ὅμως δέν ἔχω τί ἄλλο νά πῶ!<br /><br />Βρῆκα
στήν πόρτα τοῦ κελλιοῦ μου μιά ἀνθοδέσμη ἀπό λουλούδια. Ἦταν τόσα πολλά
πού δέν μπόρεσε νά τά χωρέσει ἡ ἀγκαλιά μου. Πῆρα μερικά καί τά ἔφερα
ἐδῶ γιά νά αἰσθανθεῖτε κάτι ἀπό τήν εὐωδία πού ἐκπέμπουν, εὐωδία
πνευματική. Ἀπό ἄνθρωπο πού εἶχε καταστεῖ ναός τοῦ Θεοῦ, δοχεῖον τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος. Εὐωδία κατάλληλη γι᾿ αὐτήν τήν περίοδο πού πορευόμεθα.<br /><br />Τά λουλούδια αὐτά μᾶς ἀνεβάζουν πνευματικά καί μᾶς χαρίζουν τό ἄρωμα τοῦ παραδείσου.<br /><br />Φύτρωσαν
στήν ζωή αὐτοῦ τοῦ μεγάλου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Σιναΐτου. Ἡ Ἐκκλησία μας τόν τιμᾶ δύο φορές τόν χρόνο: τήν 30ή
Μαρτίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του, καί τήν Δ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν. <br /><br />Τά
λουλούδια αὐτά εἶναι ποτισμένα ἀπό τόν ἱδρῶτα καί τό αἷμα τῆς ἀσκητικῆς
του ζωῆς. Μέ δάκρυα καί μετάνοια, μέ νηστεία καί κακοπάθεια, ἤλκυσαν τό
Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί συνέγραψε τό χαριτωμένο βιβλίο, τό
ὁποῖο ὀνομάζεται ΚΛΙΜΑΞ. Στό βιβλίο αὐτό περιέχονται 30 λόγοι πού
ὁμοιάζουν μέ σκαλοπάτια σέ μιά πελώρια σκάλα πού πατάει στήν γῆ καί τήν
κορυφή της τήν κρατᾶ ὁ Θεός. Μέ αὐτήν τήν σκάλα ἠμπορεῖ ὁ καθένας, πού
τόν Θεό ἀγαπᾶ, νά ἀνέβη στόν οὐρανό γιά νά συναντήσει τόν Χριστό μας.<br /><br />Τό
βιβλίο αὐτό ἐγράφη ἀπό Μοναχό καί ἀπευθύνεται σέ Μοναχούς. Ἀλλά ὅλοι
μας γνωρίζουμε ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλο Εὐαγγέλιο γιά τούς Μοναχούς καί ἄλλο
γιά τούς ἐν τῷ κόσμῳ ἀδελφούς μας. Ἐγώ πιστεύω πώς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι
εἶναι Μοναχοί. Ὅλοι ἔχουν μιά οἰκογένεια καί ὅλοι ἀγωνίζονται νά ζήσουν
τόν Θεόν. Ἐξάλλου κάθε ἕνας ἔχει τόν ἀγώνα του, κάθε ἕνας ἔχει τόν
σταυρό του. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τόν σταυρό τους, δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος
πάνω στή γῆ χωρίς σταυρό.<br /><br />Αὐτοί πού γνώρισαν τόν Χριστό ἀπό τήν παιδική τους ἠλικία ἔχουν γιά σταυρό, τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας.<br /><br />Αὐτοί πού γνώρισαν τόν Χριστό καί μετανόησαν γιά τήν προτέρα τους ζωή, ἔχουν γιά σταυρό, τόν σταυρό τοῦ ληστοῦ πού μετανόησε.<br /><br />Καί
αὐτοί πού γνώρισαν τόν Χριστό καί δέν Τόν δέχθηκαν, ἔχουν στή ζωή τους
τόν σταυρό τοῦ ληστοῦ πού δέν μετενόησε. Ὅλοι λοιπόν ἔχουμε τόν σταυρό
μας. Καθένας κουβαλᾶ τόν σταυρό του καί ἀνεβαίνει τόν δικό του Γολγοθᾶ,
τόν Γολγοθᾶ τῆς προσωπικῆς του ζωῆς. Αὐτόν τόν ἀγώνα καί αὐτήν τήν
ἄσκηση, ἐάν τήν προσφέρει κανείς στόν Θεόν, τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός
γίνεται ἀσκητής.<br /><br />«Οὐχ ὁ τόπος, ἀλλά ὁ τρόπος». Ἔτσι λοιπόν ὁ
τσαγκάρης τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου ἠμπορεῖ νά εἶναι ἀνώτερος καί ἀπό τόν
ἀσκητή τῆς ἐρήμου.<br /><br />Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία μας εἶναι κατά βάση
ἀσκητική: νηστεῖες, ἀγρυπνίες, προσευχές. Καί ὅταν δέν τά κάνουμε αὐτά, ἡ
φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀναγκάζει μέ διάφορους τρόπους νά
ἀναπληρώσουμε τά ἐλλείποντα (ἀσθένειες, πόνο, θλίψεις, προβλήματα,
ἀγωνίες κλπ.).<br /><br />Ὅλοι λοιπόν εἴμαστε Μοναχοί!<br /><br />Ἔτσι λοιπόν στόν πρῶτο λόγο του «περί ἀποταγῆς» ὁ ἅγιος Ἰωάννης, μεταξύ ἄλλων λέγει:<br /><br />«Αὐτοῦ λοιπόν τοῦ ἀγαθοῦ καί ὑπεραγάθου καί παναγάθου Θεοῦ,<br /><br />ἄλλοι εἶναι φίλοι Του<br /><br />καί ἄλλοι γνήσιοι δοῦλοι Του.<br /><br />Ἄλλοι εἶναι ἀχρεῖοι δοῦλοι Του<br /><br />καί ἄλλοι τελείως ἀποξενωμένοι ἀπό Αὐτόν.<br /><br />Ὑπάρχουν τέλος καί αὐτοί πού εἶναι ἐχθροί Του,<br /><br />καίτοι εἶναι ἀδύνατοι καί ἀνίσχυροι.<br /><br />Φίλους κατ᾿ ἐξοχήν τοῦ Θεοῦ θεωροῦμε τίς νοερές καί ἀσώματες δυνάμεις τῶν ἀγγέλων.<br /><br />Γνησίους δούλους τοῦ Θεοῦ ἐκείνους πού ἐξετέλεσαν καί ἐκτελοῦν τό πανάγιο θέλημά Του ἀκούραστα καί χωρίς καμμιά παράλειψη.<br /><br />Ἀχρείους
δούλους ὀνομάζουμε αὐτούς πού ἀξιώθηκαν νά λάβουν τό ἅγιο Βάπτισμα, δέν
ἐφύλαξαν ὅμως γνήσια τίς πρός τόν Θεόν ὑποσχέσεις τους.<br /><br />Ὡς ξένους καί ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ θά ἐννοήσουμε αὐτούς πού εἶναι ἀβάπτιστοι ἤ δέν ἔχουν ὀρθή πίστη», ὅπως εἶναι οἱ αἱρετικοί.<br /><br />«Ἀντίπαλοι
τέλος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, ὄχι μόνο ἀπέκρουσαν καί
ἀπέρριψαν ἀπό τήν ζωή τους τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί πολεμοῦν μέ
πάθος αὐτούς πού τό τηροῦν».<br /><br />Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος: «ὁ Θεός
εἶναι, γιά ὅσους θέλουν, ἡ ζωή καί ἡ σωτηρία τους· ὅλων, καί τῶν πιστῶν
καί τῶν ἀπίστων, καί τῶν δικαίων καί τῶν ἀδίκων, καί τῶν εὐσεβῶν καί τῶν
ἀσεβῶν, καί τῶν ἀπαθῶν καί τῶν ἐμπαθῶν, καί τῶν μοναχῶν καί τῶν
κοσμικῶν, καί τῶν σοφῶν καί τῶν ἀγραμμάτων, καί τῶν ὑγιῶν καί τῶν
ἀσθενῶν, καί τῶν νέων καί τῶν ἡλικιωμένων.<br /><br />Ἄνθρωπος ἀσεβής εἶναι
μιά ὕπαρξις λογική καί θνητή, ἡ ὁποία θεληματικά ἀποφεύγει τή ζωή· καί
τόν Δημιουργό της, πού ὑπάρχει αἰώνια, Τόν θεωρεῖ ὡς ἀνύπαρκτο.<br /><br />Παράνομος
εἶναι αὐτός πού μέ τήν κακή του σκέψη διαστρέφει τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί
πού νομίζει ὅτι πιστεύει, ἐνῶ ἔχει ἐπιθυμίες καί ἀντιλήψεις ἀντίθετες
πρός τόν Θεόν.<br /><br />Χριστιανός εἶναι ἡ ἀπομίμησις τοῦ Χριστοῦ, ὅσο
εἶναι δυνατόν στόν ἄνθρωπο, καί στά λόγια, καί στά ἔργα, καί στήν σκέψη.
Πιστεύει δέ ὀρθά καί ἀλάνθαστα στήν Ἁγία Τριάδα.<br /><br />Θεοφιλής εἶναι
ἐκεῖνος πού ἀπολαμβάνει ὅλα τά φυσικά καί ἀναμάρτητα δῶρα τοῦ Θεοῦ,
συγχρόνως ὅμως δέν ἀμελεῖ, ὅσο μπορεῖ, νά ἐπιτελεῖ τό ἀγαθό.<br /><br />Ἐγκρατής
εἶναι αὐτός πού ζεῖ μέσα στούς πειρασμούς καί τίς παγίδες καί τούς
θορύβους τοῦ κόσμου, καί ἀγωνίζεται μέ ὅλη του τήν δύναμη νά μιμηθεῖ τή
ζωή ἐκείνων πού εἶναι ἀπηλλαγμένοι ἀπό τούς θορύβους τοῦ κόσμου.<br /><br />Ἐκεῖνοι
πού ἐξῆλθαν ἀπό τήν Αἴγυπτο εἶχαν ὡς ὁδηγό τόν Μωϋσῆ· καί αὐτοί πού
ἔφυγαν ἀπό τά Σόδομα ἄγγελο. Καί οἱ μέν πρῶτοι ὁμοιάζουν πρός ἐκείνους
πού θεραπεύουν τά πάθη τῆς ψυχῆς μέ τήν φροντίδα καί τίς ὁδηγίες
ἀνθρώπου-ἰατροῦ (πνευματικοῦ). Αὐτοί εἶναι ὅσοι ἐξέρχονται ἀπό τήν
Αἴγυπτο. <br /><br />Οἱ δεύτεροι ὁμοιάζουν πρός ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦν νά
καθαρισθοῦν ἀπό τά ἀκάθαρτα καί ἄθλια πάθη τῆς σαρκός. Γι᾿ αὐτό καί
χρειάζονται ἄγγελο-ἰατρό, δηλαδή ἰσάγγελο ἄνθρωπο θά ἔλεγα, γιά νά τούς
βοηθήσει. Διότι στήν προχωρημένη σήψη τῶν τραυμάτων χρειαζόμεθα πολύ
ἔμπειρο ἰατρό.<br /><br />Βία πράγματι καί συνεχεῖς ὀδύνες πρέπει νά ἔχουν
ὅσοι ἐπιχειροῦν νά ἀνεβοῦν στόν οὐρανό μέ τό σῶμα τους, μέχρις ὅτου οἱ
φιλήδονες τάσεις καί ἡ σκληρότης τῆς καρδίας μεταστραφοῦν μέ τήν βαθειά
λύπη καί τό πένθος σέ ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί σέ ἁγνότητα».<br /><br />Ἡ περίοδος αὐτή ἰδιαιτέρως εἶναι περίοδος μετανοίας.<br /><br />Ἡ ἀληθινή προσευχή γεννᾶ τήν μετάνοια.<br /><br />Ἡ ἀληθινή μετάνοια γεννᾶ τήν ἐξομολόγηση.<br /><br />Ἡ ἀληθινή ἐξομολόγηση εἰσάγει εἰς τήν ἐλευθερία, ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ.<br /><br />Ἄν
μαζέψουμε ὅλες τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου καί τίς βάλουμε στή μιά
μεριά μιᾶς ζυγαριᾶς, κι ἀπό τήν ἄλλη μεριά βάλουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ
ζυγαριά θά γείρει πρός τή μεριά τοῦ Θεοῦ, διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι
πιό βαρειά καί ἀπό ὅλες μαζί τίς ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων.<br /><br />Δέν
ὑπάρχει καμμία ἁμαρτία πού νά μήν τήν συγχωρεῖ ὁ Θεός, ἐκτός ἀπό μία: νά
μή θέλει ὁ ἄνθρωπος νά μετανοεῖ. Καί πάλι, ὅσο ὁ ἄνθρωπος δέν μετανοεῖ,
παραμένει ἀσυγχώρητος.<br /><br />Καί συνεχίζει παρακάτω ὁ Ἅγιος:<br /><br />«Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωσις τοῦ Βαπτίσματος.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει συμφωνία μέ τόν Θεόν γιά νέα ζωή. Μετανοῶν σημαίνει ἀγοραστής τῆς ταπεινώσεως.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει μόνιμος ἀποκλεισμός κάθε σωματικῆς παρηγοριᾶς.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει σκέψις αὐτοκατακρίσεως· ἀμεριμνησία γιά ὅλα τά ἄλλα καί μέριμνα γιά τήν σωτηρία τοῦ ἑαυτοῦ μας.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδος καί ἀποκήρυξις τῆς ἀπελπισίας.<br /><br />Μετανοῶν σημαίνει κατάδικος ἀπηλλαγμένος ἀπό αἰσχύνη.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωσις μέ τόν Κύριον, μέ ἔργα ἀρετῆς ἀντίθετα πρός τά παραπτώματά μας.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός τῆς συνειδήσεως.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει θεληματική ὑπομονή ὅλων τῶν θλιβερῶν πραγμάτων.<br /><br />Μετανοῶν σημαίνει ἐπινοητής τιμωριῶν τοῦ ἑαυτοῦ του.<br /><br />Μετάνοια σημαίνει ὑπερβολική ταλαιπωρία τῆς κοιλίας μέ τή νηστεία.<br /><br />Ὅπου ἐμφανισθεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ὁ δεσμός γιά τίς ἁμαρτίες ἐλύθηκε.<br /><br />Ὅπου ἐμφανισθεῖ ἀπέραντη ταπείνωση, ὁ δεσμός γιά τίς ἁμαρτίες ἐλύθηκε.<br /><br />Ὅποιος θρηνεῖ τόν ἑαυτό του, δέν βλέπει τόν θρῆνο ἤ τήν πτώση ἤ τήν ἐπίπληξη τοῦ ἄλλου.<br /><br />Ἀπόδειξις ὅτι ἔσβησε ὁ Θεός τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας, εἶναι τό νά θεωροῦμε πάντοτε χρεώστη τόν ἑαυτό μας.<br /><br />Σημεῖο
τῆς πραγματικῆς καί ἐπιμελοῦς μετανοίας εἶναι τό νά θεωροῦμε τόν ἑαυτό
μας ἄξιο γιά ὅλες τίς θλίψεις πού μᾶς συμβαίνουν - τίς ὁρατές (πού
προέρχονται ἀπό τά πράγματα καί ἀπό τούς ἀνθρώπους) καί τίς ἀόρατες (πού
προέρχονται ἀπό τούς δαίμονες)».<br /><br />Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος:<br /><br />«Φῶς
μέν μοναχοῖς, ἄγγελοι· φῶς δέ πάντων ἀνθρώπων, μοναδική πολιτεία». Φῶς
γιά τούς μοναχούς εἶναι οἱ ἄγγελοι καί φῶς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἡ ζωή τῶν
μοναχῶν.<br /><br />«Μερικοί κοσμικοί πού ζοῦσαν ἀμελῶς μέ ἐρώτησαν: “Πῶς
μποροῦμε ἐμεῖς πού ζοῦμε μέ συζύγους καί εἴμαστε περικυκλωμένοι μέ τόσες
κοινωνικές ὑποχρεώσεις ν᾿ ἀκολουθήσουμε τήν μοναχική ζωή;”.<br /><br />Καί
τούς ἀπήντησα: “ Ὅσα καλά μπορεῖτε, νά τά κάνετε· κανένα νά μήν
περιγελάσετε, κανένα νά μήν κλέψετε, σέ κανένα νά μήν εἰπῆτε ψέματα,
κανένα νά μήν περιφρονήσετε, κανένα νά μή μισήσετε. Νά μήν παραλείπετε
τόν ἐκκλησιασμό, νά δείχνετε συμπόνια στούς πτωχούς, κανένα νά μήν
σκανδαλίσετε. Σέ ξένο πράγμα καί σέ ξένη γυναῖκα νά μήν πλησιάσετε.
Ἀρκεσθεῖτε στήν ἰδική σας γυναῖκα. Ἐάν ἔτσι ζεῖτε οὐ μακράν ἐστέ τῆς
βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τήν ὁποία εὔχομαι σέ ὅλους μας. Ἀμήν.<br /><br />Καλή Ἀνάσταση! <br /><br />Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μέ ἕνα ἀληθινό «Ἀληθῶς Ἀνέστη» στήν ζωή μας, μέσα στήν καρδιά μας. Ἀμήν.</span>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-43994179486847811332024-03-18T15:12:00.009+02:002024-03-18T15:26:18.005+02:00Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν Μεγάλης Τεσσαρακοστὴς 2024<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzR4-Yj71XZ6_0y-o-nDlTCPvdOl_H4w73Wy6g_xvMsLuc2Ny5iYZdv83n4B8vY1LiUoZAuL10HQLcXQtY9wD1n_5j9-QQBKZhDKUXgOq8HF4OvEuTMZ-70WBGX7z2OWT73aJSoq-d8BDILP6CNZz3GiBvgmh483jLeYJeQTNoPVF2VFfLX-S4EyicqDs/s1122/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%20%E1%BC%B1%CE%B5%CF%81%E1%BF%B6%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3.%20%CE%A4%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%202024_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1122" data-original-width="794" height="830" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzR4-Yj71XZ6_0y-o-nDlTCPvdOl_H4w73Wy6g_xvMsLuc2Ny5iYZdv83n4B8vY1LiUoZAuL10HQLcXQtY9wD1n_5j9-QQBKZhDKUXgOq8HF4OvEuTMZ-70WBGX7z2OWT73aJSoq-d8BDILP6CNZz3GiBvgmh483jLeYJeQTNoPVF2VFfLX-S4EyicqDs/w586-h830/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%20%E1%BC%B1%CE%B5%CF%81%E1%BF%B6%CE%BD%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3.%20%CE%A4%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%202024_1.jpg" width="586" /></a></div><br /></div><br /> <p></p>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-37669517052922510432024-03-17T00:10:00.002+02:002024-03-17T00:10:07.800+02:00Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς:Τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν ἀνοίγεται. Πίστη, ταπείνωση, ὑπομονὴ καὶ ἀνεξάντητη ἀγαπη<p> </p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Kpd4axTTVgQ?si=51D1af4eAgwIgoWc" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-50811888800256490552024-03-16T22:12:00.004+02:002024-03-16T22:12:57.564+02:00Τὸ κλειδὶ τοῦ Παραδείσου στὰ χέρια μας<p> </p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/EulvJ7LtbmU?si=y9wUoFJMksBghR-5" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-31911487652461340092024-03-16T21:58:00.008+02:002024-03-16T21:58:53.371+02:00Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Μαρτίου 2024, Τυρινῆς (Ματθ. ς΄ 14-21)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Rvx-G7q1NSc/UuWGFcWcfWI/AAAAAAAAAVs/U7F2c4F7iSAJn4oxDqlYov_I2e1_F8Q0wCPcBGAYYCw/s1600/EIKONES.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="200" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-Rvx-G7q1NSc/UuWGFcWcfWI/AAAAAAAAAVs/U7F2c4F7iSAJn4oxDqlYov_I2e1_F8Q0wCPcBGAYYCw/s320/EIKONES.jpg" width="320" /></a></div><p>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="color: #cc0000;">Ε</span></b></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ἶπεν
ὁ Κύριος· ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ
ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ
παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.
Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί·
ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες·
ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί
σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς
ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ
σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε
ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου
κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν
οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ
διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ
ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.</span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span></span></p>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-65293334221168949042024-03-16T21:57:00.002+02:002024-03-16T21:57:07.385+02:00ΣΥΓΓΝΩΜΗ (Κυριακή της Τυροφάγου) <p> </p><div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Alexander Schmemann</span></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Από το βιβλίο Μ. Σαρακοστή Πορεία προς το Πάσχα</span></span></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Φτάσαμε πια στις τελευταίες μέρες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή. Ήδη κατά την εβδομάδα </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">της Απόκρεω που είναι πριν από την Κυριακή της Συγγνώμης, δύο μέρες — η Τετάρτη και η </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Παρασκευή — ξεχωρίστηκαν να ανήκουν στη Σαρακοστή. Η Θεία Λειτουργία δεν τελέστηκε και </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">η όλη τυπική διάταξη στις ακολουθίες έχει πάρει τα λειτουργικά χαρακτηριστικά της Μεγάλης</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Σαρακοστής. Στον Εσπερινό της Τετάρτης χαιρετίζουμε τη Μεγάλη Σαρακοστή με τούτο τον </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ωραιότατο ύμνο:</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἀνέτειλε τὸ ἔαρ τῆς νηστείας,</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">καὶ τὸ ἄνθος τῆς μετανοίας·</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ἁγνίσωμεν οὖν ἑαυτοὺς ἀδελφοί,</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ἀπ ὸ παντὸς μολυσμοῦ,</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">τῶ φωτοδότη ψάλλοντες, εἴπωμεν·</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Δόξα σοί, μ όνε φιλάνθρωπε .</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κατόπιν, το Σάββατο της Τυροφάγου η Εκκλησία μας «ποιεί μνείαν πάντων των εν ασκήσει </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">λαμψάντων αγίων ανδρών τε και γυναικών». Οι άγιοι είναι τα πρότυπα που θ' ακολουθήσουμε, </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">οι οδηγοί στη δύσκολη τέχνη της νηστείας και της μετάνοιας. Στον αγώνα που πρόκειται ν' </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">αρχίσουμε δεν είμαστε μόνοι:</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Δεῦτε ἅπαντες πιστοί, τὰς τῶν ὁσίων Πατέρων, χορείας ὑμνήσωμεν, Ἀντώνιον τὸν Κορυφαῖον, τὸν </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">φαεινὸν Εὐθύμιον, καὶ ἕκαστον, καὶ πάντας ὁμοῦ, καὶ τούτων ὥσπερ Παρ άδεισον, ἄλλον τρυφῆς, </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">τὰς πολιτείας νοητ ῶς διεξερχόμενοι, τερπνῶς ἀνακρ άξωμεν…</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Έχουμε βοηθούς και παραδείγματα:</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τῶν Μοναστῶν τὰ πλήθη, τοὺς καθηγητὰς νὺν τιμῶμεν, Πατέρες ὅσιοι, δι' ὑμῶν γὰρ τρίβον, τὴν </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ὄντως εὐθεῖαν πορεύεσθαι ἔγνωμεν, μακάριοι ἐστὲ τῶ Χριστ ῷ δουλεύσαντες…</span><br /><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τελικά έρχεται η τελευταία μέρα, που συνήθως, την ονομάζουμε Κυριακή της συγγνώμης, αλλά </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">έχει και ένα άλλο λειτουργικό όνομα που θα πρέπει να θυμόμαστε:</span></span><br />
<a name="more"></a><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> «της από του Παραδείσου της </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">τρυφής ε ξορίας τ ου Π ρωτόπλαστου Αδάμ». Τ ο όνομα αυτό συνοψίζει ουσιαστικά την πλήρη </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">προπαρασκευή για τη Μεγάλη Σαρακοστή. Ξέρουμε ότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να ζει στον </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Παράδεισο, για τη γνώση του Θεού <span><a name='more'></a></span>και την κοινωνία μαζί Του. Η αμαρτία του όμως τον </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">απομάκρυνε από την ευλογημένη ζωή και έτσι η ύπαρξή του στη γη είναι μια εξορία. Ο Χριστός, </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ο Σωτήρας του κόσμου, ανοίγει την πόρτα του Παραδείσου στον καθένα που Τον ακολουθεί, και </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">η Εκκλησία με το να μας αποκαλύπτει τ ην ομορφιά τ ης Βασιλείας, κάνει τη ζωή μας μια </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">προσκυνηματική πορεία προς την ουράνια πατρική γη. Έτσι, αρχίζοντας τη Μεγάλη Σαρακοστή </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">είμαστε σαν τον Αδάμ</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η απελευθέρωσή μας από τη σκλαβιά της αμαρτίας, από τη φυλακή </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">του «κόσμου τούτου». Και το ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής (Ματθ. 6, 14–21) θέτει</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">τους όρους για μια τέτοια απελευθέρωση. Πρώτος όρος είναι η νηστεία — η άρνηση δηλαδή να </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">δεχτούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες της «πεπτωκυίας» φύσης μας σαν ομαλές, η προσπάθεια</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">να ελευθερωθούμε από τη δικτατορία της σάρκας και της ύλης πάνω στο πνεύμα. Για να είναι </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">αποτελεσματική η νηστεία μας δεν πρέπει να είναι υποκριτική, δηλαδή «προς το θεαθήναι». Να </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">μη φαινόμαστε «τοις ανθρώποις νηστεύοντες», αλλά τω Πατρί ημών τω εν τω κρυπτώ». Δεύτερος </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">όρος είναι η συγγνώμη. «Ἐὰν γὰρ ἀ φῆτε τοῖς ἀ νθρώποις τὰ παραπτώματα α ὐτῶν, ἀφήσει καὶ </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος», (Ματθ. 6,14). Ο θρίαμβος της αμαρτίας, το κύριο σημάδι του </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ρόλου της πάνω στον κόσμο, είναι η διαίρεση, η αντίθεση, ο χωρισμός, το μίσος. Έτσι το πρώτο </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">σπάσιμο σ' αυτό το φρούριο της αμαρτίας είναι η συγχωρητικότητα: η επιστροφή στην ενότητα, </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">στην σύμπνοια, στην αγάπη. Το να συγχωρήσω κάποιον σημαίνει να βάζω ανάμεσα σε μένα και </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">στον «εχθρό» μου την ακτινοβόλα συγχώρεση του ίδιου του Θεού. Το να συγχωρήσω είναι να </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">αγνοήσω το απελπιστικό αδιέξοδο στις ανθρώπινες σχέσεις και να το αναφέρω στο Χριστό.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Συγχώρεση πραγματικά είναι ένα πέρασμα της Βασιλείας του Θεού μέσα στον αμαρτωλό και </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«πεπτωκότα» κόσμο.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ουσιαστικά η Μεγάλη Σαρακοστή αρχίζει με τον Εσπερινό τούτης της Κυριακής. Αυτή η </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">μοναδική σε βάθος και ωραιότητα ακολουθία έχει δυστυχώς εκλείψει από αρκετές εκκλησίες,</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Όμως παρ' όλα αυτά τίποτε άλλο δεν αποκαλύπτει καλύτερα το χαρακτηριστικό τόνο της </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Μεγάλης Σαρακοστής στην Ορθόδοξη Εκκλησία και πουθενά αλλού δε διακηρύσσεται τόσο καλά </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">η έντονη πρόσκληση στον άνθρωπο. Η ακολουθία αρχίζει με τον κατανυκτικό εσπερινό όπου ο </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ιερέας είναι ντυμένος με λαμπερά άμφια. Τα κατανυκτικά στιχηρά που λέγονται ύστερα από τον</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ψαλμό «Κύριε εκέκραξα προς Σε...» αναγγέλουν τον ερχομό της Μεγάλης Σαρακοστής και, πέρα </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">απ' αυτή, τον ερχομό του Πάσχα!</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τον της Νηστείας καιρόν, φαιδρώς απαρξώμεθα, προς αγώνας πνευματικούς εαυτούς </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">υποβάλλοντες· αγνίσωμεν την ψυχήν, την σάρκαν καθάρωμεν· νηστεύσωμεν ώσπερ εν τοις </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">βρώμασιν εκ παντός πάθους, τας αρετάς τρυφώντες του Πνεύματος· εν αις διατελούντες </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">πόθω, αξιωθείημεν πάντες, κατιδείν το πάνσεπτον πάθος Χριστού του Θεού, και το άγιον </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Πάσχα, πνευματικώς εναγαλλιώμενοι.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κατόπιν γίνεται η είσοδος του Ευαγγελίου με τον εσπερινό ύμνο: «φως ιλαρόν αγίας δόξης...». Ο </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ιερέας τώρα προχωρεί προς την Ωραία Πύλη για ν' αναφωνήσει το εσπερινό Προκείμενο που </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">πάντοτε αναγγέλλει το τέλος της μιας και την αρχή της άλλης μέρας. Το Μέγα προκείμενο αυτής </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">της ημέρας αναγγέλλει την αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Μη αποστρέψης το πρόσωπό σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι· ταχύ επάκουσόν μου· </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">πρόσχες τη ψυχή μου, και λύτρωσαι αυτήν.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ακούστε τη θαυμάσια μελωδία του στίχου τούτου, αυτή την κραυγή που ξαφνικά γεμίζει την </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">εκκλησία «... ότι θλίβομαι!» — και θα καταλάβετε το σημείο από το οποίο ξεκινάει η Μεγάλη</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Σαρακοστή: το μυστηριώδες μίγμα της ελπίδας με την απογοήτευση, του φωτός με το σκοτάδι. Η </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">όλη προετοιμασία έφτασε πια στο τέλος. Στέκομαι μπροστά στο Θεό, μπροστά στη δόξα και στην </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ομορφιά της Βασιλείας Του. Συνειδητοποιώ ότι ανήκω σ' αυτή, ότι δεν έχω άλλη κατοικία, ούτε </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">άλλη χαρά, ούτε άλλο σκοπό. Συναισθάνομαι ακόμα ότι είμαι εξόριστος από αυτή μέσα στο </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">σκοτάδι και στη λύπη της αμαρτίας γι' αυτό «θλίβομαι»! Τελικά παραδέχομαι ότι μόνο ο Θεός </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">μπορεί ν α μ ε β οηθήσει σ ' α υτή τη θλίψη, ότι μόνον σ' Αυτόν μπορώ να πω « πρόσχες τη ψυχή</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">μου». Μετάνοια πάνω απ' όλα, είναι το απελπισμένο κάλεσμα για τη θεία βοήθεια.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Πέντε φορές επαναλαμβάνουμε αυτό το Προκείμενο. Και τότε να! η Μεγάλη Σαρακοστή αρχίζει.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τα φωτεινά χρωματιστά άμφια και καλύμματα του ναού αλλάζουν· τα φώτα σβήνουν. Όταν ο </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ιερέας εκφωνεί τις αιτήσεις, ο χορός απαντάει με το «Κύριε έλεησον» την κατ' εξοχήν </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">σαρακοστιανή απάντηση, Για πρώτη φορά διαβάζεται η προσευχή του Αγίου Εφραίμ που </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">συνοδεύεται από μετάνοιες. Στο τέλος της ακολουθίας όλοι οι πιστοί πλησιάζουν τον ιερέα και ο </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ένας τον άλλο, ζητώντας την αμοιβαία συγχώρεση. Αλλά καθώς γίνεται αυτή η ιεροτελεστία της </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">συμφιλίωσης, καθώς η Μεγάλη Σαρακοστή εγκαινιάζεται μ' αυτή την κίνηση της αγάπης, της </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ενότητας και της αδελφοσύνης, ο χορός ψάλλει πασχαλινούς ύμνους. Πρόκειται τώρα πια να </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">περιπλανηθούμε σαράντα ολόκληρες μέρες στην έρημο της Μεγάλης Σαρακοστής. Όμως από </span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">τώρα βλέπουμε να λάμπει στο τέλος το φως της Ανάστασης, το φως της Βασιλείας του Θεού.</span></span></div>
</div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-74334500575275634032024-03-16T21:55:00.004+02:002024-03-16T21:55:56.565+02:00Κυριακή Τυροφάγου. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου <p> <span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία Κ΄</span></span></span><br />
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></span>
</p><div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span></span><br /></div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἁρμοζει
νὰ στενάξωμε ἐδῶ πολὺ καὶ νὰ θρηνήσωμε πικρά. Ὄχι μόνο μιμούμαστε τοὺς
ὑποκριτές ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔχομε ξεπεράσει. Γνωρίζω, γνωρίζω πολλοὺς ποὺ
ὄχι μόνο νηστεύουν καὶ κάνουν ἐπίδειξη ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους ποὺ δέ
νηστεύουν κι ὡστόσο παίρνουν τὸ ὕφος ἀνθρώπων ποὺ νηστεύουν καὶ κάνουν
ἔτσι ἀπολογία χειρότερη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσωμε –λένε-
τοὺς πολλούς, τὸ κάνωμε αὐτό. Εἶναι ὁ νόμος τοῦ θεοῦ που τὰ ὁρίζει αὐτὰ
καὶ ὁμιλεῖ γιὰ σκάνδαλο; Καὶ νομίζεις ὅτι σκανδαλίζεις, ὅταν τὸν τηρῆς
κι ὅταν τὸν παραβαίνης ὅτι ἀποσοβῆς τὸ σκάνδαλο; Δὲν μπορεῖ νὰ γίνη
χειρότερη ἀνοησία;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Δὲ
θὰ σταματήσης νὰ γίνεσαι κι ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὲς χειρότερος, καὶ νὰ
διπλασιάζης τὴν ὑποκρισία; Καὶ κατανοῶντας τὴ μεγάλη ὑπερβολὴ τῆς
κακίας αὐτῆς, δὲ θὰ ντραπῆς τὴν ἔμφαση τῆς διατυπώσεως; Δὲν εἶπε μόνον
ὅτι ὑποκρίνονται ἀλλὰ θέλοντας νὰ τοὺς θίξη περισσότερο λέει· Ἀφανίζουν
τὰ πρόσωπά τους, τὰ χαλοῦνε δηλαδὴ καὶ τὰ καταστρέφουν. Κι ἄν τοῦτο
λέγεται ἀφανισμὸς τοῦ προσώπου, τὸ νὰ φαίνεται ὠχρὸ γιὰ λόγους
κενοδοξίας τί θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε γιὰ κεῖνες ποὺ παραμορφώνουν </span></span><br />
<a name="more"></a><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">μὲ
σκόνες καὶ βαφὲς τὰ πρόσωπα τῶν γυναικῶν, γιὰ νὰ καταστρέφωνται
ἀκόλαστοι νέοι; Κι ἐκεῖνοι τὸν ἑαυτό τους μόνο βλάπτουν. Ἐνῶ αὐτὲς καὶ
τὸν ἑαυτὸ τους κι ὅποιους τὶς βλέπουν. Πρέπει καὶ τὴ μιὰ καὶ τὴν ἄλλη
βλάβη νὰ ἀποφεύγωμε μ’ ὅλη μας τὴ δύναμη. Μᾶς ἔδωσε ἐντολὴ<span><a name='more'></a></span> ὄχι μόνο νὰ
μὴν ἐπιδεικνυώμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ περνοῦμε ἀπαρατήρητοι.
Ὅπως ἔκαμε καὶ πιὸ μπροστά. Καὶ στὴν περίπτωση τῆς ἐλεημοσύνης δὲν τὸ
ζήτησε ἁπλὰ ἀλλὰ ὅταν εἶπε· Προσέχετε νὰ μὴν τὴν πράττετε μπροστὰ στοὺς
ἀνθρώπους, πρόσθεσε, γιὰ νὰ σᾶς δοῦνε. Στὴν περίπτωση τῆς νηστείας καὶ
τῆς προσευχῆς τίποτα τέτοιο δὲν ὥρισε. Ἐπειδὴ ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἀδύνατο
νὰ κρυφτῆ ὁλότελα, εἶναι ὅμως δυνατὸ νὰ κρυφτῆ ἡ προσευχὴ καὶ ἡ
νηστεία. Ὅπως ὅταν εἶπε, νὰ μὴ γνωρίζεη τὸ ἀριστερὸ χέρι τί πράττει τὸ
δεξιό, δὲν ἐννοοῦσε τὰ χέρια ἀλλὰ ὅτι πρέπει μὲ προσοχὴ νὰ περνᾶς
ἀπαρατήρητος ἀπ’ ὅλους. Κι ὅταν συμβούλεψε νὰ ἀποσυρώμαστε στὴν ἀποθήκη
μας, οὔτε πάντοτε, οὔτε προηγούμενα ὥρισε ἐκεῖ μόνο νὰ προσευχώμαστε·
ἀλλὰ ἐννοοῦσε τὸ ἴδιο πρᾶγμα· ἔτσι κι ἐδῶ· ἡ συμβουλή του ν’
ἀλειφώμαστε δέν ἀποτελεῖ νομοθεσία του ν’ ἀλειφώμαστε πάντα. Γιατὶ τότε
θὰ βρεθοῦμε ὅλοι ὅτι παραβαίνομε τοῦτο τὸ νόμο, πιὸ πολὺ αὐτοὶ ποὺ
ἐπιδόθηκαν σοβαρὰ τὴ φύλαξή του, οἱ κοινότητες τῶν μοναχῶν καὶ ὅσοι
κατοίκησαν στὰ βουνά. Δὲν ὥρισε λοιπὸν τοῦτο. Ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ πιὸ παλιοὶ
εἶχαν τὴ συνήθεια ν’ ἀλείφωνται κάθε φορὰ ποὺ τοὺς τύχαινε ἕνα εὐχάριστο
καὶ χαρούμενο γεγονός- κι αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ διαπιστώση κανεὶς καὶ στὴν
ἐποχὴ ἀκόμα τοῦ Δαυΐδ καὶ τοὺ Δανιὴλ-συμβούλεψε ν’ ἀλειφώμαστε κι ἐμεῖς,
ὄχι γιὰ νὰ τὸ κάνωμε αὐτὸ ὁπωσδήποτε, ἀλλὰ νὰ φροντίζουμε, μὲ πολλὴ
προσοχὴ νὰ κρύβωμε τὴν πράξη μας αὐτή. Καὶ γιὰ νὰ ἀντιληφθῆς ὅτι ἔτσι
εἶναι, ὅταν ἐκεῖνος ἐφάρμοσε στὴν πράξη αὐτὸ ποὺ ὥρισε μὲ τὸ λόγο, ὅταν
ἐνήστεψε σαράντα μέρες, κι ἀφοῦ ἐνήστεψε ἀπαρατήρητα, μήτε ἀλείφτηκε,
μήτε ἐνίφτηκε. Ὡστόσο καὶ χωρὶς νὰ τὰ κάμη αὐτὰ ἔφερε στὸ τέλος τὴν
ἄσκησή του πιὸ ἀκενόξοδα ἀπὸ κάθε ἄλλον. Αὐτὸ ὁρίζει καὶ σ’ ἐμᾶς καὶ
παρουσιάζοντάς μας τοὺς ὑποκριτὰς κι ἀποτρέποντας μὲ διπλῆ παραγγελία
ὅσους ἀκοῦνε. Καὶ κάτι ἄλλο μᾶς ἀφίνει νὰ ἐννοήσωμε μὲ τὴν ὀνομασία
ὑποκριτές. Θέλει νὰ μᾶς ἀπομακρύνη ἀπὸ τὴν πονηρὴ ἐπιθυμία, ὄχι μόνο μὲ
τὸ ὅτι εἶναι τὸ πρᾶγμα καταγέλαστο, οὔτε καὶ μὲ τὸ ὅτι προξενεῖ τὴ
μεγαλύτερη ζημία ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ὅτι ἡ τέτοιου εἴδους ἀπάτη εἶναι
ἐφήμερη. Ὁ ὑποκριτὴς δηλαδὴ ὡς τότε φαίνεται λαμπρός, ὥσπου
παρακολουθοῦν οἱ θεαταί· καὶ τότε ἀκόμα δὲ φαίνεται σ’ ὅλους. Γιατὶ οἱ
περισσότεροι γνωρίζουν ποιός εἶναι καὶ ποιόν ὑποκρίνεται. Ἀλλὰ ὅταν
τελειώση ἡ παράσταση φανερώνεται σ’ ὅλους πιὸ καθαρά. Αὐτὸ λοιπὸν εἶναι
ἀνάγκη νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουν κι ὅλοι οἱ κενόδοξοι. Κι αὐτοὶ δείχνουν
στοὺς πιὸ πολλοὺς ὅτι δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνονται, ἀλλὰ φορᾶνε μόνο
προσωπεῖο· πολὺ περισσότερο ὅμως θὰ φανερωθοῦν ἀργότερα, ὅταν ὅλα
φαίνωνται ξεσκέπαστα καὶ γυμνά. Καὶ μὲ ἄλλο τρόπο πάλι τοὺς ἀπομακρύνει
ἀπὸ τοὺς ὑποκριτὰς μὲ τὴν ὑπόδειξη ὅτι ἡ ἐντολὴ εἶναι ἐλαφρά. Δὲν
κάνει αὐστηρότερη τὴ νηστεία οὔτε ὁρίζει νὰ τὴν παρουσιάζωμε μεγαλύτερη
ἀλλὰ θέλει νὰ μὴ χάσωμε τὸ στέφανο ποὺ αὐτὴ δίνει. Ὥστε αὐτὸ ποὺ
φαίνεται βαρύ, εἶναι κοινὸ σ’ ἐμᾶς καὶ τοὺς ὑποκριτὰς· γιατὶ νηστεύουν
κι αὐτοί. Κι ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀνεπαίσθητο, νὰ μὴ χαθῆ ἀπὸ τὴν κούραση ὁ
μισθός, αὐτό εἶναι λέει ποὺ ὁρίζω· δὲ μᾶς ἐπιβαρύνει μὲ πρισσότερο κόπο,
ἀσφαλίζει ὅμως τὸ μισθό μας μὲ κάθε μέσο καὶ δὲν μᾶς ἀφίνει νὰ φύγωμε
ἀστεφάνωτοι, ὅπως ἐκεῖνοι. Καὶ μήτε θέλουν νὰ μιμηθοῦν αὐτοὺς ποὺ
ἀγωνίζονται στοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ποὺ μόλο ποὺ παρακολουθεῖ τόσος
κόσμος καὶ τόσοι ἄρχοντες, ἕναν μονάχα ἐπιδιώκουν νὰ ἱκανοποιήσουν,
αὐτὸν ποὺ θὰ βραβεύση τὴ νίκη τους. Κι ἄς εἶναι πολὺ κατώτερος. Καὶ σὺ
ποὺ ἔχεις διπλῆ αἰτία νὰ παρουσίασης σ’ ἐκεῖνον τὴ νίκη σου, γιατὶ ὁ
ἴδιος εἶναι καὶ ὁ ἐπιβραβευτὴς καὶ μὲ ὑπεροχὴ ἀσύγκριτη ὑπερέχει ἀπὸ
ὅλους ὅσοι κάθονται στὸ θέατρο, δείχνεις σὲ ὅλους τὴν ἀρετή σου, ποὺ ὄχι
μόνο δὲ σ’ ὠφελοῦν ἀλλὰ καὶ σοῦ προξενοῦν μεγίστη ζημία.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">β.
Ἀλλά μήτε σ’ αὐτό δὲ σ’ ἐμποδίζω, λέει. Ἄν θέλης καὶ στοὺς ἀνθρώπους νὰ
ἐπιδειχθῆς, περίμενε, κι ἐγὼ θὰ σοῦ παραχωρήσω κι αὐτὸ μὲ περισσότερη
ἀφθονία καὶ πολὺ κέρδος. Σὲ ἀποσπᾶ τοῦτο τώρα ἀπὸ τὴ δοξολογία μου, ὅπως
σὲ συνδέει ἡ περιφόρνησή τούτων. Τότε θὰ τὰ ἀπολαύσης ὅλα μὲ κάθε
ἐλευθερία. Ἀλλὰ πρὶν ἀπ’ αὐτὰ δὲ θὰ εἶναι μικρὴ ἡ ὠφέλειά σου ἐδῶ μὲ τὸ
νὰ καταπατήσης ὅλη τὴν ἀνθρωπίνη δόξα καὶ νὰ ἐλευθερωρθῆς ἀπὸ τὴ βαρειὰ
ἀνθρώπινη δουλεία καὶ νὰ γίνης ἐργάτης γνήσιος τῆς ἀρετῆς. Γιατὶ μὲ
τέτοια γνώμη ἄν βρεθῆς στὴν ἐρημιά, θά γίνης ἔρημος ἀπὸ κάθε ἀρετη, ἀφοῦ
δὲ θὰ ἔχης θεατές. Αὐτὸ ὅμως δείχνει ὑβριστὴ τῆς ἀρετῆς, ἄν εἶναι νὰ
τὴν ἐπιδιώκης ὄχι γι’ αὐτὴν τὴν ἴδια ἀλλὰ γιὰ τὸ σχοινᾶ καὶ τὸ χαλκιὰ
καὶ τὸ πλῆθος τῆς ἀγορᾶς, γιὰ νὰ σὲ θαυμάσουν ἀκόμα κι οἱ κακοὶ κι αὐτοὶ
ποὺ ζοῦνε μακριά της. Καὶ καλεῖς τοὺς ἐχθρούς της νὰ τὴ δείξης καὶ νὰ
τὴ θαυμάσουν. Εἶναι τὸ ἴδιο νὰ διαλέξη κανένας τὴ σωφρονη ἀλλὰ γιὰ νὰ
τῆς κάνη ἐπίδειξη σ’ αὐτοὺς ποὺ ζοῦνε μὲ ἑταῖρες. Καὶ σὺ ἄν σκέφτεσαι
ἔτσι, δὲ διαλέγεις τὴν ἀρετὴ παρὰ γιὰ τοὺς ἐχθρούς της. Πρέπει κι ἀπὸ
τοῦτο νὰ τὴ θαυμάσωμε, ποὺ τὴν ἐπαινοῦν κι οἱ ἐχθροί της. Καὶ νὰ τὴ
θαυμάσωμε ὅπως πρέπει ὄχι γι’ ἄλλους ἀλλὰ γιὰ λογαριασμό της. Γιατὶ κι
ἐμεῖς θεωροῦμε προσβολὴ νὰ μὴ μᾶς ἀγαποῦν γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἀλλὰ γιὰ
χάρη ἄλλων. Τὸ ἴδιο νὰ στοχαστῆς καὶ γιὰ τὴν ἀρετή. Μὴν τὴν ἐπιδιώκης
γιὰ χάρη ἄλλων οὔτε νὰ κάνης ὑπακοὴ στὸ Θεὸ γιὰ χάρη τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ
στοὺς ἀνθρώπους γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἀντίθετη περίπτωση κι ἄν
νομίζης ὅτι ἐπιδιώκεις τὴν ἀρετή, ἐξοργίζεις τὸ Θεὸ ὅμοια μ’ αὐτὸν ποὺ
δὲν τὴν ἐπιδιώκει. Ὅπως παρακούει ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὴν ἐπιδίωξε ἔτσι καὶ
σὺ μὲ τὴν παράνομη ἐπιδίωξη. «Μὴ θησαυρίζετ ε γιὰ τὸν ἑαυτὸ σας
θησαυροὺς πάνω στὴ γῆ». Ἀφοῦ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν ψυχή μας τὸ νόσημα τῆς
κενοδοξίας, ἀρχίζει σὲ κατάλληλη ὥρα καὶ τὸ λόγο γιὰ ἀκτημοσύνη. Τίποτα
δὲν προετοιμάζει τόσο τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀγάπη τῶν χρημάτων ὅσο ἡ ἐπιθυμία
τῆς δόξας. Γιὰ τὴν δόξα οἱ ἄνθρωποι ἐφευρίσκουν τὰ κοπάδια τῶν δούλων,
τὸ σμάρι τῶν εὐνούχων, τὰ χρυσοστόλιστα ἄλογα, τ’ ἀσημένια τραπέζια καὶ
τὰ ἄλλα τὰ πιὸ γελοῖα. Δὲ θέλουν νὰ ἱκανοποιήσουν μιὰ ἀνάγκη, οὔτε ν’
ἀπολαύσουν ἡδονὴ ἀλλὰ νὰ κάνουν ἐπίδειξη στοὺς πολλούς. Πιὸ πάνω
περιοριζόταν νὰ ὁρίση ὅτι πρέπει νὰ ἐλεοῦμε· ἐδῶ δείχνει καὶ πόσο πρέπει
νὰ ἐλεοῦμε λέγοντας· Μὴ θησαυρίζετε. ἐπειδὴ δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ
παρουσιάση ἀπὸ τὴν ἀρχὴ στὴ πληρότητά του τὸ λόγο γιὰ τὴν περιφρόνηση
τῶν χρημάτων ἐξ αἰτίας τῆς τυραννικῆς κυριαρχίας τοῦ πάθους, ἀφοῦ τὸν
χώρισε σὲ μέρη καὶ τὸν ἐλευθέρωσε ἀπ’ αὐτήν, τὸν σταλάζει μέσα στὴν ψυχὴ
τῶν ἀκροατῶν του, ὥστε νὰ γίνη εὔκολα παραδεκτός. Γι’ αὐτὸ ἔλεγε πρῶτα·
Καλότυχοι ὅσοι ἐλεοῦν· κι ἔπειτ’ ἀπ’ αὐτό· Νὰ ἔχης συμπάθεια γιὰ τὸν
ἀντίδικό σου. Κι ἀκόμα πιὸ ὕστερα· Ἄν θέλη κάποιος νὰ πᾶτε στὸ
δικαστήριο καὶ νὰ σοῦ πάρη τὸ χιτῶνα δώστου καὶ τὸ ἱμάτιο. Αὐτὸ εἶναι τὸ
μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα. Ἐκεῖ εἶπε· Ἄν δῆς νὰ πλησιάζη δικαστικὸς ἀγῶνας
κάνε τοῦτο· ἀντὶ νὰ φιλονικῆς γιὰ τὴν κατοχὴ ἑνὸς πράγματος, καλύτερα
ν’ ἀποφύγης τὴ φιλονεικία κι ἄς μὴν τὸ κρατήσης. Ἀλλὰ ἐδῶ οὔτε ἀντίδικο
παρουσιάζει οὔτε κατηγορούμενο, οὔτε κανέαν ἄλλο μνημονεύει, παρὰ μᾶς
συμβουλεύει καθ’ ἑαυτὴ τὴν περιφρόνηση τῶν χρημάτων, δείχοντας ὅτι θέτει
αὐτὸν τὸ νόμο ὄχι τόσο γι’ αὐτοὺς ποὺ εὐεργετοῦνται, ὅσο γι’ αὐτὸν ποὺ
εὐεργετεῖ. Ἔτσι κι ἄν κανένας δὲν ἀδικῆ καὶ δὲ μᾶς σύρη στὸν δικαστήριο,
νὰ περιφρονοῦμε ὡστόστο τὴν περιουσία μας, δίνοντάς τη σ’ αὐτοὺς ποὺ τὴ
χρειάζονται. Κι ἐδῶ ὅμως δὲ θέτει τὸ σύνολο ἀλλὰ τμηματικὰ, μολονότι
παρουσίασε στὴν ἔρημο τοὺς σχετικοὺς ἀγῶνες μὲ πολλὴν ὑπερβολή. Δὲν τὸ
θέτει ὅμως, οὔτε τὸ φέρνει στὸν κέντρο· δὲν ἦταν ἀκόμα καιρὸς νὰ τὸ
φανερώση. Σκέψεις ἐξετάζει ὡς τώρα καὶ στὸ λόγο γι’ αὐτὰ παίρνει τὴ θέση
συμβούλου πιὸ πολὺ παρὰ νομοθέτη. Γιατὶ ὅταν εἶπε· Μὴ θησαυρίζετε στὴ
γῆ, πρόσθετε· Ὅπου τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι ἀφανίζουν κι ὅπου οἱ
κλέφτες ξεθαύουν καὶ κλέβουν. Τώρα δείχνει τοῦ οὐράνιου θησαυροῦ τὴν
ὠφέλεια καὶ τοῦ γήϊνου τὴ βλάβη κι ἐξ αἰτίας τοῦ τόπου καὶ ἐξ αἰτίας
αὐτῶν ποὺ τὸν κυνηγοῦν. Δὲ σταματᾶ ὡς ἐδῶ ἀλλὰ προσθέτει κι ἄλλη σκέψη
καὶ πρῶτα μετατρέπει τὸ φόβο τους σ’ ἐνθάρρυνση. Φοβᾶσαι, λέει, μὴν
ξοδευτοῦν τὰ χρήματά σου, ὅταν κάμης ἐλημοσύνη; Δῶσε ἐλεημοσύνη καὶ τότε
δὲ θὰ ξοδευτοῦν. Καὶ τὸ πιὸ μεγάλο, ὅτι ὄχι μόνο δὲ θὰ ξοδευτοῦν ἀλλὰ
καὶ προσθήκη μεγαλύτερη θὰ λάβης, γιατὶ βέβαια προσθέτονται τὰ οὐράνια.
Δὲν τὸ λέει ὅμως αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἀρχή, τὸ προσθέτει ἔπειτα</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">γ.
Τώρα φέρνει στὸ κέντρο, ὅ,τι μποροῦσε ν’ ἀποκαλέση τὴ μεγαλύτερη
προτροπή, ὅτι παραμένει ἀσύλητος ὁ θησαυρὸς τους καὶ τοὺς σέρνει κοντά
του ἀπὸ δύο μέρη. Γιατὶ οὔτε εἶπε ὅτι μόνο ἄν δώσης ἐλεημοσύνη
διατηρεῖται, ἀλλὰ ἐφοβέρισε καὶ τὸ ἀντίθετο, ὅτι καὶ ἄν δὲν δώσῃς
χάνεται. Πρόσεξε τὴν ἄπειρη σοφία. Δὲν εἶπε ὅτι τὰ ἀφήνεις σὲ ἄλλους,
γιατὶ καὶ τοῦτο δὲν τὸ ἐπιτυγχάνουν . Ἀλλὰ μὲ ἄλλο τρόπο τοὺς
φοβερίζει δείχνοντάς τους οὔτε μήτε τοῦτο δέν τό ἐπιτυγχάνουν. Ἀκόμα κι
ἄν δὲν μᾶς ἀδικήσουν ἄνθρωποι, ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀδικήσουν, τὸ
σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι. Γιατὶ κι ἄν φαίνωνται πὼς εἶναι πολὺ
εὐκολοσύντριφτοι αὐτοὶ οἱ ἀφανισταί, ὅμως πραγματικά εἶναι ἀκαταμάχητοι
καὶ ἀσυγκράτητοι. Κι ὅ,τι δήποτε μηχανευθῆς, δὲ θὰ μπορέσῃς νὰ
συγκρατήσης τὴν καταστροφὴ ποὺ προξενοῦν. Λοιπὸν τὸ σαράκι τρώει τὸ
χρυσάφι; Ἄν ὄχι τὸ σαράκι οἱ κλέφτες. Κι ἔγιναν ὅλοι θύματα κλοπῆς; Ἄν
ὄχι ὅλοι οἱ περισσότεροι. Γι’ αὐτὸ φέρνει κι ἄλλη σκέψη, ὅπως εἶπα πιὸ
πρίν· Ὅπου βρίσκεται ὁ θησαυρὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκεῖ εἶναι ἡ σκέψη του. Κι
ἄν δὲν πραγματοποιηθῆ κανένα ἀπ’ αὐτά, λέει, δὲν εἶναι μικρὴ ζημία νὰ
εἶσαι καρφωμένος στὰ γήϊνα, νὰ γίνης δοῦλος ἀπὸ ἐλεύθερος, νὰ ξεπέσης
ἀπὸ τὸν οὐρανό, τίποτα ἀπὸ τὰ ὑψηλὰ νὰ μὴν μπορῆς νὰ ἑννοήσης ἀλλὰ νὰ τὰ
θεωρῆς ὅλα σὰν χρήματα καὶ τόκους καὶ δανείσματα καὶ κέρδη κι
ἀνελεύθερες συναλαγγές. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀθλιότητα; Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς
εἶναι χειρότερος ἀπὸ κάθε ἀχρεῖο, δοῦλος στὴ χειρότερη τυραννία. Κι
ἔχει προδώσει τὸ βασικώτερο ἀπ’ ὅλα, τὴν ἀνθρώπινη εὐγένεια καὶ
ἐλευθερία. Ὅσα κι ἄν σοῦ λέη κανένας, ὅταν ὁ νοῦς σου εἶναι προσηλωμένος
στὰ χρήματα τίποτα δὲ θὰ μπορέσης ν’ ἀκούσης ἀπ’ ὅσα ἁρμόζουν σὲ σένα.
Ἀλλὰ σὰν σὲ σκυλὶ ποὺ εἶναι δεμένο σὲ τάφο μὲ τὴ βαρύτερη ἀπ’ ὅλες
ἁλυσίδα τῆς χρηματικῆς τυραννίας κι ἀλυχτᾶ ὅλους ποὺ πλησιάζουν, ἕνα
ἔργο ἀσταμάτητο ἔχεις καὶ σύ, νὰ ὑπερασπίζεσαι ἀπὸ ὅλους τὸ θησαυρό σου.
Ὑπάρχει ἀθλιότητα μεγαλύτερη; Αὐτὸ ὅμως ἦταν ἀνώτερο ἀπὸ τὸ διανοητικὸ
ἐπίπεδο τῶν ἀκροατῶν του, κι οὔτε ἦταν εὔκολο νὰ δοῦν σὲ μιὰ ματιὰ τὴ
βλάβη, οὔτε τὸ κέρδος ἦταν φανερό, ἀλλὰ χρειαζόταν κάπως πιὸ ἀσκημένη
σκέψη νὰ διακρίνουν καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο, γι’ αὐτὸ ἀναφέρει τοῦτο
ὕστερ’ ἀπ’ αὐτὰ τὰ φανερὰ λέγοντας· Ὅπου ὁ θησαυρὸς τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ
βρίσκεται κι ἡ σκέψη του. Καὶ τὸ ἀποσαφηνίζει αὐτὸ πάλι, ὁδηγῶντας τὸ
λόγο ἀπὸ τὰ νοητὰ στὰ αἰσθητὰ καὶ λέγοντας· Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι
τὸ μάτι. Ὁ λόγος του ἔχει τοῦτο τὸ νόημα. Μὴν κρύψης χρυσάφι στὴ γῆ,
μήτε τίποτα παρόμοιο, γιατὶ τὰ μαζύεις γιὰ τὸ σαράκι καὶ τὸ σκουλήκι καὶ
τοὺς κλέπτες. Κι ἄν ἀκόμη τ’ ἀποφύγης αὐτά, δὲ θὰ ξεφύγης τὴν
ὑποδούλωση τῆς καρδιᾶς καὶ τὴν προσήλωση σ’ ὅλα τὰ χαμηλά. Ὅπου εἶναι ὁ
θησαυρὸς σου ἐκεῖ κι ἡ σκέψη σου. Ὅπως λοιπὸν ὅταν θησαυρίσης στὸν
οὐρανό, δὲν καρπώνεσαι τοῦτο μονάχα, τὴν ἐπιτυχία τῶν σχετικῶν βραβείων
ἀλλὰ ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ τώρα παίρνεις τὸ μισθό σου σὲ ἄλλο ἀράζοντας λιμάνι,
κι ἔχοντας φρόνημα τ’ οὐρανοῦ καὶ γιὰ τὰ ἐκεῖ φροντίζοντας –γιατὶ ὅπου
ἔκρυψες τὸ θησαυρό σου εἶναι φανερὸ ὅτι ἄφησες καὶ τὴν ψυχή σου-ἔτσι ἄν
θησαυρίσης στὴ γῆ, θὰ πάθης τὰ ἀντίθετα. Κι ἄν εἶναι γιὰ σένα ὁ λόγος
σκοτεινὸς ἄκουσε τὰ ἑξῆς. Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι τὸ μάτι. Ἄν τὸ μάτι
σου εἶναι καθαρό, εἶναι φωτεινὸ ὅλο τὸ σῶμα σου. Ἄν τὸ μάτι σου εἶναι
πονηρό, θὰ εἶναι ὅλο τὸ σῶμα σου σκοτεινό. Κι ἄν τὸ φῶς τὸ δικό σου
εἶναι σκοτάδι, τὸ σκοτάδι πόσο θά εἶναι; Στρέφει τὸ λόγο στὰ αἰσθητά.
Ἐπειδὴ ἀνέφερε τὴν ψυχή, ὅτι καταδουλώνεται κι αἰχμαλωτίζεται καὶ αὐτὸ
δὲν μποροῦν πολλοὶ νὰ τὸ δοῦνε σὲ μιὰ ματιά, μεταθέτει τὴ διδασκαλία του
στὰ ἐξωτερικὰ κι αὐτὰ ποὺ βλέπουν τὰ μάτια, γιὰ νὰ λάβουν ἰδέα καὶ γιὰ
κεῖνα ἔχοντας ὑπ’ ὄψη αὐτά. Ἄν δὲ γνωρίζης, τί σημαίνει βλάβη τοῦ νοῦ,
κατανόησέ το ἀπὸ τὴ σωματικὴ βλάβη. Ὅ,τι ἀντιπροσωπεύει γιὰ τὸ σῶμα τὸ
μάτι, αὐτὸ εἶναι κι ὁ νοῦς γιὰ τὴν ψυχή. Ἀσφαλῶς λοιπὸν δὲ θὰ
προτιμοῦσες νὰ φορῆς χρυσᾶ καὶ νὰ εἶσαι ντυμένος μὲ ροῦχα μεταξωτά, νὰ
εἶναι ὅμως τὰ μάτια σου χαλασμένα. Ἀλλὰ τὴν ὑγεία τῶν ματιῶν σου θεωρεῖς
πιὸ ἀκριβῆ ἀπ’ ὅλα αὐτά. Καὶ ἄν τὴν καταστρέψης καὶ τὴ χαλάσης, δὲ σ’
ὠφελεῖ πιὰ νὰ ζῆς, γιατὶ ὅπως μὲ τὴν τύφλωση τῶν ματιῶν χάνεται τὸ
μεγαλύτερο ποσοστὸ τῆς ἐνεργητικότητας τῶν ἄλλων μελῶν, ὅταν σβήση γι’
αὐτὰ τὸ φῶς, ἔτσι ὅταν καταστραφῆ καὶ ὁ νοῦς σου , ἀπὸ μύρια ἡ ζωή σου
θὰ γεμίση κακά. Ὅπως λοιπὸν στὴν φροντίδα τοῦ σώματος βάζομε αὐτὸ τὸ
σκοπό, νὰ ἔχωμε τὰ μάτια μας γερά, τὸ ἴδιο κάνομε καὶ γιὰ τὸ νοῦ στὴν
ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς. Ἄν ἀχρηστέψωμε αὐτὸν, ποὺ ὀφείλει καὶ στὰ ἄλλα νὰ
παρέχη τὸ φῶς, πῶς θὰ μπορέσωμε νὰ δοῦμε; Ὅπως ξηραίνει τὸν ποταμὸ
ὅποιος φράξη τὴν πηγή, ἔτσι κι αὐτὸς ποὺ ἀφανίζει τὸ νοῦ του, θολώνει
ὅλη τὴ δραστηριότητά του στὴ ζωὴ αὐτή. Γι’ αὐτὸ λεέι Ἄν τὸ δικὸ σου φῶς
εἶναι σκοτάδι, τὸ σκοτάδι πόσο εἶναι; Ὅταν βουλιάξη ὁ κυβερνήτης καὶ
σβήση τὸ λυχνάρι καὶ ὁ ἀρχηγὸς αἰχμαλωτιστῆ, ποιά ἐλπίδα ἀπομένει στοὺς
ὑπηκόους;</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">δ΄
Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ἄφησε νὰ πῆ τώρα τὶς ἐπιβουλὲς ποὺ προκαλεῖ ὁ πλοῦτος,
τὶς φιλονεικίες, τὶς δίκες. Ἔκανε γι’ αὐτὰ ὑπαινιγμὸ πιὸ πάνω ὅταν
εἶπε· Θὰ σὲ παραδώση ὁ ἀντίδικος στὸν κριτὴ καὶ ὁ κριτὴς στὸν ὑπηρέτη.
Ἀφοῦ ὅπως νἄναι ἀνέφερε τὰ βαρύτερα περιστατικά, ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν
πονηρὴ ἐπιθυμία. Εἶναι πολὺ φοβερώτερο νὰ δουλωθῆ ὁ νοῦς σου σ’ αὐτὸ τὸ
πάθος παρὰ νὰ κλειστῆς στὴ φυλακή. Καὶ τὸ τελευταῖο δὲ συμβαίνει συχνά,
τὸ πρῶτο ὅμως ἔχει συνδεθῆ μὲ τὴν ἐπιθυμία τῶν χρημάτων. Γι’ αὐτὸ βάζει
τὴν ὑποδούλωση τοῦ νοῦ, σὰν πιὸ φοβερὴ κι ἀναπόφευκτη, μετὰ τὴ
φυλάκιση. Ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε νοῦ, λέει, γιὰ νὰ διαλύσωμε τὴν ἄγνοια μας
καὶ νὰ σχηματίσωμε ὀρθὴ κρίση γιὰ τὰ πράγματα καὶ νὰ μείνωμε
ἀσφαλισμένοι ἔναντι ὅσων μᾶς λυποῦν καὶ μᾶς βλάπτουν, χρησιμοποιῶντας
αὐτὸν σὰν κάποιο ὅπλο καὶ φῶς. Ἐμεῖς προδίνομε τὸ χάρισμα σὲ περιττὰ
καὶ ἀνώφελα. Τί ὠφελοῦν οἱ χρυσοντυμένοι στρατιῶτες, ὅταν ὁ στρατηγος
σέρνεται στὴν αἰχμαλωσία; Ποιὸ κέρδος τοῦ ἀρματωμένου πλοίου, ὅταν ὁ
κυβερνήτης βουλιάξη; Καὶ τὶ ἀξία ἔχει τὸ ἀθλητικὸ σῶμα, ὅταν ἀπὸ τὰ
μάτια ἔχει ἀποκοπῆ ἡ ὅραση; Ὅπως λοιπὸν ἄν κάποιος τὸ γιατρό, ποὺ πρέπει
νὰ εἶναι ὑγιὴς γιὰ νὰ θεραπεύη τὶς ἀσθένειες, τὸν κάμη ν’ ἀσθενήση καὶ
ὁρίση ἔπειτα νὰ ξαπλωθῆ σὲ ἀσημένιο κρεβάτι καὶ χρυσὸ θάλαμο, δὲν ὠφελεῖ
σὲ τίποτα τοὺς ἀρρώστους, ἔτσι ἀφοῦ καταστρέψης τὸ νοῦ ποὺ ἔχει τὴ
δύναμη νὰ θεραπεύη τὰ πάθη, ἄν καθίσης δίπλα στὸ θησαυρό σου, ὄχι μόνο
δὲν προκάλεσες καμμιὰ ὠφέλεια ἀλλὰ ἀντίθετα τὴν μεγαλύτερη ζημία καί
ἔβλαψες ὅλη σου τήν ψυχή. Εἶδες πὼς μὲ τὰ ἴδια, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι
ἐπιθυμοῦν τὴν κακία, μ’ αὐτὰ καὶ τοὺς ξαναφέρει στὴν ἀρετή; Γιὰ ποιό
λόγο ἐπιθυμεῖς τὰ χρήματα; ρωτᾶ. Ὄχι γιὰ νὰ δοκιμάσης εὐχαρίστηση κι
ἡδονή; Αὐτὸ ἀκριβῶς δὲ θὰ τὸ δοκιμάσης ἀπὸ τοῦτο ἀλλὰ τὸ ὁλόλα ἀντίθετο.
Γιατὶ ἄν μὲ τὴν στέρηση τῶν ματιῶν δὲν αἰσθανώμαστε κανένα ἀπὸ τὰ
εὐχάριστα ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς συμφορᾶς μας, παθαίνομαι τὸ ἴδιο σὲ
μεγαλύτερο βαθμὸ ἐξ αἰτίας τῆς διαστροφῆς κι ἀναπηρίας τοῦ νοῦ. Γιὰ ποιό
λόγο τὰ κρύβεις στὴ γῆ; Γιὰ νὰ φυλάγωνται μὲ ἀσφάλεια; Κι ἐδῶ τὸ
ἀντίθετο συμβαίνει, λέει. Γιὰ ποιὸ λόγο προσεύχεσαι καὶ ἐλεεῖς;
Ἐπιθυμεῖς τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων; Μὴν προσεύχεσαι λοιπὸν γι’ αὐτὴν καὶ θὰ
τὴν ἔχης κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως.Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνον ποὺ νηστεύει
καὶ ἐλεεῖ καὶ προσεύχεται γιὰ λόγους κενοδοξίας τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἔλλειψη
κενοδοξίας χρησιμοποιῶντας τὴν ἴδια τὴν ἐπιθυμία του, ὅμοια καὶ τὸ
φιλάργυρο τὸν ἀποσπᾶ μὲ τὰ ἴδια ποὺ τράβηξαν τὴν προθυμία του. Τί
θέλεις; τοῦ λέει. Νὰ φυλάγωνται τὰ χρήματά σου καὶ νὰ ἀπολαύσης τὴν
ἡδονή; Μὲ μεγάλη ἀφθονία θὰ σοῦ δώσω καὶ τὰ δύο, ἐὰν καταθέσης τὸ
χρυσάφι σου, ὅπου σοῦ ὁρίζω. Πιὸ καθαρὰ ἔδειξε στὰ κατοπινὰ τὴ βλάβη τοῦ
νοῦ, ποὺ προέρχεται ἀπ’ αὐτὰ, ὅταν ἐμνημόνεψε τὰ ἀγκάθια. Τώρα κι ἐδῶ
κάνει ὄχι τυχαῖο ὑπαινιγμό, ἀφοῦ ἔδειξε ὅτι εἶναι σκοτισμένος ὅποιος
ἔχει αὐτὴ τὴ μανία. Κι ὅπως ὅσοι βαδίζουν στὰ σκοτεινὰ δὲ βλέπουν τίποτα
μὲ σαφήνεια ἀλλὰ τὸ σχοινὶ τὸ νομίζουν φίδι κι ἄν δοῦν βουνὰ καὶ
φαράγγια πεθαίνον ἀπὸ τὸ φόβο, ἔτσι κι αὐτοὶ ὑποψιάζονται αὐτὰ ποὺ δὲν
εἶναι φοβερὰ γιὰ ὅσους βλέπουν. Τρέμουν τὴ φτώχεια κι ὄχι τὴ φτώχεια
μονάχα ἀλλὰ ὁποιαδήποτε ζημία. Κι ἄν στερηθοῦν κάτι ἀσήμαντο, θρηνοῦν
καὶ ὑποφέρουν περισσότερο ἀπὸ ὅσους στεροῦνται τὴν ἀπαραίτητη τροφή.
Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πλούσιους ἔφθασαν στὴν ἀγχόνη, ἐπειδὴ δὲ βάσταξαν τὶς
δύσκολες αὐτὲς ἡμέρες. Καὶ τὴν προσβολὴ καὶ τὴν κακομεταχείριση τόσο
ἀνυπόφορα τὰ θεωροῦν, ὥστε πολλοὶ καὶ γι’ αὐτὴ τὴν αἰτία ν’ ἀποσπαστοῦν
ἀπὸ τὴ ζωή. Σ’ ὅλα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ διακονία του, τοὺς ἔκαμε ὁ πλοῦτος
μαλακούς. Γιατὶ ὅταν τοὺς προστάζη νὰ τὸν ὑπηρετοῦν, δὲ δειλιάζουν οὔτε
μπροστὰ στὸ φόνο, οὔτε στὸ μαστίγιο, οὔτε στὴν κατηγρία, οὔτε σὲ κάθε
ἐξευτελισμό. Αὐτὸ μαρτυρεῖ ἔσχατη ἀθλιότητα, νὰ δειλιάζης περισσότερο
ἀπ’ ὅλους ὅπου πρέπει νὰ δείχνης γενναιότητα. Κι ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ
εἶσαι προσεκτικός, νὰ γίνεσαι πιὸ ἀναιδὴς καὶ πιὸ θρασύς. Αὐτοὶ ἐδῶ
παθαίνουν, ὅ,τι καὶ αὐτὸς ποὺ σπαταλᾶ τὴν περιουσία του ἐκεῖ ποὺ δὲν
πρέπει. Τοῦτος ὅταν φθάση ὁ καιρὸς γιὰ τὴν δαπάνη ποὺ πρέπει νὰ γίνη,
ἐπειδὴ δὲν ἔχει τὶ νὰ δώση, ὑποφέρει τὰ ἀθεράπευτα δεινά, ἀφοῦ ἔχει
ξοδέψει κακῶς πρὶν τῆς ὥρας τᾶ δικά του. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">ε΄
Καὶ ὅπως αὐτοὶ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὶς πονηρὲς ἐκεῖνες τέχνες πάνω στὴ
σκηνή, ὑπομένουν ἕνα σωρὸ ἐπικίνδυνες καὶ περιέργες ἀσκήσεις, ἐνῶ σὲ
ἐργασίες χρήσιμες κι ἀπαραίτητες εἶναι ἀπὸ ὅλους πιὸ καταγέλαστοι, ἔτσι
καὶ τοῦτοι. Γιατὶ αὐτοὶ ποὺ βαδίζουν πάνω στὸ τεντωμένο σχοινὶ
δείχνοντας τόσο θάρρος, ἄν κάτι ἀπὸ τὰ ὑποχρεωτικὰ τῆς ζωῆς ἀπαιτήση
τόλμη καὶ θάρρος, οὔτε νὰ τὸ ἐννοήσουν κάτι τέτοι μποροῦν οὔτε νὰ τὸ
ἀνεχθοῦν. Ἔτσι κι ὅσοι πλουτοῦν, ἐνῶ τολμοῦν τὰ πάντα γιὰ τὰ χρήματα,
γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή οὔτε μικρὸ οὔτε μεγάλο δὲ θέλουν νὰ ὑπομείνουν.
Καὶ καθὼς ἐκεῖνοι ἀσκοῦν κάτι ἐπικίνδυνο καὶ ἀνώφελο, ἔτσι καὶ τοῦτοι
ὑπομένουν πολλοὺς πολλοὺς κινδύνους καὶ κακοτοπιὲς, δὲν καταλήγουν ὅμως
σὲ τέλος καλὸ καὶ ὑποφέρουν διπλὸ σκότος, καὶ ἀπὸ τὴ διαστροφὴ τοῦ νοῦ
τους τυφλωμένοι καὶ σκεπασμένοι μὲ πολλὴν ἀχλὺ ἀπὸ τὴν ἀπάτη τῶν
φροντίδων. Γι’ αὐτὸ μήτε νὰ δοῦνε δὲν μποροῦν εὔκολα. Ὅποιος βρίσκεται
στὰ σκοτεινὰ, γλυτώνει ἀπὸ τὸ σκότος, ὅταν φανῆ ὁ ἥλιος. Μὰ ὅποιος ἔχει
κατεστραμμένα μάτια, δὲ βλέπει οὔτε ὅταν φανῆ ὁ ἥλιος. Αὐτὸ ἔχουν πάθει
καὶ τοῦτοι. Δὲ νιώθουν μήτε τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης ποὺ ἔλαμψε καὶ
τοὺς προτρέπει, ἐπειδὴ ὁ πλοῦτος τοὺς ἔκλεισε τὰ μάτια. Γι’ αὐτὸ καὶ
ὑπομένουν διπλὸ σκοτάδι· τὸ ἕνα ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, τὸ ἄλλο γιατὶ δὲν
προσέχουν στὸ δάσκαλο. Ἄς τὸν παρακολουθοῦμε λοιπὸν μὲ προσοχὴ γιὰ νὰ
ξαναβροῦμε τέλος κάποτε τὸ φῶς μας. Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ ξαναδῆς; Ἄν
μάθης πῶς τυφλώθηκες. Καὶ τυφλώθηκες ἀπὸ τὴν πονηρή ἐπιθυμία. Γιατὶ
ὅπως σὲ καθαρὸ μάτι, ἔρχεται σὰν ἐρεθιστικὸ ὑγρὸ ἡ ἐπιθυμία τῶν χρημάτων
καὶ δημιουργεῖ πυκνό σύννερο. Ἀλλὰ εἶναι εὔκολο νὰ σπάση καὶ νὰ διαλυθῆ
τὸ σύννεφο τοῦτττο, ἄν δεχθοῦμε τὴν ἀκτῖνα ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ
Χριστοῦ. Ἄν τὸν ἀκούσωμε νὰ μᾶς συμβουλεύη καὶ νὰ μᾶς λέη, Μὴ
θησαυρίζετε θησαυροὺς ἐπάνω στὴ γῆ. Καὶ τὶ θὰ κερδίσω, ἐρωτᾶς ἀπὸ τὴν
ἀκρόαση, ὅταν μὲ κατέχη ἡ ἐπιθυμία; Μὰ ἀκριβῶς ἡ ἀξακολουθητικὴ ἀκρόαση
μπορεῖ καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐξαλείψη. Κι ἄν ἐπιμένεις νὰ βρίσκεσαι στὴν
κατοχή της, κατανόησε ὅτι τὸ πρᾶγμα δέν εἶναι ἐπιθυμία. Τὶ λογῆς
ἐπιθυμία εἶναι νὰ βρίσκεσαι σὲ δεινὴ δουλεία, νὰ εἶσαι κάτω ἀπὸ τὸ ζυγὸ
τυραννίδας, φυλακισμένος ἀπὸ παντοῦ, νὰ ζῆς σκοτεινά, νὰ εἶσαι γεμᾶτος
ἀπὸ ταραχή, νὰ ὑπομένης ἀνώφελους κόπους νὰ φυλάξης γιὰ ἄλλους τὰ
χρήματα καὶ πολλὲς φορὲς γιὰ ἐχθρούς; Σὲ τὶ λογῆς ἐπιθυμία ταιριάζουν
αὐτά; Μᾶλλον συμπίπτουν μὲ ἀποφυγὴ καὶ ἄρνηση. Τί ἐπιθυμία εἶναι νὰ
ἀφήνης τὸ θησαυρό σου ἀνάμεσα στοὺς κλέφτες; Ἄν ἐπιθυμῆς ὁλοκληρωτικὰ τὰ
χρήματα, τοποθέτησέ τα ὅπου μποροῦν νὰ μείνουν ἀσφαλισμένα καὶ
ἀνεπιβούλευτα, Γιατὶ αὐτὰ ποὺ κάμεις τώρας δὲν δείχνουν ἄνθρωπο ποὺ
ἐπιθυμεῖ χρήματα ἀλλὰ μαρτυροῦν δουλεία, ἐπιβουλή, ζημία, ἀγωνία
ἀδιάκοπη. Σὺ ὅμως, ἄν κάποιος σοῦ δείξη ἕνα μέρος ἀνυποψίαστο πάνω στὴ
γῆ, κι ἄν σὲ φέρη στὴν ἴδια τὴν ἔρημο, μὲ τὴν ὑπόσχεση τῆς ἀσφαλείας στὴ
φύλαξη τῶν χρημάτων σου οὔτε διστάζεις, οὔτε ὑποχωρεῖς ἀλλὰ δείχνεις
ἐμπιστοσύνη καὶ μεταφέρεις ἐκεῖ τὰ χρήματά σου. Ὅταν σοῦ ὑπόσχεται τὸ
ἴδιο ὁ Θεὸς στὴ θέση κάποιου ἀνθρώπου, καὶ σοῦ προτείνη ὄχι τὴν ἔρημο
ἀλλὰ τὸν οὐρανό, πράττεις τὰ ἀντίθετα. Κι ὅμως ἄν χίλιες φορὲς εἶναι
ἀσφαλισμένα κάτω, ποτὲ δὲ θὰ μπορέσης νὰ ἐλευθερωθῆς ἀπὸ τὴ φροντίδα. Κι
ἄν ἀκόμα δὲν τὰ χάσης δὲ θὰ ἐλευθερωθῆς ποτὲ ἀπὸ τὴν ἀγωνία μήπως τὰ
χάσης. Ἐκεῖ ὅμως τιποτα ἀπ’ αὐτὰ δὲ θὰ ὑποφέρης. Καὶ θὰ ὠφεληθῆς
παραπάνω, γιατὶ δὲν κρύβεις μόνο τὸ χρυσάφι σου ἀλλὰ καὶ τὸ φυτεύεις. Τὸ
ἴδιο γίνεται θησαυρὸς καὶ σπόρος. Καὶ κάτι περισσότερο κι ἀπὸ τὰ δύο.
Γιατὶ ὁ σπόρος δὲν κρατάει γιὰ πάντα, ἐνῶ τοῦτο μένει παντοτινά. Κι ὁ
θησαυρὸς πάλι δὲ βλαστάνει, ἐνῶ αὐτὸ σοῦ δίνει ἀθάνατους καρπούς. Κι ἄν
μοῦ προβάλλης τὸ χρόνο καὶ τὴν ἀναβολὴ τῆς ἀνταποδόσεως, μπορῶ κι ἐγῶ
νὰ σοῦ δείξω καὶ νὰ σοῦ πῶ πόσα κι ἐδῶ κερδίζεις. Χώρια ὅμως ἀπ’ αὐτὰ θὰ
προσπαθήσω νὰ σοῦ ἀποδείξω κι ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς βιοτικὲς φροντίδες ὅτι
αὐτὰ ἀποτελοῦν μάταιες προφάσεις.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">στ.
Πολλὰ στὴν ζωὴ αὐτὴ δημιουργεῖς ποὺ δὲν εἶναι νὰ τὰ χαρῆς ὁ ἴδιος. Κι
ἄν σὲ κατηγορήση κάποιος, προβάλλεις τὰ παιδιὰ στου καὶ τὰ παιδιὰ τους
καὶ νομίζεις πὼς βρῆκες ἱκανοποιητικὴ δικαιολογία γιὰ τοὺς περίσσιους
κόπους. Ὅταν στὰ ἔσχατα γηρατειὰ σου χτίζης σπίτια μεγαλόπρεπα, ποὺ πρὶν
τελειώσουν, ἐσὺ πολλὲς φορὲς θὰ ἔχης ἀναχωρήσει, κι ὅταν φυτεύης δέντρα
ποὺ ὕστερ’ ἀπὸ πολλὰ χρόνια θὰ σοῦ δώσουν καρπὸ κι ὅταν ἀγοράζης
περιουσίες καὶ χωράφια, ποὺ θ’ ἀποχτήσης τὴν κυριότητά τους ὕστερ’ ἀπὸ
πολλὰ χρόνια καὶ ἄλλα πολλὰ τέτοια μὲ κόπους δημιουργεῖς, ποὺ δὲ θὰ
δοκιμάσης ἐσὺ τὴ χαρά τους, γιὰ τὸν ἑαυτὸ σου τάχα ἤ γιὰ τοὺ κατοπινοὺς
τὰ ἑτοιμάζεις; Δὲν εἶναι λοιπὸν ἔσχατη ἀνοησία νὰ μὴ στενοχωρῆσαι
καθόλου ἐδῶ γιὰ τὴν ἀργοπορία τοῦ χρόνου, τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ ἀπὸ τὴν
ἀργοπορία αὐτὴ θὰ χάσης ὅλη τὴν ἀμοιβή σου, γιὰ τὴν ἐκεῖ ὅμως
καθυστέρηση ν’ ἀδρανῆς, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὴ σοῦ δίνει μεγαλύτερο κέρδος
καὶ δὲν προορίζει γιὰ ἄλλους τὰ ἀγαθὰ ἀλλὰ φέρνει σὲ σένα τὶς ἀπολαβές;
Χώρια ἀπ’ αὐτὰ καὶ ἡ ἀναβολὴ δὲν εἶναι μεγάλη. Τὰ πράγματα πλησίασαν
πολὺ καὶ δὲ γνωρίζομε μήπως καὶ στὴ δικὴ μας γενιὰ πάρη τέλος αὐτὴ ἡ
ζωὴ καὶ φτάση ἡ φοβερὴ ἐκείνη μέρα, ποὺ θὰ μᾶς παρουσιάση τὸ φρικτὸ κι
ἀδέκαστο δικαστήριο. Ἔχουν πραγματοποιηθῆ τὰ περισσότερα σημεῖα· καὶ τὸ
εὐαγγέλιο ἔχει κηρυχθῆ σ’ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου καὶ οἱ πόλεμοι κι οἱ
σεισμοὶ κι οἱ λιμοὶ ἔχουν γίνει καὶ δὲν ὑπάρχει πολλὴ ἀπόσταση. Δὲ
βλέπεις τὰ σημεῖα; Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο σημεῖο. Οὔτε καὶ
στὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε δὲν εἶχαν διακρίνει τὰ προμηνύματα τῆς καταστροφῆς
ἐκείνης ἀλλὰ ἐνῶ ἔπαιζαν κι ἔτρωγαν καὶ παντρεύοντα κι ἔπρατταν τὰ
συνηθισμένα τῆς ζωῆς, τοὺς βρῆκε ἡ φοβερὴ ἐκείνη τιμωρία. Καὶ στὰ Σόδομα
ἴδια. Ἐνῶ διασκέδαζαν καὶ δὲν ὑποψιάζονταν τίποτα, κεραυνοβολήθησαν
ἀπὸ τοὺς κεραυνοὺς ποὺ ἔπεσαν. Ἔχοντας στὸ νοῦ μας αὐτὰ ἄς κατευθύνωμε
τὸν ἑαυτὸ μας στὴ προετοιμασία τῆς ἀποδημίας μας ἀπὸ δῶ. Γιατὶ κι ἄν
ἀκόμα ποτὲ δὲ φτάση ἡ κοινὴ μέρα τῆς συντελείας, τὸ τέλος καθενός μας
εἶναι κοντά, εἴτε γέρος εἶναι εἴτε νέος. Καὶ δὲν μποροῦμε ὅταν φύγωμε
ἀπὸ δῶ, οὔτε λάδι πιὰ ν’ ἀγοράσωμε οὔτε νὰ παρακαλέσωμε καὶ νὰ λάβμε
συγνώμη. Εἴτε ὁ Ἀβραὰμ μεσολαβήη, εἴτε ὁ Νῶε, ὁ Ἰὼβ ἤ ὁ Δανιήλ. Ὡσότου
λοιπὸν ἔχομε καιρὸ, ἄς ἑτοιμάσωμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας πολὺ θάρρος, λάδι
ἄφθονο ἄς συγκντρώσωμε, ἄς τοποθετήσωμε τὰ πάντα στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τ’
ἀπολαύσωμε τὴν κατάλληλη ὥρα καὶ ὅταν τὰ χρειαζώμαστε μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ
φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δύναμη καὶ ἡ
δόξα τώρα καὶ πάντα καὶ στοὺς αἰῶνες. Ἀμήν.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Μητροπολίτου Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονυσίου</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τόμος Δεύτερος</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ἀθῆναι 1969</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">σελ.154-167</span></span><span style="color: black; font-family: "times new roman" , "times" , "freeserif" , serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"></span><br />
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "times" , "freeserif" , serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"></span></div>
<span style="color: black; font-family: "times new roman" , "times" , "freeserif" , serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><br /><a href="http://kirigmata.blogspot.com/2013/03/blog-post_98.html#more">πηγή</a></span>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-20370600943745966452024-03-10T00:08:00.003+02:002024-03-10T00:08:29.082+02:00Κυριακή της Απόκρεω Ἡ ἀγάπη θὰ κρατήσει τὸν κόσμο. Ὁμιλία ✝π. Ἀθ. Χατζῆ<p> </p><p> <br /></p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/fDasINN3AwM" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-83666799562532471342024-03-10T00:07:00.002+02:002024-03-10T00:07:11.220+02:00Κυριακή της Απόκρεω: Αγάπη ναι, αλλά πιά αγάπη; (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)<p> </p><p style="text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-OfrGei46JSg/UuZU-DQBW3I/AAAAAAAAAVs/eqGuI_W2u1oGxbNtDBbTJzfbtxVHbitRwCPcBGAYYCw/s900/moni_ntouraxanis_loggades_iwanninwn_02.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="659" data-original-width="900" height="316" src="https://1.bp.blogspot.com/-OfrGei46JSg/UuZU-DQBW3I/AAAAAAAAAVs/eqGuI_W2u1oGxbNtDBbTJzfbtxVHbitRwCPcBGAYYCw/w398-h316/moni_ntouraxanis_loggades_iwanninwn_02.jpg" width="398" /></a><br /></p><p style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Ματθαίου κε’ 31-46.</span></span></span><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">«εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε’ 40)</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">1.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη
αλήθεια. Την περασμένη Κυριακή μίλησε το ιερό Ευαγγέλιο για την
αγαθότητα του Θεού- Πατέρα, που περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει.
Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη Του. Ο
Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας. Είναι και δίκαιος Κριτής.
«Ούτε ο έλεος αυτού άκριτος, ούτε η κρίσης ανελεήμων» λέγει ο Μ.
Βασίλειος. Θα κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα όχι
αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας φέρνει, λοιπόν, η σημερινή
περικοπή ενώπιον του γεγονότος της κρίσεως. Και λέμε «γεγονότος», γιατί
η παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας εσχατολογική βεβαιότητα
και πραγματικότητα, που ομολογείται σ’ αυτό το Σύμβολο μας ως
εκκλησιαστική πίστη: «Και πάλιν ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς…».</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Καλούμεθα,
λοιπόν, σήμερα να συνειδητοποιήσουμε τρία πράγματα. Πρώτον, ότι Κριτής
μας θα είναι ο Ι. Χριστός, ως Θεός. Σωτήρ ο Χριστός αλλά και Κριτής. Αν
την πρώτη φορά ήλθε ταπεινός στη γη, «ίνα σώση τον κόσμον», τώρα θα
έλθει «εν τη δόξη αυτού», ίνα κρίνη τον κόσμον. Αυτός που έγινε για μας
«κατάρα» πάνω στον Σταυρό, έχει κάθε δικαίωμα να μας κρίνει, αν αφήσαμε
να μείνει μέσα μας και στην κοινωνία μας ανενέργητη η θυσία Του.
Δεύτερον θα κρίνει<span></span></span></span></p><a name='more'></a> όχι μόνο τούς Χριστιανούς, ούτε μόνο τούς εθνικούς,
όπως πίστευαν οι Εβραίοι για την κρίση του Θεού. Θα κρίνει όλους τούς
ανθρώπους, χριστιανούς και μη, πιστούς και απίστους. Τρίτον βάση της
κρίσεως, το κριτήριο, θα είναι η αγάπη. Η στάση μας δηλαδή απέναντι
στους συνανθρώπους μας. Καθολική – παγκόσμια η κρίση, καθολικό –
παγκόσμιο και το κριτήριο. Ο παγκόσμιος νόμος της ανθρωπιάς, στον όποιο
συναντώνται όλοι, χριστιανοί και μη. Και όσοι εγνώρισαν τον Χριστό και
όσοι δεν μπόρεσαν να τον γνωρίσουν και γι’ αυτό έμειναν μακριά από το
Ευαγγέλιό Του. Στο νόμο αυτό, δεν υπάρχει χώρος για προφάσεις και
δικαιολογίες. Η πείνα, η δίψα, η γύμνια, η αρρώστια, η φυλακή βοούν,
δεν μπορούν να μείνουν κρυφά, για να έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί
κάποιος πώς δεν τα πρόσεξε… Δεν μπορεί να τ’ αγνοήσει κανείς, χωρίς
προηγουμένως να παύσει να έχει συναισθήματα ανθρώπου, αν δεν έχει
τελείως «αχρειώσει», εξαθλιώσει, την εικόνα του Θεού μέσα του.<br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">2.
Το συγκλονιστικό μεγαλείο και την φρικτότητα της ώρας της Κρίσεως
ζωγραφίζουν με υπέροχα χρώματα οι ύμνοι της ημέρας. «Ω, ποία ώρα τότε!
όταν… τίθωνται θρόνοι και βίβλοι ανοίγωνται, και πράξεις ελέγχωνται και
τα κρυπτά του σκότους δημοσιεύονται»! Είναι φρικτή και η απλή σκέψη
της ώρας της κρίσεως, γιατί όχι μόνο υπενθυμίζει την ανετοιμότητά μας να
εμφανισθούμε μπροστά στο βήμα του φοβερού Κριτού, αλλά και διότι
αποκαλύπτει την τραγικότητα της ζωής μας, την οποία δαπανάμε μέσα σε
έργα ματαιότητος, που δεν αντέχουν στο φως της αιωνιότητος. Δεν
δικαιούμεθα ενώπιον του κριτού μας για όσα ο κόσμος θεωρεί μεγάλα και
σπουδαία: γνώσεις, θέσεις, τίτλους, αξιώματα, πλούτο, δόξα. Αυτά όλα
είναι δυνατό μάλιστα να οδηγήσουν στην καταδίκη μας.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Κρινόμεθα
βάσει της έμπρακτης εφαρμογής της αγάπης μας. Όχι ως άτομα δηλαδή,
αλλά ως μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο θεός δεν έπλασε άτομα,
αυτόνομα και ανεξάρτητα. Μάς έπλασε, για να γίνουμε πρόσωπα και
κοινωνία προσώπων. Και οι μεγαλύτερες αρετές, αν μείνουν απλώς
ατομικές, είναι μετοχές χωρίς αντίκρυσμα ενώπιον του Μεγάλου Κριτού.
Γιατί δεν βρήκαν την πραγμάτωση τους μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν
καταξιώθηκαν σε διακονίες. Έτσι λ.χ. η γνώση είναι θεία ευλογία, όταν
όμως θηρεύεται για χάρη του συνανθρώπου, για την διακονία του πλησίον.
Το ίδιο και η εγκράτεια και η ευλάβεια, και η νηστεία και σύνολη η
άσκησή μας. Αν όλα αυτά γίνονται για μια ατομική δικαίωση και όχι ως
διακονία των αδελφών, των πλησίον, μας ελέγχει η φωνή του Θεού: «Έλεον
θέλω και ου θυσίαν» (Ματ. θ΄ 13)! Αγάπη θέλω και όχι την
θρησκευτικότητα, που αποβλέπει στην αυτοέξαρση και την αυτοπροβολή. Πού
βλέπει τον τύπο ως πεμπτουσία της ευσέβειας.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">3.
Ο κόσμος έχει μάθει να εξαγοράζει τα πάντα, ακόμη και τις συνειδήσεις.
Στο χώρο όμως της πίστεως δεν ισχύει ο νόμος αυτός. Η ατομική ευσέβεια
δεν μπορεί να εξασφαλίσει θέση στην βασιλεία του Θεού, αν δεν γίνει
πρώτα εκκλησιαστική, αν δεν συνοδεύεται δηλαδή από τα έργα της αγάπης. Ο
στίβος του χριστιανού είναι και η κοινωνία και όχι μόνο το «ταμιείον».
Εις το ταμιείον του καταφεύγει ο Χριστιανός για τον πνευματικό του
ανεφοδιασμό. Ποτέ όμως δεν εξαντλείται η πολιτεία του στο στενό χώρο της
ατομικότητας του. Αν η πνευματικότητα μας είναι ορθή, θα οδηγεί σε
ανιδιοτελή αγάπη. Ας το ακούσουμε μια για πάντα: Το επιχείρημα των
γλυκανάλατων χριστιανών της ανευθυνότητος και του «λάθε βιώσας» δεν
έχει καμμιά δύναμη: «Κύτταξε την ψυχή σου» δεν σημαίνει τίποτε
περισσότερο από δειλία και υποχώρηση, αν δεν συνοδεύεται και από το
στίβο: «Πάλευσε για να φτιάξεις τη χριστιανική σου κοινωνία».
Διαφορετικά είμασθε κατά λάθος ανάμεσα σε χριστιανούς. Η θέση μας είναι
κάπου στην Άπω Ανατολή, στη νέκρωση του νιρβάνα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">4.
Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να προλάβω στο σημείο αυτό μια απορία. Αν
κρινόμασθε βάσει της έμπρακτης αγάπης μας, τότε που πηγαίνει η πίστη;
Ποια σημασία έχει ο υπέρ της πίστεως και της καθαρότητος του δόγματος
αγώνας; Αν δεν έχει διαστάσεις αιώνιες, τότε γιατί να γίνεται;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Κατά
την ώρα της κρίσεως η πίστη, και ως αφοσίωση και ως διδασκαλία, δεν
αποκλείεται, όπως πιστεύουν εν πρώτοις πολλοί. Προϋποτίθεται. Κριτής
μας είναι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Μας σώζει η μας κατακρίνει η συμπεριφορά και στάση
μας απέναντι του. Γιατί μας διευκρινίζει ότι στο πρόσωπο Του αναφέρεται
κάθε πράξη μας προς τον συνάνθρωπό μας, καλή ή κακή. Ηθικά αδιάφορες
πράξεις δεν υπάρχουν. Αν τονίζει σαν κριτήριο την αγάπη, δεν σημαίνει
πώς θέλει ν’ αποκλείσει την πίστη. Θέλει να προλάβει ακριβώς την
καταδίκη της πίστεως εκ μέρους μας σ’ ένα σύνολο θεωρητικών αληθειών
χωρίς ανταπόκριση και εφαρμογή στη ζωή μας. Όπως ο κεκηρυγμένος άθεος
και ο συνειδητός αρνητής της πίστεως μεταφράζει την αθεΐα και απιστία
του σε αντίθεα έργα, έτσι και ο πιστός πρέπει να κάμει την πίστη του
κινητήρια δύναμη της ζωής του. Γιατί «η πίστις χωρίς των έργων» (Ιακ. β΄
20) της αγάπης, είναι νεκρά. Δεν αποκλείει, λοιπόν, την πίστη, αφού
αυτή είναι η προϋπόθεση του ορθού βίου και της σωτηρίας. Αλλά και κάτι
περισσότερο. Όχι μόνο «ο μη πιστεύσας» (εις τον Χριστό) δεν σώζεται,
αλλά και ο μη ορθώς πιστεύσας. Ο Θεός δεν είναι μόνο αγάπη, είναι και
αλήθεια (Ιωαν. ιδ’ 6· Α’ Ιωαν. δ’ 8· δ’ 16· ε’ 6) και μάλιστα
Αυτοαλήθεια. Όποιος προδίδει την αλήθεια προδίδει και την αγάπη. Η αγάπη
του Χριστού «συγχαίρει δε τη αληθεία» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6) συζεί δηλαδή και
συνευδοκιμεί με την αλήθεια, δεν υπάρχει χωρίς αυτήν. Να λοιπόν πώς
καταξιώνεται ο αγώνας για την καθαρότητα του δόγματος. Γιατί είναι
αγώνας για την αγάπη, είναι η μεγαλύτερη εκκλησιαστική διακονία. Είναι
αγώνας πρώτιστα κοινωνικός, γιατί γίνεται χάριν του Λαού του Θεού, για
να μείνει ανεπηρέαστος από την πλάνη, που είναι πραγματική αυτοκτονία.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αδελφοί μου!</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Όταν
ο Χριστός μας ανέφερε την παραβολή της Κρίσεως, οι λόγοι του μπορούσαν
να νοηθούν όχι μόνο σε συνάρτηση προς τούς συγχρόνους του, αλλά και
προς όσους έζησαν πριν απ’ Αυτόν. Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό, μπορούν
να έχουν λόγους να κριθούν μόνον για την αγάπη τους, μολονότι αγάπη
χωρίς πίστη στον Θεό δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει. Όποιος ειλικρινά
ασκεί την αγάπη «δέχεται» τον Θεό, έστω και αν τον αγνοεί. Ο άπιστος
δεν δύναται να έχει παρά μόνο φαινομενικά αγάπη. Και μόνο εκεί, που
υπάρχει βάπτισμα και «άγιο Πνεύμα», είναι δυνατό να υπάρξει «τελεία
αγάπη», αγάπη χριστιανική.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Το
ζήτημα όμως πρέπει, νομίζω, να τεθεί κατ’ άλλο τρόπο. Όταν εμείς
σήμερα ακούμε την παραβολή, δύο χιλιάδες χρόνια μετά την σάρκωση του
Υιού του Θεού, πώς είναι δυνατόν να χωρίσουμε από την αγάπη μας την
(ορθή) πίστη; Το Ευαγγέλιο λέγει καθαρά: «ο… μη πιστεύων ήδη κέκριται,
ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του Θεού» (Ιωαν. γ’
18). Μετά την ένσαρκη δηλαδή οικονομία η κρίση είναι συνέπεια της
στάσης κάθε ανθρώπου έναντι του Χρίστου. Κριτήριο μένει η αγάπη. Αγάπη
όμως που προϋποθέτει την εις Χριστόν πίστη. Γιατί αυτή είναι η μόνη
αληθινή. Αυτή μονάχα δικαιώνει και σώζει…</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">(ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ «Κηρύγματικές σκέψεις στα
ευαγγελικά αναγνώσματα», Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη, τηλ.
2310 212659)</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">(Πηγή ηλ. κειμένου: Ι. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Διαβάστε περισσότερα κείμενα του π. Γεωργίου πατώντας <a href="https://alopsis.gr/?s=%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82">εδώ</a></span></span><p></p><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%ba%cf%81%ce%b5%cf%89-%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b7-%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%cf%80%ce%b9%ce%ac/">πηγή</a> <br /></span></span></span></p>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-22816657890094339192024-03-10T00:06:00.001+02:002024-03-10T00:06:03.642+02:00Λόγος Αγίου Εφραίμ του Σύρου σχετικά με τη Δευτέρα Παρουσία <p style="text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-4i6aE-U4Us0/VOdv2gF6ReI/AAAAAAAAAwc/b3EI967AfEAtguCz2RKDkS1I6sj8hXHQQCPcBGAYYCw/s629/86936298_large_1352_%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="66" data-original-width="629" height="59" src="https://1.bp.blogspot.com/-4i6aE-U4Us0/VOdv2gF6ReI/AAAAAAAAAwc/b3EI967AfEAtguCz2RKDkS1I6sj8hXHQQCPcBGAYYCw/w555-h59/86936298_large_1352_%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" width="555" /></a><br /></p><p><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Α</span></span>γαπητοί
μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα
όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιος μπορεί να τα διηγηθεί;
Ποια γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποια αυτιά μπορούν να τα ακούσουν;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τότε
ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από το θρόνο της δόξας Του και θα
έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμείβοντας με αιώνια
μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς!
Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος.
Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η
γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει
να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Θα
συμβούν τόσο μεγάλα και τρομακτικά γεγονότα, που ούτε έγιναν από την
κτίση του κόσμου, ούτε θα γίνουν σ’ όλες τις γενιές. Αν μία δυνατή
βροντή πολλές φορές μας τρομάζει και μας κόβει τα πόδια, για σκεφτείτε,<span></span></span></span></p><a name="more"></a><p><span style="font-size: large;">
πώς θ’ αντέξουμε ν’ ακούσουμε τον ήχο εκείνης της σάλπιγγας, που θα
ηχήσει στα ουράνια δυνατότερα από κάθε βροντή, για να ξυπνήσει όλους
τους νεκρούς, δίκαιους και άδικους;</span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τότε
τα οστά των νεκρών θα συναρμολογηθούν.Θα προστάξει ο μεγάλος Βασιλιάς,
που εξουσιάζει όλη την κτίση, και ευθύς η γη και η θάλασσα θα δώσουν με
τρόμο τους νεκρούς τους. Ακόμα κι όσοι κατασπαράχθηκαν από τα θηρία,
όσοι φαγώθηκαν από τα ψάρια ή τα όρνια, όλοι, «εν ριπή οφθαλμού», θα
παρουσιαστούν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή. Τότε οι ποταμοί και οι πηγές
θα εξαφανιστούν, τ’ αστέρια θα πέσουν, ο ήλιος θα σβήσει, η σελήνη θα
χαθεί.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Άγγελοι
σταλμένοι από το Θεό θα διασχίζουν την υφήλιο και θα συγκεντρώνουν τους
εκλεκτούς από κάθε σημείο της γης. Τότε θ’ αντικρύσουμε «καινοὺς δὲ
οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν(:νέους ουρανούς και νέα γη)» (Β’ Πέτρ. γ’, 13),
σύμφωνα με την υπόσχεση τοῦ Κυρίου.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Πώς
θ’ αντέξουμε, όταν θα δούμε να ετοιμάζεται ο φοβερός θρόνος και να
προβάλλει ο Σταυρός, που πάνω του θυσιάστηκε εκούσια ο Χριστός για μας;
Τότε θα θυμηθούμε και θα κατανοήσουμε τον λόγο του Κυρίου για «τὸ
σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου(:το σημείο του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ.
κδ΄30).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τότε
θα πληροφορηθούμε όλοι, ότι πρόκειται να παρουσιαστεί ο μεγάλος
Βασιλιάς. Τη φοβερή εκείνη ώρα, ο καθένας μας θα συλλογίζεται τις
πράξεις του και θα σκέφτεται τι θα Του απολογηθεί… Όταν θ’ ακούσουμε τη
βροντερή εκείνη φωνή από τα ύψη τ’ ουρανού να διακηρύσσει, «ἰδοὺ ὁ
νυμφίος ἔρχεται(:να, ο Νυμφίος έρχεται» (Ματθ. κε΄ 6), «Ο Κριτής φτάνει
για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς», τότε, από την κραυγή εκείνη, θα
σαλέψουν συθέμελα τα έγκατα της γης, απ’ τη μίαν άκρη ως την άλλη.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τότε,
αδελφοί μου, στενοχώρια και φόβος και τρόμος θα καταλάβει κάθε άνθρωπο
γι’ αυτά που θα συμβούν στην οικουμένη. Οι δυνάμεις των ουρανών θα
σαλευθούν. Οι ουρανοί θα σχιστούν. Και ο Βασιλεύς των βασιλέων, ο άγιος
και ένδοξος Θεός μας, θα παρουσιαστεί σαν αστραπή φοβερή, με εξουσία και
δόξα απερίγραπτη. Έκσταση και φρίκη θα μας κυριέψουν την ώρα εκείνη,
όταν θα καθίσει στο κριτήριο ο αμερόληπτος Κριτής και θα ανοίξει τα
φοβερά βιβλία, όπου είναι γραμμένα τα έργα και τα λόγια μας, όλα όσα
κάναμε και είπαμε στην ζωή αυτή, νομίζοντας ότι μπορούμε ν’ απατήσουμε
τον καρδιογνώστη Θεό.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Ω!
Πόσα δάκρυα πρέπει να χύνουμε, όταν συλλογιζόμαστε εκείνη την ώρα! Και
όμως, είμαστε τόσο αμελείς! Πόσο θα κλάψουμε και θα στενάξουμε τότε,
όταν θα δούμε από το ένα μέρος τις μεγάλες δωρεές και την ασύλληπτη
μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα της βασιλείας των ουρανών, που θ’
απολαύσουν όσοι πάλεψαν σκληρά για να τηρήσουν τις εντολές του Κυρίου,
και από το άλλο μέρος τις φοβερές τιμωρίες, που θα υποστούν όσοι
υποδουλώθηκαν στην αμαρτία! Και στη μέση, έντρομοι, όλοι οι άνθρωποι,
από κάθε φυλή, από τον πρωτόπλαστο Αδάμ ως τον τελευταίο, θα γονατίζουν
και θα προσκυνούν το Θεό, σύμφωνα με το λόγο της Γραφής: «ζῶ ἐγώ, λέγει
Κύριος, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ
Θεῷ(:ζω εγώ, λέγει ο Κύριος, εις αιώνας αιώνων και κατευθύνω τα πάντα
σύμφωνα με την βουλή μου• βουλή μου δε είναι ότι κάθε γόνατο θα κάμψει
εμπρός μου και κάθε γλώσσα θα δοξολογήσει τον Θεό» (Ρωμ. ιδ΄11).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τότε
όλη η ανθρωπότητα, καθώς θα βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο,
ανάμεσα στη μακάρια ανάπαυση και στην αιώνια καταδίκη, θα περιμένει με
αγωνία τη φοβερή Κρίση. Και κανένας την ώρα αυτή δεν θα μπορεί να
βοηθήσει τον διπλανό του.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Θα
ρωτηθούν οι επίσκοποι και για τον δικό τους τρόπο ζωής και για το
ποίμνιό τους. Θα τους ζητηθεί λόγος για τα λογικά πρόβατα, που παρέλαβαν
από τον αρχιποιμένα Χριστό. Αν από αμέλειά τους χάθηκε κάποιο πρόβατο,
το αίμα του θα ζητηθεί από τους ίδιους.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Παρόμοια
και οι ιερείς θα δώσουν λόγο για τις ενορίες τους. Επίσης και κάθε
πιστός θα δώσει λόγο για τον εαυτό του, για το σπίτι του, για τη γυναίκα
του, για τα παιδιά του, για τους υπαλλήλους και τους εργάτες του.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Θα
εξεταστούν βασιλιάδες και άρχοντες, πλούσιοι και φτωχοί, μικροί και
μεγάλοι, για όλα όσα έκαναν: «τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ
ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ
σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν(:Διότι όλοι μας πρέπει να
παρουσιαστούμε οπωσδήποτε μπροστά στο βήμα του Χριστού, ολοφάνεροι και
ξέσκεποι, για να αποκομίσει ο καθένας την αμοιβή του, ανάλογα με όσα δια
του σώματος έπραξε σε αυτή τη ζωή, είτε αγαθά είτε κακά.)» (Β΄ Κορ. ε’ ,
10).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Όλων
μας τα έργα θα ερευνηθούν και θα φανερωθούν μπροστά σε αγγέλους και
ανθρώπους. Οι εχθροί του Χριστού θα κατασυντριβούν «ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν
ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν(:όταν θα έχει πλέον αχρηστεύσει
και καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη)[Α΄ Κορ. ιε’ , 24].
Τότε, καθώς είναι γραμμένο, ο Κύριος θα ξεχωρίσει «τα πρόβατα από τα
κατσίκια» (Ματθ. κε΄, 32).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Έτσι, όσοι έχουν καλά έργα και πνευματικούς καρπούς, θα χωριστούν από τους άκαρπους και τους αμαρτωλούς.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Οι
πρώτοι θα λάμψουν σαν τον ήλιο, γιατί φύλαξαν τις εντολές του Θεού.
Αυτοί είναι οι ελεήμονες, οι φιλόξενοι, οι βοηθοί των δυστυχισμένων, οι
συμπαραστάτες των ασθενών, οι προστάτες των φτωχών και των ορφανών, όσοι
έντυναν τους γυμνούς, όσοι επισκέπτονταν τους φυλακισμένους, όσοι
έγιναν φτωχοί για τον πλούτο που υπάρχει στους ουρανούς, όσοι συγχώρησαν
τα παραπτώματα των αδελφών τους, όσοι φύλαξαν τη σφραγίδα της πίστεως
ακέραιη και αμόλυντη από κάθε αίρεση. Αυτούς θα τους βάλει στα δεξιά
Του, ενώ τους αμαρτωλούς στ’ αριστερά Του.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Οι
δεύτεροι είναι εκείνοι που παρόργιζαν τον καλό Ποιμένα και
περιφρονούσαν τους λόγους Του. Είναι οι περήφανοι, οι αδιόρθωτοι, οι
φίλοι των διασκεδάσεων και των απολαύσεων, όσοι ξόδεψαν στην ακολασία
και τη μέθη και την ασπλαχνία ολόκληρο το χρόνο της ζωής τους, σαν
εκείνο τον πλούσιο που ποτέ δεν ελέησε τον φτωχό Λάζαρο (Λουκ. ιστ’,
19-31).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αυτοί
θα καταδικαστούν και θα σταθούν στ’ αριστερά, γιατί δεν έδειξαν
συμπόνια. Ήταν σκληροί και δεν είχαν καρπούς μετάνοιας, δεν είχαν λάδι
στα λυχνάρια τους. Όσοι όμως αγόρασαν το λάδι της ελεημοσύνης από τους
φτωχούς και γέμισαν τα λυχνάρια τους, θα σταθούν στα δεξιά, κρατώντας τα
αναμμένα, ένδοξοι και χαρωποί, και θ’ ακούσουν τη γαλήνια εκείνη και
ποθητή φωνή: «Ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη
βασιλεία, που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου» (Ματθ. κε΄,
34).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Όσοι
πάλι είναι στ’ αριστερά, θ’ ακούσουν την οδυνηρή εκείνη και φοβερή
απόφαση: «Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι, πηγαίνετε στην αιώνια
φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του» (Ματθ.
κε΄, 41). Όπως δεν ελεήσατε, έτσι τώρα δεν θα ελεηθείτε. Όπως δεν
ακούσατε τη φωνή Μου, ούτε Εγώ τώρα θ’ ακούσω τον απαρηγόρητο θρήνο σας.
Γιατί δεν Με θρέψατε όταν πεινούσα. Δεν Με ποτίσατε όταν διψούσα. Δεν
Με φιλοξενήσατε όταν ήρθα κοντά σας. Δεν Με ντύσατε όταν ήμουν γυμνός.
Δεν Με επισκεφθήκατε όταν ήμουν άρρωστος, ούτε όταν ήμουν στη φυλακή.
Δεν υπηρετήσατε Εμένα. Σε άλλο κύριο γίνατε υπηρέτες και δούλοι, στο
διάβολο. Φύγετε λοιπόν μακριά Μου, εργάτες της αδικίας. Τότε θα
οδηγηθούν αυτοί στην αιώνια κόλαση, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή (βλ.
Ματθ. κε΄, 41-46).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο
σ’ εκείνους που αφήνουν ανεκμετάλλευτο τον καιρό τούτο της μετάνοιας
και παραδίνονται σε πράγματα άσκοπα και γελοία. Θα ζητήσουν τότε τον
χρόνο που ξόδεψαν μάταια, και δεν θα τον βρουν.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο
σ’ εκείνους που δίνουν σημασία σε πνεύματα πλάνης και διδασκαλίες
δαιμονικές, γιατί αυτά θα τους εξασφαλίσουν την καταδίκη στην άλλη ζωή.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο σ’ εκείνους που ασχολούνται με μαντείες και ανηθικότητες.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο σ’ εκείνους που στερούν από τους εργάτες τον δίκαιο μισθό τους, γιατί είναι όμοιοι μ’ αυτούς που χύνουν αίμα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο σ’ εκείνους που κρίνουν άδικα, δικαιώνοντας τον φταίχτη και καταδικάζοντας τον αθώο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο σ’ εκείνους που μολύνουν την άγια πίστη μας με αιρετικές διδασκαλίες ή συναναστρέφονται με αιρετικούς.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο σ’ εκείνους που έχουν τα ανόητα πάθη του φθόνου και του μίσους. Και για να μη λέω πολλά:</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αλίμονο
σ’ εκείνους που θα βρεθούν στα αριστερά τη φοβερή μέρα της Κρίσεως. Θα
κλάψουν πικρά, αλλά ανώφελα, όταν θα ακούσουν την οδυνηρή εκείνη
απόφαση: «Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι, πηγαίνετε στην αιώνια
φωτιά»(Ματθ. κε΄, 41).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Όσοι
έχετε δάκρυα και κατάνυξη, θρηνήστε μαζί μου. Όταν συλλογίζομαι τον
αιώνιο εκείνο χωρισμό, νιώθω αβάσταχτη θλίψη. Γιατί τότε αποχωρίζονται ο
ένας άνθρωπος από τον άλλο και φεύγουν σε αποδημία που δεν έχει
επιστροφή. Ποιος είναι τόσο σκληρόκαρδος και αναίσθητος, ώστε να μην
κλάψει από δω για την ώρα εκείνη;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τότε,
όσοι ήταν κάποτε βασιλιάδες, θα οδύρονται σαν αιχμάλωτοι. Τότε θα
στενάζουν οι άρχοντες και οι άσπλαχνοι πλούσιοι και θα ζητούν βοήθεια,
αλλά κανείς δεν θα τους δίνει· γιατί εκεί δεν έχουν καμιάν άξια ούτε ο
πλούτος ούτε οι κόλακες. Και δεν θα βρουν έλεος, επειδή δεν ελέησαν
κανένα. Τότε θα αποχωριστούν γονείς από τα παιδιά τους και φίλοι από
τους φίλους τους. Τότε θα διαλυθούν οι συζυγικοί δεσμοί που δεν
κρατήθηκαν αμόλυντοι και αγνοί. Τότε θα αποδιωχτούν οι παρθένοι στο σώμα
αλλά άκαρδοι και άσπλαχνοι στον τρόπο, γιατί «ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τῷ
μὴ ποιήσαντι ἔλεος(:η κρίση θα είναι ανελέητη σ’ όποιον δεν έκανε
έλεος)» (Ιακ. Β’ , 13).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Θα
παραλείψω όμως τα πολλά, γιατί κυριεύομαι από φόβο και φρίκη. Άγγελοι
φοβεροί θα απομακρύνουν βίαια όλους τους αμετανόητους ασεβείς, που θα
τρίζουν με τρόμο τα δόντια τους και θα γυρίζουν συχνά, για να βλέπουν
τους δικαίους και την ευδαιμονία που έχασαν. Θα βλέπουν το φως εκείνο το
περίλαμπρο και τα κάλλη του παραδείσου. Θα βλέπουν τους γνωστούς τους
στην τρισμακάρια εκείνη χώρα και τις μεγάλες δωρεές, που θα παίρνουν από
το Βασιλιά της δόξας όσοι αγωνίστηκαν για τη σωτηρία τους σ’ αυτόν τον
κόσμο. Ύστερα από λίγο, αφού θα έχουν αποχωριστεί απ’ όλους τους
δικαίους και τους φίλους και τους γνωστούς τους, θα αποχωριστούν κι απ’
αυτόν το Θεό. Δεν θα μπορούν πια να βλέπουν τη χαρά και το Φως το
αληθινό.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τέλος,
θα οδηγηθούν στις διάφορες κολάσεις για να παραδοθούν στην αιώνια
τιμωρία. Τότε, βλέποντας την τέλεια εγκατάλειψή τους, βλέποντας ότι κάθε
ελπίδα τους χάθηκε, βλέποντας ότι κανένας πια δεν μπορεί να τους
βοηθήσει, θα λένε κλαίγοντας απαρηγόρητα με πικρά δάκρυα:”Ω! Πόσο καιρό
χάσαμε στην αμέλεια! Πόσο χλευαστήκαμε από τον πονηρό! Όταν ακούγαμε
στις Γραφές να μιλάει ο ίδιος ο Θεός, όχι μόνο δεν προσέχαμε, αλλά και
γελούσαμε. Τώρα κραυγάζουμε, κι Αυτός αποστρέφει το πρόσωπό Του από μας!</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τι
μας ωφέλησαν λοιπόν τ’ αγαθά του κόσμου; Πού είναι ο πατέρας και η μάνα
που μας γέννησαν; Πού είναι οι αδελφοί; Πού τα παιδιά; Πού οι φίλοι;
Πού ο πλούτος; Πού τα υπάρχοντα; Πού οι άρχοντες κι οι ηγεμόνες; Κανένας
απ’ όλους αυτούς δεν μπορεί τώρα να μας σώσει. Ούτε κι εμείς μπορούμε
να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας. Αλλά εγκαταλειφθήκαμε εντελώς κι από το
Θεό κι από τους αγίους.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Τι
μπορούμε λοιπόν να κάνουμε; Τώρα πια δεν είναι καιρός μετάνοιας. Δεν
ισχύουν πια οι προσευχές. Δεν ωφελούν πια τα δάκρυα. Δεν υπάρχουν πια οι
πωλητές του λαδιού, δηλαδή οι φτωχοί και οι δυστυχισμένοι. Όταν μας
παρακαλούσαν ν’ αγοράσουμε, εμείς κλείναμε τ’ αυτιά μας. Τώρα ζητάμε και
δεν βρίσκουμε. Δεν υπάρχει λύτρωση για μας, τους αξιοθρήνητους. Δεν θα
βρούμε ευσπλαχνία, γιατί δεν είμαστε άξιοι”. Τότε λοιπόν θα πάει ο
καθένας στον τόπο των βασάνων, στον τόπο που ο ίδιος ετοίμασε για τον
εαυτό του με τις πονηρές πράξεις του, εκεί «όπου το σκουλήκι δεν
πεθαίνει και η φωτιά δεν σβήνει» (Μαρκ. Θ’, 44).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Να,
ακούσατε τι κερδίζουν όσοι αμελούν και ραθυμούν και δεν μετανοούν.
Ακούσατε πώς χλευάζονται όσοι χλεύαζαν τις εντολές του Κυρίου. Ο Πέτρος,
ο κορυφαίος των αποστόλων, μας προειδοποιεί για την ημέρα εκείνη,
λέγοντας: «Ἥξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾖ οὐρανοὶ
ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ
ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται.(:Η ημέρα του Κυρίου θα έρθει όπως ο κλέφτης
τη νύχτα, και τότε οι ουρανοί θα εξαφανιστούν με τρομερό πάταγο, τα
στοιχεία της φύσεως θα διαλυθούν στη φωτιά, και η γη, όπως και όλα όσα
έγιναν πάνω σ’ αυτήν, θα κατακαούν)» (Β’ Πέτρ. γ’, 10). Αλλά και
πρωτύτερα, ο ίδιος ο Δεσπότης και Κύριός μας μάς αποκάλυψε τα εξής:
«Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη
μέθη και στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη·
γιατί θα έρθει σαν την παγίδα σε όλους τους ανθρώπους που κατοικούν στη
γη» (Λουκ. κα’ 34). Και αλλού: «Μπείτε από τη στενή πύλη… Στενή είναι η
πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στη ζωή» (Ματθ. ζ’ , 13).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Αδελφοί
μου, ας βαδίσουμε τον δύσκολο αυτό δρόμο για να κληρονομήσουμε την
αιώνια ζωή. Αυτός ο δρόμος απαιτεί μετάνοια, νηστεία, προσευχή,
αγρυπνία, ταπεινοφροσύνη, περιφρόνηση της σάρκας, επιμέλεια της ψυχής,
ελεημοσύνη, δάκρυα, πένθος. Να μισείται κανείς και να μη μισεί. Να
συγχωρεί αυτούς που του κάνουν κακό. Να αδικείται και να ευεργετεί.
Τέλος, να χύσει και το αίμα του για το Χριστό, όταν οι περιστάσεις το
απαιτήσουν. Αντίθετα, είναι «πλατειά η πύλη και ευρύχωρη η οδός που
οδηγεί στην καταστροφή»(Ματθ. ζ’ , 13).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Η
πορεία αυτού του δρόμου εδώ είναι ευχάριστη, αλλά εκεί είναι θλιβερή.
Εδώ είναι γλυκιά, εκεί όμως πικρότερη κι από τη χολή. Εδώ είναι εύκολη,
εκεί όμως δύσκολη και οδυνηρή. Γνωρίσματα αυτής της πορείας είναι η
πορνεία, η μοιχεία, η ασέλγεια, η ειδωλολατρία, η φιλονικία, ο θυμός, η
διχόνοια, οι φθόνοι, οι φόνοι, τα γλέντια, τα πολυτελή γεύματα, η
λαιμαργία και τα όμοια μ’ αυτά. Μα το χειρότερο απ’ όλα, η αμετανοησία
και η τέλεια λησμοσύνη της ώρας του θανάτου. Αυτή την ημέρα της δευτέρας
παρουσίας του Χριστού συλλογίστηκαν οι άγιοι μάρτυρες και δεν λυπήθηκαν
τα σώματά τους, αλλά υπέμειναν κάθε είδος βασάνων με χαρά και με την
προσδοκία των ουράνιων στεφανιών. Για τον ίδιο λόγο αγωνίστηκαν στις
ερημιές και στα βουνά, με νηστεία και αγνεία, όχι μόνο άνδρες, αλλά και
γυναίκες, βαδίζοντας καρτερικά το στενό και θλιμμένο μονοπάτι, κι έτσι
κέρδισαν τη βασιλεία των ουρανών. Αυτό το φοβερό δικαστήριο συλλογίστηκε
και ο μακάριος Δαβίδ, γι’ αυτό έβρεχε κάθε νύχτα με δάκρυα το στρώμα
του και παρακαλούσε το Θεό, λέγοντας: «καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ
τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν(:.Κύριε, μη
θελήσεις όμως να προβείς σε λεπτομερή εξέταση της ζωής εμένα του δούλου
σου, διότι κανείς από τους ζώντες ανθρώπους επί της γης δεν θα ευρεθεί
τελείως αθώος και αναμάρτητος ενώπιόν σου)» (Ψαλμ. 142 , 2).</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Εμπρός
λοιπόν κι εμείς, πριν φτάσει η μέρα εκείνη, πριν τελειώσει το πανηγύρι
της σύντομης τούτης ζωής, πριν έρθει ο Θεός και μας βρει
απροετοίμαστους, ας ετοιμαστούμε για την υποδοχή Του με εξομολόγηση, με
μετάνοια, με νηστεία, με δάκρυα, με αγαθοεργίες. Προσέξτε, μην τολμήσει
κανείς να πει ότι δεν αμάρτησε. Όποιος το λέει αυτό, είναι τυφλός και
απατά τον εαυτό του, μη γνωρίζοντας ότι ο σατανάς μπορεί να τον κυριεύει
και με λόγια και με έργα και με την ακοή και με την όραση και με την
αφή και με τους λογισμούς.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Ποιος
μπορεί να καυχηθεί ότι έχει αγνή καρδιά και καθαρές όλες τις αισθήσεις
του; Κανένας δεν είναι αναμάρτητος, κανένας δεν είναι καθαρός, παρά μόνο
Εκείνος, που, αν και πλούσιος, «επτώχευσε» για μας. Αυτός μόνο είναι
αναμάρτητος. Αυτός βαστάζει την αμαρτία του κόσμου και δεν θέλει το
θάνατο των αμαρτωλών, αλλά τη σωτηρία τους. Σ’ Αυτόν ας καταφύγουμε κι
εμείς, γιατί όσοι αμαρτωλοί πήγαν κοντά Του, σώθηκαν. Ας μην
απελπιστούμε, αδελφοί μου, για τη σωτηρία μας. Αμαρτήσαμε; Ας
μετανοήσουμε. Μύριες φορές αμαρτήσαμε; Μύριες φορές ας μετανοήσουμε. Για
κάθε έργο αγαθό χαίρεται ο Θεός, εξαιρετικά όμως χαίρεται για μία ψυχή
που μετανοεί.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Ελάτε
λοιπόν, ας πέσουμε στα πόδια Του κι ας εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας.
Δόξα στη φιλανθρωπία Του. Δόξα στη μακροθυμία Του. Δόξα στην αγαθότητα
και τη συγκατάβασή Του. Δόξα στην ευσπλαχνία Του. Δόξα στη βασιλεία Του.
Δόξα και τιμή και προσκύνηση στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">Η
ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: «Θα θέλαμε θερμά να ευχαριστήσουμε τον Αρχιμ. Τιμόθεο,
Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, για την ευλογία αναδημοσίευσης
του φυλλαδίου».</span></span></p><span><a name='more'></a></span><p><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><a href="https://alopsis.gr/%ce%b7-%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%af%ce%bc-%ce%bf-%cf%83%cf%8d%cf%81%ce%bf/">πηγή</a> <br /></span></span></p>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-55371834540496866162024-03-10T00:04:00.003+02:002024-03-10T00:04:51.298+02:00Ψυχοσάββατο<p> </p><p> </p><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<center>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/2OaCBk4-QaY?rel=0&showinfo=0" width="560"></iframe></center>
<br />
<br />
<br />
<br />
<center>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/EFDt5lv_jIk" width="560"></iframe></center>
</div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-58337566858622245582024-03-10T00:03:00.002+02:002024-03-10T00:03:33.577+02:00Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46) <p> <span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το παγκόσμιο δικαστήριο</span></span></span>
</p><div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span></span><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> <span style="font-size: small;">♱Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-smeUSvDRkOw/XHqrDY4Ee5I/AAAAAAAADMU/eLN6JVNp_RIAMhgrqZ6jDRjLNpr0uMpWgCLcBGAs/s1600/%25CE%25B7%2B%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="315" height="202" src="https://4.bp.blogspot.com/-smeUSvDRkOw/XHqrDY4Ee5I/AAAAAAAADMU/eLN6JVNp_RIAMhgrqZ6jDRjLNpr0uMpWgCLcBGAs/s400/%25CE%25B7%2B%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: x-large;">Κ</span></span>αι συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. 25,32)</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ΧΘΕΣ, αγαπητοί μου, ψυχοσάββατο, μνήμη δηλαδή των προσφιλών μας νεκρών. Σήμερα Κυριακή, Κυριακή της Απόκρεω.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τι
είναι απόκρεω; απόκρεω iσον αποχαιρετισμός της κρεοφαγίας, προοίμιο της
αγίας και μεγάλης τεσσαρακοστής, προανάκρουσμα για αγώνες πνευματικούς.
Άλλα δυστυχώς ό κόσμος, με τη σατανική ιδέα ότι τις μέρες αυτές όλα
επιτρέπονται, εκτρέπεται σε μεγάλες αμαρτίες. Σήμερα λοιπόν, πού πολλοί
οργιάζουν, ή αγία μας Εκκλησία ώρισε να διαβάζεται στους ναούς της
Ορθοδοξίας το φοβερότερο ευαγγέλιο όλου του χρόνου, το ευαγγέλιο της
μελλούσης κρίσεως. Όποιος τ' ακούει κ' έχει μέσα του ένα μόριο πίστεως
και λογικής, τρέμει.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το
ευαγγέλιο μας προειδοποιεί όλους. Θα γίνη κρίσης, δικαστήριο παγκόσμιο,
κι ό δικαστής πού θα μας κρίνει είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Θα
χωριστή ή άνθρωπότης σε δυο μεγάλες παρατάξεις• από τη μια οι δίκαιοι,
από την άλλη οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Και θ' ακουστούν δύο τελεσίδικες -
αμετάκλητες αποφάσεις• ή μία «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου,
κληρονομήσατε την ητοιμασμένην ημίν βασιλείαν...», ή άλλη «Πορεύεσθε άπ'
εμού οί κατηραμένοι εις το πυρ το αίώνιον...», στην αιώνια κόλαση
(Ματθ. 25,34,41).</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">—Κόλασης; Ποιος πιστεύει σήμερα κόλαση!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ό Ιερός Χρυσόστομος λέει•<span><a name='more'></a></span></span></span><br />
<a name="more"></a><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
Θα ήθελα κ' εγώ να μην ύπάρχη, γιατί είμαι αμαρτωλός και τη φοβούμαι•
και όμως υπάρχει Κόλασης. Όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει νύχτα, τόσο
βέβαιο είναι ότι υπάρχει Κόλασης, κρίσης και ανταπόδοσης.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Που
το στηρίζουμε αυτό; Μήπως είναι ένας μύθος με το όποιο εμείς οί
κληρικοί αποκοιμίζουμε το λαό; Ή αλήθεια της μελλούσης κρίσεως και
ανταποδόσεως έχει ισχυρά στηρίγματα. Το ένα είναι, ότι το φωνάζει ή
δικαιοσύνη Το άλλο, ότι το φωνάζει όλος ό κόσμος. Και το τρίτο και
σπουδαιότερο, ότι το βεβαιώνει ό λόγος του Θεού. Επιτρέψτε μου αυτά να
τα αναλύσω.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">•
Είπα, ότι το φωνάζει ή δικαιοσύνη. Διότι ή δικαιοσύνη είναι αίτημα
παγκόσμιο. «Δικαιοσύνην μάθετε, οί ενοικούντες επί της γης» (Ήσ. 26,9),
ψάλλει ή Εκκλησία τη Μεγάλη Εβδομάδα.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Άλλα
που δικαιοσύνη; Αν ρίξουμε ένα βλέμμα και στη δική μας κοινωνία αλλά
και σε παγκόσμιο κλίμακα, στις διεθνείς σχέσεις των λαών, θα δούμε ότι
δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Δέ' βασιλεύει ό νόμος του Χριστού μας, το
«Αγαπάτε αλλήλους» (Ίωάν. 13,34). Στις κοινωνίες μας, παρ' όλα τα
επιτεύγματα τους, βασιλεύει ό νόμος της ζούγκλας ότι «το μεγάλο ψάρι
τρώει το μικρό». Εγκλήματα γίνονται καθημερινώς σε όλες τις χώρες•
εγκλήματα εκτελεσμένα με τέτοια εντέλεια, πού κι ό ικανότερος αστυνόμος
να μη μπορεί να τα εξιχνίαση. Ό ένοχος μένει ασύλληπτος, περιγελά και
περιπαίζει τις αρχές. Οι δράστε περιφέρονται ασύλληπτοι, μερικές φορές
τιμώνται κιόλας!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Υπάρχουν
εγκλήματα ατιμώρητα. Άλλοι βλαστημούν τα ιερά και όσια, άλλοι στα
δικαστήρια ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, γυναίκες αφήνουν τους άντρες τους
και συζούν με άλλους, άντρες αφήνουν τις γυναίκες τους και ζουν μετά
παλλακίδων, άλλοι σκληροί κι απάνθρωποι ρουφούν το αίμα του φτωχού και
κάνουν περιουσίες..., και όλοι αυτοί μένουν ατιμώρητοι. Ατιμώρητα τα
εγκλήματα. Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη αποδεικνύεται ανίσχυρη. είναι, όπως
έλεγε ένας αρχαίος φιλόσοφος, ένα αραχνόπανο πού πιάνει μυγάκια, μα οί
σφήγκες το σχίζουν και περνούν. Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη συλλαμβάνει τα
μικρά και ασήμαντα• τα μεγάλα εγκλήματα μένουν ατιμώρητα Και τι θα γίνη
λοιπόν; αυτοί θα μείνουν ατιμώρητοι αιωνίως; Όχι! διαμαρτύρεται ή
συνείδησης. Το ένστικτο του δικαίου, πού ό Θεός εφύτευσε μέσα μας,
φωνάζει, ότι οπωσδήποτε θα έρθει μέρα πού οι εγκληματίες των «τελείων»
εγκλημάτων, οί παραβάτες των ηθικών διατάξεων, θα συλληφθούν στα δίχτυα
της αδέκαστου δικαιοσύνης. Αν ύπάρχη Θεός —και υπάρχει Θεός—, θ'
απονείμει το δίκαιο, θα τιμωρήσει το έγκλημα και θ' αμείψει την αρετή.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">•
'Αλλ' ότι υπάρχει κρίσης και ανταπόδοσης το φωνάζουν οί άνθρωποι όλης
της γης. Σ' όλο τον πλανήτη μας παλαιότεροι και νεώτεροι, όλοι —με
ορισμένες παραλλαγές— έχουν το</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ίδιο ένστικτο, την ίδια ιδέα, την ίδια παράδοση.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ένα
υπενθυμίζω• όταν το δικαστήριο των Αθηνών αδίκως καταδίκασε εις θάνατον
τον Σωκράτη, πού αναγκάστηκε να πιει το κώνειο, τότε εκείνος είπε•
Φεύγω και πηγαίνω σ' έναν άλλο κόσμο• εκεί υπάρχουν δικασται
αμερόληπτοι, ό Αιακός, ό Μίνως, ό Ραδάμανθυς• αυτοί εκεί θα μου
αποδώσουν δικαιοσύνη. Πιστεύω στη θεία δικαιοσύνη, όχι στην ανθρώπινη.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">• Ναι, υπάρχει κρίσης καί ανταπόδοσης. Το απαιτεί το αίσθημα του δικαίου, το φωνάζουν</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">οί
παραδοθείς όλων των λαών. 'Αλλά το μεγαλύτερο επιχείρημα είναι ή
μαρτυρία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Όλοι ψεύδονται, όλοι σφάλλουν,
αλλά ό Χριστός δεν έσφαλε.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ό,τι
είπε βγήκε αληθινό, ό,τι προφήτευσε όλα πραγματοποιήθηκαν. Προφήτευσε,
ότι ό ναός του Σολομώντος, το καύχημα των Εβραίων, θα καταστροφή και δέ'
θα μείνει «λίθος επί λίθον» (Ματθ. 24,2)• καί όντως κατεστράφη.
Προφήτευσε, ότι οί δώδεκα ψαρά δες θα γίνουν παγκόσμιοι διδάσκαλοι καί
το κήρυγμα τους θα φτάσει σε όλη τη γη• καί όντως σήμερα κοντεύει να
γίνη γνωστό σχεδόν παντού. προφήτευσε, ότι ή Εκκλησία του θα πολεμηθεί
από όλες τις δυνάμεις του Άδου μα δέ' θα νικηθεί• καί πράγματι οί τόσοι
διωγμοί δεν την αφάνισαν. Μέχρι σήμερα, ότι είπε βγήκε αληθινό έτσι καί ό
λόγος του αυτός, ότι θα 'ρθη ή ώρα πού ό Θεός θα δικάσει τον κόσμο, θα
πραγματοποιηθεί.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πότε
θα γίνη αυτό; ποια μέρα; ποια ώρα; ποια στιγμή; Άγνωστο. Όπως είναι
άγνωστη ή ώρα του σεισμού, έτσι καί ή ήμερα της κρίσεως. Σε μια ώρα πού
γλεντούν καί οργιάζουν, πού βλαστημούν το Θεό, πού κλέβουν καί ατιμάζουν
πού ασχημονούν καί κυλιούνται στο βόρβορο, τέτοια ώρα θα έρθει ό Κύριος
ημών Ιησούς Χριστός για να μας κρίνει.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πώς
θα γίνη ή κρίσης; Ή Γραφή με φοβερές εικόνες λέει Τι θα προηγηθεί. Ό
ήλιος θα σκοτιστεί, θα σβήσει σαν κερί. Τα άστρα θα πέσουν σαν τα φύλλα
του δέντρου στο σφοδρό άνεμο, τα βουνά θα λειώσουν σαν μολύβι, τα
ποτάμια θα ξεραθούν. Καί τότε θα φανεί σημείον μέγα, ό τίμιος σταυρός.
«Οψονται εις ων έξεκέντησαν», ακούμε τη Μεγάλη Παρασκευή (Ίωάν. 19,37)•
ότι θα δουν, λέει, το ση μείον του Εσταυρωμένου. Άγγελοι καί αρχάγγελοι
θα συνοδεύουν, καί τότε θα παρουσιαστή ό Κριτής του κόσμου• όχι πλέον ως
αδύναμο νήπιο, άλλα ως κυρίαρχος του σύμπαντος. «Όποια ώρα τότε»,
αδελφοί μου!</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Και
συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. 25,32). Άνθρωποι
φτωχοί καί άσημοι, αλλά καί επίσημοι• βασιλείς, αυτοκράτορες καί
τύραννοι πού σκόρπισαν τον τρόμο καί το φόβο, αλλά καί φτωχοί καί
απένταροι πού δεν έχουν ψωμί να φάνε• ρακένδυτοι καί ζητιάνοι, αλλά καί
πλούσιοι πού διασκεδάζουν με πολυτέλεια καί χλιδή• αγράμματοι πού δέ'
μπορούν να βάλουν την υπογραφή τους, αλλά καί επιστήμονες, Πλάτωνες καί
Αριστοτέληδες καί Αϊνστάιν γυναίκες αλλά καί άντρες• μικρά παιδιά, αλλά
καί ασπρομάλληδες γέροντες• Ανατολή και Δύσι, Βορράς καί Νότος, όλες οί
γλώσσες καί οί φυλές, από τον Αδάμ μέχρι τον τελευταίο θνητό, όλοι σαν
θάλασσα με άπειρα κύματα, θα είμεθα ενώπιον του Κυρίου. Καί ό Χριστός θα
δικάσει• καί θα πει στους μεν «Δεύτε οί ευλογημένοι του πατρός μου...»,
στους δε «Πορεύεσθε άπ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αίώνιον...»
(έ.ά.).</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Απίστευτα
αυτά; 'Αλλά είναι πραγματικότης. Όσο βέβαιο είναι ότι αύριο ξημερώνει
Δευτέρα, έτσι είναι βέβαιο κι ότι θα έρθει ή ήμερα εκείνη. «Εστί δίκης
οφθαλμός ός τα πάνθ' ορά», έλεγαν οί αρχαίοι προγονοί μας. Υπάρχει ένα
μάτι πού τα βλέπει όλα, ένα αυτί πού τ' ακούει όλα, κ' ένα χέρι πού τα
γράφει όλα. Ναι, θα έρθει εκείνη ή στιγμή.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αδελφοί
μου! Κ' εγώ πού τα λέω κ' εσείς πού τ' ακούτε να προετοιμαστούμε για
την ήμερα αυτή. Να έχουμε έτοιμη την απολογία μας ενώπιον του Κυρίου
ημών Ιησού Χριστού, καί ό Θεός δια πρεσβειών της ύπεραγίας Θεοτόκου να
μας ελεήσει. Κανείς μας να μην ακούσει τον κεραυνό «Πορεύεσθε άπ' εμού
εις το πυρ το αίώνιον...», αλλά όλοι ν' ακούσουμε τη χαρμόσυνη φωνή
«Δεύτε οί ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ήτοιμασμένην
ύμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» αμήν.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Επίσκοπος Αυγουστίνος</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΆΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ ΤΗΝ 1-3-1981. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΜΗΣΗΣ 6-3-2005</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.pigizois.net/kiriakodromio/augoustinos/17_apokreo.htm">πηγή</a> <br /></span></span></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-6958687938126511302024-03-10T00:02:00.005+02:002024-03-10T00:02:33.704+02:00Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Μαρτίου, Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω<p> </p><h3 class="post-title entry-title" itemprop="name"><a href="http://www.dourachani.gr/2019/03/3.html"></a>
</h3>
<div class="post-header">
<div class="post-header-line-1"></div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-5153766976866205634" itemprop="articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕ´ 31-46</span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-dgDqjN12MoQ/UtiK05co_iI/AAAAAAAAAVs/tEzixfkonLodEyOaVKrfunYXB-lVMVADQCPcBGAYYCw/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="207" data-original-width="243" height="272" src="https://1.bp.blogspot.com/-dgDqjN12MoQ/UtiK05co_iI/AAAAAAAAAVs/tEzixfkonLodEyOaVKrfunYXB-lVMVADQCPcBGAYYCw/s320/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25AE%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Ὅταν
δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι
ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ· καὶ
συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’
ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει
τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεῖ ὁ
βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου,
κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου·
ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος
ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ
ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται
αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν,
ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ
γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ
ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν,
ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ
ἐποιήσατε. Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ
κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς
ἀγγέλοις αὐτοῦ· ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ
ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ
περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. Τότε
ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ
διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;
τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε
ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι
εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.</span></span></div>
</div></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-61653411277905895642024-03-02T18:16:00.008+02:002024-03-02T18:22:22.926+02:00Κυριακή τοῦ Ἀσώτου<p> </p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XGL69_qc2mc?si=U2rmJIBHsVNiJI77" title="YouTube video player" width="560"></iframe> </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">090215 </span><br /></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-22639764870261674432024-03-02T17:29:00.002+02:002024-03-02T17:31:05.796+02:00Ο άγιος άσωτος<div><p><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="376">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Mention"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Smart Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hashtag"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Unresolved Mention"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Smart Link"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-font-kerning:1.0pt;
mso-ligatures:standardcontextual;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8_5d19REHAlTa4gQSCT7Sr0xiZ3d7eDqSGCeFR6j8JL8lo3ETG6GDH6jgh4hEIpoGJSdRjQAHDoYrKX_7cvs_nUjcMilq0fXWQg21XcF7a26AkuebYGyx-FUeAhZ7SqwKty655iaCAdFNbX4ijya7cm7nqOLR0O2-Pxs7mGbXPtuGknNk776FB6aafQs/s1064/%CE%9A%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1064" data-original-width="720" height="397" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8_5d19REHAlTa4gQSCT7Sr0xiZ3d7eDqSGCeFR6j8JL8lo3ETG6GDH6jgh4hEIpoGJSdRjQAHDoYrKX_7cvs_nUjcMilq0fXWQg21XcF7a26AkuebYGyx-FUeAhZ7SqwKty655iaCAdFNbX4ijya7cm7nqOLR0O2-Pxs7mGbXPtuGknNk776FB6aafQs/w269-h397/%CE%9A%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1.jpg" width="269" /></a></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #cc0000; font-family: Garamond;"> </span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #cc0000; font-family: Garamond;">Μοναχού Μωυσέως αγιορείτου</span></div></div><div><span style="color: #cc0000; font-family: Garamond;"> </span></div><div><span style="color: #cc0000; font-family: Garamond;"> </span><span style="font-family: Garamond;"><span style="font-size: x-large;">O άγιος άσωτος μοιάζει με τον όσιο τελώνη της περασμένης παραβολής αγαπητοί αδελφοί. Μετανοημένοι, ταπεινοί, ήσυχοι, φρόνιμοι, ένδακρεις, αθόρυβοι, αληθινοί και οι δύο. Τούς αγαπάμε γιατί τους μοιάζουμε. <br /></span></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Ο πρεσβύτερος υιός είχε κάποια καλά πάνω του. Δέν είχε όμως αγάπη. Η βασική αυτή έλλειψη τού 'κλεβε και το κέρδος των καλών του. Άνθρωπος του Θεού δίχως αγάπη δεν υπάρχει. Πίστη και καθαρός βίος δεν αρκούν δίχως την αγάπη. <br /></span></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Η έλλειψη αγάπης έκανε τον μεγαλύτερο αδελφό να μη χαίρεται που βρέθηκε ένας χαμένος και αναστήθηκε ένας νεκρός και μάλιστα ο αδελφός του. <br /></span></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Συμβαίνει μερικές φορές αδελφοί μου, να ζούμε χρόνια μέσα στην Εκκλησία και να μην έχουμε πάρει χαμπάρι για το τί ακριβώς συμβαίνει. <br /></span></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Να μένουμε σε εξωτερικά σχήματα και τύπους κι ούτε καν να υποψιαζόμαστε το βάθος, την ουσία. <span><a name='more'></a></span></span></span><p></p><p><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Μπορεί κι εμείς να μην ακόμη έχουμε νοιώσει βαθιά στην καρδιά μας ποιανού πατέρα παιδιά είμαστε και να μένουμε επιφυλακτικοί, μεμψίμοιροι, σχολαστικοί, απρόσεκτοι κι εντελώς τυπικοί. <br /><br />Θα ήταν πολύ τολμηρό να ρωτήσω εμείς με ποιο γιο είμαστε; Με τον νεώτερο η με τον πρεσβύτερο; Ας ελέγξουμε μόνοι μας, ευθαρσώς και αυστηρώς τον ευατό μας. </span></span></p><p><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Μη βιαστούμε να απαντήσουμε. <br />Μη νομίσουμε πώς είναι εύκολη η απάντηση.<br />Άλλοτε πάμε από τη μιά πλευρά και άλλοτε από την άλλη. <br /></span></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Τελικά σήμερα ένας άσωτος μετανοεί και γίνεται άγιος και γίνεται πανηγύρι στον ουρανό και τη γή και χαρά σε όλη την Εκκλησία <br /><br /> Ένας πάλι δίκαιος υποκρίνεται αγιότητα, μολύνεται από την ψευτοαγιότητα, πιστεύει ότι κάτι είναι και έχει απαιτήσεις για αναγνώριση και σεβασμό και είναι αυτός άσωτος, ο αμετανόητος, που δεν μετέχει στη χαρά των άλλων και πάσχει τρομερά στη μοναξιά της εγωπάθειά του <br /><br /> Ο Πατέρας, ο γεννήτορας μας, ο πλάστης και Θεός μας, μας πονά και συμπονά, μας αγαπά και μας υπεραγαπά, μας φρονηματίζει και σώζει. <br /><br /> Τούς άσωτους κάνει αγίους, τους υποκριτές υπομένει και τους βοηθά παρακλητικά να διορθωθούν, δίχως να τους εξαναγκάζει ποτέ, για να μετανοήσουν και σωθούν. <br /></span></span><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;">Μη εύκολα καταδικάζετε τους ασώτους <br /> Μη εύκολα αναγνωρίζετε κάποιους αγίους <br /> οι ψευτοάγιοι εξαπατούν και καταρρέουν <br /> Έχουμε ιδιαίτερα μεγάλη ανάγκη από μετάνοια <br /> Μετάνοια ειλικρινή για να έχουμε αγιότητα αληθινή <br /> Η πατρική αγκαλιά είναι ανοικτή και αναμένει πάντα όλους τους μετανοημένους να τους καταφιλήσει, να τους ενδύσει χιτώνα φωτεινό, να τους υποδύσει υποδήματα ισχυρής ειρήνης, να τους φορέσει το πολύτιμο δακτυλίδι, να τους στείλει στον κόσμο ν' αναγγείλουν τα μεγαλεία της αγάπης Του. Ο όσιος Τελώνης και ο άγιος Άσωτος αυτό κάνουν. Μιλούν με έργα για πραγματική μετάνοια, για ζωηφόρα αγιότητα. Άς τους ακολουθήσουμε, ας τους μιμηθούμε, για να ζήσουμε τον παράδεισο από τώρα. </span></span></p><p><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Garamond;"><br /><br /></span></span> </p></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-1724594691157086122024-03-02T16:53:00.001+02:002024-03-02T17:30:09.953+02:00Κυριακή τοῦ Ἀσώτου<p> <span style="font-family: GFS Neohellenic;"><br /></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOW5kzkGH9MQeBGoWo-tPb_IwGm3PByVJYwFAXtoujNvAtnC8EeDLsJXv1_pSYgB0v0IjKAgGH9Ht8nRqUTg0fnkorq38xjcsxGIWD3kDcU4GRrfJefp9VHRpv6KiY3CdBObzkpAc6zF-rU2hRR_9x0lCC7H_rISNKwe_sxMIvxQ-8J38rAe4Nq0XJmGs/s768/Kyriaki-Aswt.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="573" data-original-width="768" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOW5kzkGH9MQeBGoWo-tPb_IwGm3PByVJYwFAXtoujNvAtnC8EeDLsJXv1_pSYgB0v0IjKAgGH9Ht8nRqUTg0fnkorq38xjcsxGIWD3kDcU4GRrfJefp9VHRpv6KiY3CdBObzkpAc6zF-rU2hRR_9x0lCC7H_rISNKwe_sxMIvxQ-8J38rAe4Nq0XJmGs/w445-h332/Kyriaki-Aswt.jpg" width="445" /></a></div><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span><span style="font-family: GFS Didot; font-size: x-large;">Ἡ παραβολή αὐτή εἶναι ἡ διατύπωση τῆς πιό μεγάλης καί τῆς πιό ὁλοκληρωμένης καμπύλης πού διαγράφει ἡ ἀνθρώπινη ἀσωτεία.<br />Μέσα σ’ αὐτήν τήν παραβολή ὁ Κύριος μᾶς δίνει νά κατανοήσουμε ὅλες τίς συντεταγμένες τῆς ἀνθρώπινης ἀσωτείας. Καί ὁ πρῶτος υἱός ὁ νεώτερος, θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι τό σύμβολο τῆς ὁρατῆς, τῆς ἐμφανοῦς ἀσωτείας, ἐνῶ ὁ πρεσβύτερος υἱός εἶναι τό σύμβολο τῆς ἀφανοῦς ἀσωτείας.<br />Τό 15ο Κεφάλαιο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, περιλαμβάνει καί ἄλλες παραβολές, ὅπως τοῦ «ἀπολωλότος προβάτου», «τῆς ἀπωλεσθείσης δραχμῆς», τήν ὁποία ἀκολουθεῖ αὐτή τοῦ ‘Ασώτου υἱοῦ. Μέ αὐτήν τήν παραβολή ὁ Κύριος ἀπαντοῦσε στούς ἐπικριτές Του, γιατί ἦταν «φίλος τελωνῶν καί ἁμαρτωλῶν».<br />Ἄς πάρουμε τά πράγματα μέ τή σειρά:<span><a name='more'></a></span><br />Ὁ Πατέρας ἔχει δυό παιδιά. Εἶναι χαρακτηριστικό σύμβολο ὅτι τήν θέση τοῦ Πατέρα παίρνει ὁ Θεός. Τά δυό παιδιά εἶναι οἱ δύο βασικές κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων: Αὐτοί πού θέλουν νά ζοῦν χωρίς τόν Θεό καί αὐτοί πού θέλουν νά ζοῦν «ἐν Θεῷ». Στήν παραβολή βέβαια ἔχουμε τό προβάδισμα τοῦ νεώτερου Υἱοῦ, ὁ ὁποῖος ζητάει ἀπό τόν Πατέρα τήν περιουσίαν πού τοῦ ἀνήκει. Ὁ Κύριος λέει ὅτι ὁ Πατέρας «διεῖλεν αὐτοῖς τόν βίον». Δέν λέει ὅτι ἔδωσε στό μικρό Υἱό αὐτό πού τοῦ ἀνῆκε, ἀλλά λέει ὅτι ἔδωσε καί στά δυό παιδιά, αὐτό πού τούς ἀνῆκε.<br /><br />Ἐδῶ ἀκριβῶς ἔχουμε τήν θεολογική τοποθέτηση ὅτι, ὁ Πανάγαθος Πατέρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων προικίζει μέ τά ἴδια προσόντα ὅλους τούς ἀνθρώπους. Δίνει σέ ὅλους τό αὐτεξούσιο, τήν ἐλευθερία, δίνει τά ψυχικά, τά σωματικά καί τά πνευματικά χαρίσματα, δίνει τίς δυνατότητες, -πάντοτε μέσα σέ κάποιο περιβαλλοντικό πλαίσιο, σέ κάποια χωροχρονική συντεταγμένη-, δίνει τίς προϋποθέσεις στόν ἄνθρωπο νά ὑπάρξει καί νά λειτουργήσει τήν ὕπαρξή του, τήν προσωπικότητά του, μέ αὐτεξουσιότητα καί ἐλευθερία.<br /><br />Ὁ ἕνας λοιπόν Υἱός παίρνει τήν περιουσία του καί φεύγει μακριά καί ἐκεῖ τήν διασκορπίζει μέ ζωή ἄσωτη, σπάταλη, ἁμαρτωλή.<br />Δέν μᾶς λέει ἡ παραβολή τί ἔκανε ὁ Πρεσβύτερος, ἀλλά ἀπό τήν ἐξέληξι τῆς διηγήσεως εἶναι σαφές ὅτι, ἐφόσον τοῦ ἐδόθη ἡ περιουσία τήν πῆρε, ἀλλά δέν θέλησε νά ἀποχωριστεῖ ἀπό τόν Πατέρα. Κράτησε ὁ δεύτερος Υἱός τήν θέση πού εἶχε στήν οἰκογένεια καί νομιμόφρων, ὑποτατεταγμένος, ἐργατικός καί ἐπιμελής συνέχισε νά ζεῖ μέ τόν Πατέρα στό ἴδιο σπιτικό.<br /><br />‘Ενῶ ὅμως φαίνεται ἀπό τήν παραβολή ὅτι ὁ νεώτερος Υἱός φεύγει καί χωρίζεται ἀπό τόν Πατέρα, ὁ Πρεσβύτερος Υἱός δημιουργεῖ ἕναν ἄλλο χωρισμό πού δέν φαίνεται.<br />Ὁ Πατέρας παράλληλα δείχνει πώς ζεῖ τόν πόνο τοῦ χωρισμοῦ τοῦ νεώτερου Υἱοῦ, πώς πονάει, ἐνδιαφέρεται καί προσδοκᾶ τήν ἐπιστροφή του.<br /><br />Ὁ Πρεσβύτερος Υἱός, ὅπως διαφαίνεται στή συμπεριφορά του στό τέλος τῆς παραβολῆς, ἀπορρίπτει τόν νεώτερο Υἱό. Ἀπορρίπτει τόν ἀδελφό του, τόν ξεχνάει. Ἀρχίζει νά διαφοροποιεῖ τήν συμπεριφορά του ἔναντι τοῦ ἀδελφοῦ του. Δέν συμβαδίζει μέ τόν Πατέρα στά αἰσθήματα, στό σεβασμό τῆς προσωπικότητας, στήν ἀγάπη. Κι αὐτός ὁ χωρισμός δέν φαίνεται. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη μορφή τῆς κρυφῆς ἀσωτείας.<br /><br />Εἶναι ἀσωτεία τό ὅτι ὁ πρεσβύτερος Υἱός δέν τρέφει τά αἰσθήματα, τήν σκέψη, τά φρονήματα, τήν λαχτάρα, τήν ἀγωνία, τήν ἀγάπη γιά τόν ἀδελφό του. Ὅλα αὐτά δηλαδή πού τρέφει ὁ Πατέρας γιά τό νεώτερο παιδί Του.<br /><br />Ὁ ἄνθρωπος χωρίς τόν Θεό ἀρχίζει νά ζεῖ τή ζωή του, νά ὑπάρχει γιά τήν ἡδονή, νά τρυγᾶ τόν καρπό της μέχρι τό τέλος καί νά ἐξαντλεῖ τίς ψυχοσωματικές του δυνάμεις σ’ αὐτό τό κηνυγητό τῆς ἡδονῆς. ‘Εξαχρειώνεται καί βάζει τόν ἑαυτό του στήν κατάσταση τοῦ ὑποβαθμισμένου ὄντος, ἀκόμα πιό κάτω καί ἀπό τά ζῶα. Δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά φάει οὔτε τήν τροφή τῶν ζώων πού βόσκει.<br /><br />Ὅλα αὐτά εἶναι συμβολικά καί φανερώνουν ἀκριβῶς ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού κυνηγάει τήν ἡδονή εὐτελίζεται, μειώνεται διαρκῶς μέχρι πού ἄν δέν μετανοήσει καταστρέφεται.<br />«Δαπανήσαντος δέ αὐτοῦ τά πάντα… οὐδείς ἐδίδου αὐτῷ…». Μέχρι ἐδῶ διαγράφεται σ’ αὐτούς τούς στίχους ὅλη ἡ ἐξαχρείωση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, ἡ ὁποία θέλει νά ζήσει μακριά ἀπό τόν Θεό, μέ τήν σπατάλη τῶν χαρισμάτων, σέ μιά «φιλία» μέ τούς ἀνθρώπους. Φιλία πού δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά παράχρηση ἤ κατάκριση τοῦ ἑνός ἀπό τόν ἄλλο. Αὐτή ἡ φιλία δέν εἶναι βοηθητική, εὐφρόσυνη. Προκαλεῖ εὐχαρίστηση στά αἰσθητήρια, ἀλλά δέν εὐφραίνει πνευματικά, δέν παραμένει μετά ἀπό αὐτές τίς παραχρήσεις καί καταχρήσεις, δέν ἀφήνει τίποτα πού νά γεμίζει τόν ἄνθρωπο.<br /><br />Ὁ Πρεσβύτερος Υἱός φαίνεται -ἀπό τήν εἰκόνα πού μᾶς δίδεται στό τέλος- ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τοῦ μόχθου, τῆς νομιμότητας, τῆς ὑποταγῆς στό Θεό. Διατηρεῖ ἐπίσης μέσα του τήν ἐπιθυμία τῆς ἀπολαύσεως, τὴς εὐφροσύ νης, ἀλλά δέν τήν φανερώνει. Δέν τήν ἀνακοι νώνει. Δέν τήν διεκδικεῖ. Δέν ζητάει τίποτα ἀπό τόν Πατέρα. Τήν στερεῖτε φαινομενκά ἑκουσίως. ἀλλά μέσα του τήν κρατάει ὁλοζώ ντανη. Εἶναι κάτι πού τό ζῆ ἔξω ἀπό τή σχέση Του μέ τόν Πατέρα.’Εδῶ διαφαίνεται μιά ἄλλη πλευρά τῆς ἀσωτείας.<br /><br />Εἶναι «ἀσωτεία» τό νά κρατᾶμε ἐπιθυμίες, θελήματα, δικαιώματα, σκέψεις, πού δέν τολμᾶμε νά ἀνακοινώσουμε στό Θεό Πατέρα, πού δέν μποροῦμε νά τά κάνουμε προσευχή.<br /><br />Κι αὐτή ἡ ἀσωτεία εἶναι πολύ βαθιά μέσα μας, πού μᾶς ἐξαχρειώνει χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε. Ἐνῶ ἡ ἄλλη πλευρά τοῦ νεώτερου Θἱοῦ εἶναι τόσο φανερή καί κραυγαλέα.<br /><br />Ὁ Πρεσβύτερος Υἱός ζῆ ἔντονα αὐτή τήν κατάσταση, «τοσαῦτα χρόνια δουλεύω σοι…» κι αὐτό φανερώνεται μέ τό λόγο του.<br /><br />Ὄχι μόνον λοιπόν ἔχει ζωντανή αὐτή τήν ἐπιθυμία, ἀλλά μέσα στήν ἀπομόνωσή του, μέσα στήν αὐτονόμησή του τήν κρυφή, κάνει αὐτή τήν ἐπιθυμία κριτήριο γιά νά ἀναπτύξει τήν ἐπιθετικότητα ἐναντίον τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ὅταν ἀργότερα ‘Εκεῖνος θά δείξει τή στοργή Του στόν νεώτερο Ἄσωτο Υἱό πού ἐπιστρέφει.<br /><br />Ἀρχιμ.Αντώνιος Ρωμαῖος</span><p></p><p><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="font-size: x-large;"> <a href="https://www.imaik.gr/">πηγή</a></span></span><span style="font-family: GFS Didot;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-75911270143827708712024-03-02T16:45:00.003+02:002024-03-02T16:45:50.623+02:00Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου<p> </p><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<center>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/kRDNU_m3HyE" width="560"></iframe> </center><div style="text-align: right;">100131</div>
</div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-90585957913133359992024-03-02T16:43:00.007+02:002024-03-02T16:43:54.015+02:00 Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου Λουκᾶ ιε΄ 11-35<p style="text-align: center;"> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-9HHNZdrg5kc/XUVRRc01g_I/AAAAAAAADW0/10tyEZVd0_cpDFrWoQjiPV1UXSsfFQAfgCPcBGAYYCw/s1600/%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B8%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="350" data-original-width="538" height="260" src="https://1.bp.blogspot.com/-9HHNZdrg5kc/XUVRRc01g_I/AAAAAAAADW0/10tyEZVd0_cpDFrWoQjiPV1UXSsfFQAfgCPcBGAYYCw/s400/%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B8%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.png" width="400" /></a></p><div dir="ltr" style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-WeWMolEkbyg/XUVUJwFrcbI/AAAAAAAADXA/dF6dV1ZFUPwRho4jB2SlgYz2N8GrNlMkACPcBGAYYCw/s1600/amartwlou-metanoia.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="412" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-WeWMolEkbyg/XUVUJwFrcbI/AAAAAAAADXA/dF6dV1ZFUPwRho4jB2SlgYz2N8GrNlMkACPcBGAYYCw/s200/amartwlou-metanoia.jpg" width="114" /></a><span style="color: #666666;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span></span><span><span style="font-size: x-large;"><span style="color: black; font-family: Garamond;"><span> </span></span><span style="color: black; font-family: GFS Neohellenic;"><span> Ε</span></span><span style="font-family: GFS Neohellenic;">ἶπεν
ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· ῎Ανθρωπός τις εἶχεν δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν
ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί, Πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς
οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾽ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν
ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ
διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα
ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο
ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης,
καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους·καὶ ἐπεθύμει
χορτασθῆναι ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.
Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν ἔφη, Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύονται
ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι. Ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου
καὶ ἐρῶ αὐτῷ, Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου,οὐκέτι
εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. Καὶ
ἀναστὰς ἦλθεν πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος
εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν
τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπεν δὲ ὁ υἱὸς αὐτῷ, Πάτερ,
ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός
σου. Εἶπεν δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ, Ταχὺ ἐξενέγκατε στολὴν
τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ
καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,καὶ φέρετε τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, θύσατε
καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν,ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, ἦν
ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ
πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισεν τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσεν
συμφωνίας καὶ χορῶν,καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί ἂν
εἴη ταῦτα. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ῾Ο ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ
σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. Ὠργίσθη δὲ
καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. Ὁ δὲ
ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ, ᾽Ιδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ
οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ
τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος ὁ καταφαγών σου τὸν βίον
μετὰ πορνῶν ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν σιτευτὸν μόσχον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ,
Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾽ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·εὐφρανθῆναι
δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἔζησεν, καὶ
ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη.</span></span></span></span></div>
</div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-1482286207551017962024-03-02T16:42:00.000+02:002024-03-02T16:42:00.087+02:00Κυριακή Ασώτου-ΟΙ ΑΣΠΛΑΧΝΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ<p> <span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><br /></span></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDTT_Ee2IuLDzecqUVo60DIUAtgxKtVrseK4bUk17hRrLPcPku4tjrkfnFnygu1Uuli6mSzZurbuTEpr0HqlaJW_wmPW9e--TZzC-gk6WUEawirrvTIP1PMAXuGuDgLIA2XW02Bh9a_-Vk8AC23WNUncEs-pS_ITb9ruWN0_vwzwURybgSck8aASba/w321-h400/unnamed.jpg" /><br /></span></span></p><span style="font-family: Garamond;"><br /><span style="font-size: x-large;"><br /><br />Η στάση του μεγάλου αδελφού (στην παραβολή του Ασώτου) αποτυπώνει την ψυχική κατάσταση του «δίκαιου» ανθρώπου. Είναι ακατανόητη γι’ αυτόν η στάση του πατέρα του και εκφράζει την απορία του γι’ αυτήν, διαμαρτυρόμενος για την αποκατάσταση του ασώτου αδελφού του, χωρίς να έχει πληρώσει πρώτα για τις παραβάσεις του. <br />Υπονοεί ότι επιθυμία του και ευχαρίστησή του θα ήταν, αντί ο πατέρας του να υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες τον άσωτο γιο, να τον έβαζε πρώτα στο εδώλιο του κατηγορουμένου, να τον δίκαζε για τα πεπραγμένα του και να τον τιμωρούσε με την ανάλογη τιμωρία. <br />Να εξοφλήσει πρώτα ο άσωτος πάντα τα οφειλόμενα, την πατρική περιουσία που ξόδεψε στις ασωτίες του, και μετά να έχει δικαίωμα να ονομαστεί ξανά γιος του. Να αποδοθεί δηλαδή η αυτονόητη δικαιοσύνη.<br /><br />Καμουφλαρισμένη κάτω από το κοινό αίσθημα περί δικαίου<span><a name='more'></a></span> η στάση του μεγάλου αδελφού, προδίδει στην πραγματικότητα μνησικακία, σκληρότητα και πώρωση. <br />Η τοποθέτηση που θέλει τον Θεό αφεντικό, δικαστή, τιμωρό και όχι πατέρα, απορρίπτεται χωρίς δεύτερη κουβέντα από τον άνθρωπο.<br /><br /><br /> Ο Γάλλος φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ (στο βιβλίο του Ο επαναστατημένος άνθρωπος), αναφέρει την προκλητική θέση του Τερτυλλιανού (παλιού λατίνου εκκλησιαστικού συγγραφέα), ότι στον ουρανό η μεγαλύτερη πηγή ευδαιμονίας για τους μακάριους ανθρώπους θα είναι το θέαμα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων που θα σιγοκαίγονται στην κόλαση. Και ότι παρόμοια ευδαιμονία ένιωθαν οι τίμιοι και καλοί άνθρωποι, όταν παρακολουθούσαν τις δημόσιες εκτελέσεις.<br /> Φοβερό, ο δίκαιος λόγω μνησικακίας να αισθάνεται μέσα του προκαταβολικά απόλαυση από την οδύνη που επιθυμεί να νιώσουν οι κακοί!<br /><br />Η μνησικακία αυτή θα κάνει τους δίκαιους να διαμαρτυρηθούν στον Κύριο κατά την ημέρα της Κρίσεως, επειδή θα κάνει δεκτούς στη Βασιλεία του και ανθρώπους που κατά τη γνώμη τους δεν θα ’πρεπε.<br /><br />Βάζει συγκλονιστικά λόγια ο Ντοστογιέβσκη στο στόμα ενός μεθυσμένου, του πατέρα της Σόνιας, που εκμεταλλευόταν την κόρη του σπρώχνοντάς την στην πορνεία για να μεθάει αυτός: <br />«Δεν αξίζω να με λυπηθούν! Εμένα πρέπει να με σταυρώσουν, να με καρφώσουν στο σταυρό κι όχι να με λυπηθούν! …εγώ μόνος μου θα ’ρθω να με σταυρώσεις, διότι δεν είναι η ευτυχία που διψώ, μα η θλίψη και τα δάκρυα! ...και θα μας λυπηθεί Εκείνος, όστις όλους τους λυπήθηκε και όστις όλους και όλα τα καταλάβαινε. Αυτός ο Ένας, Αυτός ο Κριτής θα ’ρθει κείνη την ημέρα και θα ρωτήσει:<br /> «Και πού είναι η θυγάτηρ, ήτις τον πατέρα της τον επίγειο, τον μεθύστακα, τον ακόλαστο, τον λυπήθηκε χωρίς να φρίξει για τη θηριωδία του;» <br />Και θα πει: «Έλα! Σε συγχώρησα ήδη μια φορά. Σε συγχώρησα… Αφίενταί σοι λοιπόν και τώρα αι αμαρτίαι σου αι πολλαί, ότι πολύ ηγάπησας…» <br />Και θα συγχωρήσει τη Σόνια μου, …το ξέρω πως θα τη συγχωρήσει.<br />…Κι όλους θα τους δικάσει και θα τους συγχωρέσει, και τους καλούς και τους κακούς και τους σοφούς και τους πράους… Κι όταν πια θα ’χει τελειώσει μ’ όλους, τότε θα πει και σε μας: «Βγείτε», θα πει, «και σεις! Βγείτε, μεθυσμένοι, βγείτε, αδύναμοι, βγείτε, ντροπιασμένοι…Είστε γουρούνια! Έχετε ζώου μορφή και τη σφραγίδα του, όμως ελάτε και σεις!» <br />Και θα είπωσιν οι σοφοί και θα είπωσιν οι σώφρονες:<br />«Κύριε, ίνα τί προσδέχεσαι αυτούς;»<br /> Και θα πει: «Τους προσδέχομαι, σοφοί, τους προσδέχομαι, σώφρονες, διότι ουδείς εξ αυτών εθεώρει εαυτόν άξιον τούτου…»<br /> Και θα μας απλώσει το χέρι κι εμείς θα πέσουμε στα γόνατα… και θα κλάψουμε… κι όλα θα τα καταλάβουμε! Τότε όλα θα τα καταλάβουμε! …Θεέ μου, ελθέτω η<br />Βασιλεία σου!»<br /> (Φιόντορ Ντοστογιέβσκη, Έγκλημα και τιμωρία, έκδ. ΤΟ ΒΗΜΑ,2009, σ. 30-31).<br /><br />Μήπως ανήκουμε κι εμείς στους σώφρονες δίκαιους που θα βγάλουν άδικο τον Θεό;<br />π. Δημητρίου Μπόκου</span></span>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-15066154515661554612024-03-02T16:38:00.003+02:002024-03-02T16:38:16.658+02:00Κυριακή του Ασώτου – Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο <p style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000;"> <span style="font-size: large;"></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ[:Α΄Κορ.6,12-20]</span></span></span></p><div style="text-align: justify;"><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><span style="color: #cc0000;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><span style="color: #cc0000; font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ</span></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-AwfbJ2diVeU/WSCzwDdUvqI/AAAAAAAABxk/70_VzEOCMAYMkBqUbFimWF6RNJxPoFEPwCPcBGAYYCw/s270/%25CE%25A7%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="200" height="270" src="https://1.bp.blogspot.com/-AwfbJ2diVeU/WSCzwDdUvqI/AAAAAAAABxk/70_VzEOCMAYMkBqUbFimWF6RNJxPoFEPwCPcBGAYYCw/s0/%25CE%25A7%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582.gif" width="200" /></a></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿
οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος(:ας επανέλθω τώρα στο ηθικό ζήτημα.
Όλα έχω εξουσία να τα κάνω, δεν συμφέρουν όμως όλα. Όλα είναι στην
εξουσία μου, αλλά εγώ δεν θα εξουσιαστώ και δεν θα γίνω δούλος σε
τίποτε)»[Α΄Κορ.6,12].</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Εδώ υπαινίσσεται τους λαίμαργους. Επειδή δηλαδή πρόκειται πάλι να
στραφεί κατά του πόρνου- καθώς η πορνεία προέρχεται από την τρυφηλότητα
και την έλλειψη μέτρου στη ζωή- καταδικάζει με σφοδρότητα το πάθος. Και
ούτε λέγει αυτό για τα απαγορευμένα τρόφιμα – διότι εκείνα δεν
επιτρέπονται- αλλά και για εκείνα που θεωρούνται ως ουδέτερα. Εννοώ το
εξής περίπου: «μου επιτρέπεται», λέει, «να φάω και να πιω, αλλά δεν
συμφέρει να τα κάνω με ασωτία». Και το πλέον θαυμαστό και παράδοξο, το
οποίο, ως γνωστό, σε πολλές περιπτώσεις συνήθιζε να κάνει στρέφοντας τον
λόγο στο αντίθετο, αυτό το κάνει και εδώ, και αποδεικνύει ότι το
δικαίωμα να κάνει κανείς κάτι, όχι μόνο δεν συμφέρει, αλλά ούτε καν
δικαίωμα είναι, αλλά δουλεία. Και κατά πρώτον μεν τους αποτρέπει
χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι<span><a name="more"></a></span> είναι
ασύμφορο και λέγοντας: «δεν συμφέρει»· δεύτερον χρησιμοποιεί και το εκ
του αντιθέτου επιχείρημα λέγοντας ότι «εγώ δεν θα εξουσιαστώ από
τίποτε».</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Αυτό λοιπόν που εννοεί είναι το εξής: «Έχεις δικαίωμα να φας», λέει·
«μένε λοιπόν κύριος του φαγητού και πρόσεχε μήπως γίνεις δούλος αυτού
του πάθους. Εκείνος δηλαδή που κάνει χρήση αυτού του δικαιώματος όπως
πρέπει, είναι κύριός του· εκείνος όμως που προχωρεί σε άμετρη χρήση δεν
είναι πλέον κύριος, αλλά γίνεται δούλος του, εφόσον μέσα του είναι
τυραννικός δυνάστης η λαιμαργία». Είδες πώς απέδειξε ότι βρίσκεται υπό
την εξουσία άλλου αυτός, ο οποίος νόμιζε ότι ασκεί εξουσία; Αυτό δηλαδή
συνήθιζε να κάνει ο Παύλος, όπως είπα και προηγουμένως, στρέφοντας το
θέμα στο αντίθετο, πράγμα το οποίο έχει κάνει και εδώ. Και πρόσεξε. Κάθε
ένας από εκείνους έλεγε: «Έχω δικαίωμα να χαίρομαι τις απολαύσεις»· ο
Παύλος λέει ότι «Δεν το κάνεις σαν να έχεις εξουσία επί των απολαύσεων,
αλλά σαν να βρίσκεσαι εσύ ο ίδιος υπό την εξουσία τους· εφόσον δηλαδή
είσαι άσωτος, δεν εξουσιάζεις την κοιλία σου, αλλά αυτή σε εξουσιάζει».
Αυτό είναι δυνατό να το πει κανείς και για τα χρήματα και για τα άλλα
πάθη.<span><a name='more'></a></span></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ·(:τα φαγητά έχουν γίνει για την
κοιλιά)»[Α΄Κορ.6,13]. Με την λέξη «κοιλία» δεν εννοεί την κοιλία την
ίδια, αλλά τη λαιμαργία· όπως όταν λέει: «ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία(:αυτοί
λατρεύουν ως Θεό την κοιλιά τους)»[Φιλιπ. 3,19], δεν εννοεί το μέλος του
σώματος, αλλά τη λαιμαργία. Και για το ότι έτσι έχει το πράγμα, άκουσε
τα επόμενα· «καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα
καταργήσει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ
σώματι(: και η κοιλιά για τα φαγητά. Ο Θεός όμως θα καταργήσει στην άλλη
ζωή και αυτά και εκείνα. Μπορείτε λοιπόν να τρώτε ό,τι θέλετε, αρκεί
μόνο να μην γίνεστε δούλοι του φαγητού και της κοιλιάς. Δεν ισχύει όμως
το ίδιο και με τη γενετήσια επιθυμία· διότι το σώμα δεν έχει γίνει για
την πορνεία αλλά για τον Κύριο, για να Του ανήκει ως μέλος Του. Και ο
Κύριος είναι για το σώμα για να κατοικεί σε αυτό)»[Α΄Κορ.6,13]. Βεβαίως
και η κοιλία είναι σώμα, αλλά χρησιμοποίησε δύο ζεύγη, τα φαγητά και τη
λαιμαργία, την οποία ονόμασε «κοιλία», και τον Χριστό και το σώμα. Και
τι σημαίνει «Τα φαγητά είναι για την κοιλιά»; «Τα φαγητά», λέει, έχουν
σχέση με τη λαιμαργία και αυτή με αυτά. Δεν μπορεί λοιπόν να μας φέρει
προς τον Χριστό, αλλά έλκει προς αυτά». Είναι δηλαδή φοβερό και θηριώδες
πάθος, και κάνει τους ανθρώπους δούλους, που την υπηρετούν.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Γιατί λοιπόν, άνθρωπε, αναστατώνεσαι και τα χάνεις για την τροφή;
Διότι το τέλος εκείνης της φροντίδας είναι αυτό και δεν έχει να
επιδείξει τίποτε περισσότερο· αλλά σαν να υπηρετεί κάποια δέσποινα
διατηρεί συνεχώς τη δουλεία αυτήν, δεν προχωρεί περισσότερο και δεν έχει
καμία άλλη αποστολή, αλλά αυτή μόνο τη μάταια. Και τα δύο είναι στενά
συνδεδεμένα το ένα με το άλλο και συμπαρασύρονται στη φθορά, η κοιλία
ανοίγει για τα φαγητά και τα φαγητά για την κοιλία ένα μάταιο δρόμο, σαν
να γεννιούνται σκώληκες από το σώμα που βρίσκεται σε αποσύνθεση, και
πάλι το σώμα κατατρώγεται από τους σκώληκες· ή όπως ένα κύμα υψώνεται
και διαλύεται και δεν κάνει τίποτε περισσότερο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Αυτά δεν τα λέει για την τροφή και το σώμα, αλλά καταδικάζει το
πάθος της γαστριμαργίας και τη χρήση των τροφών χωρίς μέτρο. Και το
δείχνει με το να προσθέσει τα εξής: «ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα
καταργήσει(:ο Θεός όμως θα καταργήσει στην άλλη ζωή και αυτά και
εκείνα)»· δεν εννοεί την κοιλία αλλά την άμετρη επιθυμία, ούτε την
τροφή, αλλά την τρυφηλή ζωή. Δηλαδή δεν δυσανασχετεί για εκείνα, αλλά τα
επισημοποιεί και με τον νόμο του λέγοντας τα εξής: «ἔχοντες δὲ
διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα(:εφόσον λοιπόν κατά τη
διάρκεια της ζωής μας έχουμε τροφές και ενδύματα και κατοικία για να μας
σκεπάζει, θα αρκεστούμε σ’ αυτά)» [Α΄Τιμ.6,8]· αλλά έτσι αποδοκιμάζει
το ελάττωμα, και αφού συμβούλεψε, αφήνει την διόρθωσή του στην ευχή.
Μερικοί μάλιστα λένε ότι αυτό που είπε είναι προφητεία, η οποία
φανερώνει την κατάσταση στο μέλλον και ότι εκεί δεν είναι δυνατόν οι
άνθρωποι να τρώνε ούτε να πίνουν. Και εφόσον θα έχει τέλος κάτι που
γίνεται με μέτρο, πολύ περισσότερο πρέπει οι πιστοί να απέχουν από το
υπέρμετρο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Έπειτα για να μη νομίσει κανείς ότι κατηγορεί το σώμα και για να μην
υποψιαστεί ότι κατηγόρησε το όλον αρχίζοντας από ένα μέρος του, και να
μη λέει κανείς ότι η φύση είναι η αιτία της λαιμαργίας ή της πορνείας,
άκουσε τα εξής. «Δεν κατηγορώ», λέει, «τη φύση του σώματος, αλλά την
υπέρμετρη ασωτία της ψυχής». Για τον λόγο αυτόν και προσθέτει: «τὸ δὲ
σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι (:Δεν ισχύει
όμως το ίδιο και με τη γενετήσια επιθυμία· διότι το σώμα δεν έχει γίνει
για την πορνεία αλλά για τον Κύριο, για να Του ανήκει ως μέλος Του. Και ο
Κύριος είναι για το σώμα για να κατοικεί σε αυτό)»[Α΄Κορ.6,13]. Δηλαδή
δεν κατασκευάστηκε, για να είσαι άσωτος και πόρνος, όπως ούτε η κοιλία
κατασκευάστηκε, για να είσαι λαίμαργος, αλλά για να ακολουθεί τον Χριστό
ως κεφαλή και για να κυβερνά το σώμα ο Κύριος. Ας ντραπούμε λοιπόν, ας
φρίξουμε, διότι, ενώ μας έκρινε άξιους τέτοιας τιμής, ώστε να γίνουμε
μέλη Εκείνου, που έχει τον θρόνο Του στον ουρανό, ντροπιάζουμε τους
εαυτούς μας με τόσα πάθη.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Αφού κατηγόρησε λοιπόν αρκετά τους λαίμαργους, αποτρέπει τους
πιστούς από αυτό το πάθος με την ελπίδα των μελλόντων λέγοντας: «ὁ δὲ
Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ(:και
δεν έχει σημασία που το σώμα διαλύεται με τον θάνατο. Ο Θεός και τον
Κύριο ανέστησε και όλους εμάς θα αναστήσει με την δύναμή
Του)»[Α΄Κορ.6,14]. Είδες πάλι σοφία αποστολική; Πάντοτε δηλαδή την
αλήθεια της αναστάσεως τη στηρίζει στον Χριστό, και ιδίως τώρα. Εάν
δηλαδή το σώμα μας είναι μέλος του Χριστού και αναστήθηκε ο Χριστός,
τότε και το σώμα μας οπωσδήποτε θα ακολουθήσει την κεφαλή.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ (:με τη δύναμή Του)». Επειδή δηλαδή είπε
πράγμα απίστευτο, που δεν είναι δυνατόν να το συλλάβει η λογική, για το
ακατάληπτο της δύναμής Του χρησιμοποίησε τα της αναστάσεως του Χριστού
δίνοντας έτσι και αυτήν ως ισχυρή απόδειξη ενάντια σε αυτούς. Και επί
μεν της αναστάσεως του Χριστού δεν ανέφερε αυτό· δεν είπε δηλαδή, «ο δε
Θεός και τον Κύριο θα αναστήσει», διότι το γεγονός συνέβη· αλλά πώς
είπε; «Ο δε Θεός ανέστησε και τον Κύριο», και δεν χρειαζόταν απόδειξη.
Όσον αφορά όμως τη δική μας ανάσταση, επειδή δεν έχει ακόμη συμβεί, δεν
είπε έτσι, αλλά πώς; «Και εμάς θα αναστήσει με τη δύναμή Του»,
αποστομώνοντας έτσι όσους αντέλεγαν με την αλήθεια της δύναμής Του που
ενεργεί. Και εάν αποδίδει στον Πατέρα την ανάσταση του Χριστού, αυτό
καθόλου να μη σε θορυβεί· δεν ανέφερε τούτο, επειδή δήθεν δεν είχε
δύναμη ο Χριστός· διότι ο Ίδιος είναι που λέει: «Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον,
καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν(:Γκρεμίστε τον ναό αυτό, και σε τρεις
ημέρες θα τον ξαναχτίσω μόνο με τη δύναμή μου· διότι θα αναστηθώ από
τον τάφο ως ζωντανός ναός του Θεού και αθάνατη κεφαλή της Εκκλησίας μου.
Και η Εκκλησία μου αυτή θα αντικαταστήσει για πάντα τον ναό σας, που θα
καταστραφεί)»[Ιω.2,19]· και πάλι: «ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶ
ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν(:έχω εξουσία να προσφέρω τη ζωή μου, κι
έχω εξουσία πάλι να την πάρω πίσω)» [Ιω.10,18]· και ο Λουκάς επίσης στις
Πράξεις λέγει: «οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν
πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ
λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ(:μετά το πάθος Του και τον θάνατό
Του παρουσιάστηκε σ’ αυτούς τους ίδιους ζωντανός. Και με πολλές
αποδείξεις ο αναστημένος Κύριος τούς βεβαίωσε ότι πραγματικά ήταν
ζωντανός. Και επί σαράντα ημέρες εμφανιζόταν σ’ αυτούς κατά διαστήματα
και τους μιλούσε για τις αλήθειες και τα μυστήρια που αναφέρονταν στη
βασιλεία του Θεού)» [Πράξ.1,3].</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Για ποιον λοιπόν, λόγο, λέει έτσι ο Παύλος; Διότι και τα του Υιού
τα αποδίδει στον Πατέρα, και τα του Πατρός στον Υιό. Λέγει ο Ίδιος ο
Κύριος: «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ δύναται ὁ υἱὸς ποιεῖν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ οὐδέν,
ἐὰν μή τι βλέπῃ τὸν πατέρα ποιοῦντα· ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνος ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ
υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ (:αληθινά σας βεβαιώνω ότι υπάρχει απόλυτη συμφωνία
μεταξύ του Υιού και του Πατρός. Γι’ αυτό ο Υιός είναι φυσικώς αδύνατο να
κάνει από τον εαυτό του τίποτε, εάν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει
αυτό. Εκείνα που ενεργεί ο Πατήρ, αυτά κάνει και ο Υιός ακριβώς όπως τα
κάνει ο Πατήρ· διότι είναι κοινή και μία η θέληση, η δύναμη και η
ενέργεια Πατρός και Υιού)»[Ιω.5,19]. Σε πολύ κατάλληλη στιγμή υπενθύμισε
μάλιστα εδώ την ανάσταση καταστέλλοντας έτσι με εκείνες τις ελπίδες την
τυραννία της λαιμαργίας και σχεδόν σαν να λέει: «Έφαγες, ήπιες άσωτα,
και ποιο το τέλος; Τίποτε άλλο παρά μόνο φθορά. Ενώθηκες με τον Χριστό
και ποιο το τέλος; Μέγα και θαυμαστό· η μέλλουσα ανάσταση, εκείνη η
ένδοξος που υπερβαίνει κάθε λογική».</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Κανείς λοιπόν να μη δυσπιστεί για την ανάσταση· και αν κάποιος
αμφιβάλλει, ας σκεφτεί πόσα δημιούργησε ο Θεός εκ του μηδενός και ας
δεχτεί απόδειξη και για εκείνη· διότι όσα έχουν ήδη γίνει είναι πολύ πιο
παράδοξα και αξιοθαύμαστα. Πρόσεξε λοιπόν. Αφού έλαβε χώμα, το ανέμιξε
και έκανε άνθρωπο, ενώ δεν υπήρχε ούτε χώμα πριν από αυτό. Πώς λοιπόν το
χώμα έγινε άνθρωπος; Και πώς αυτή δημιουργούνταν ενώ δεν υπήρχε; Πώς
δημιουργήθηκαν από αυτήν τα πάντα, τα άπειρα γένη των αλόγων ζώων, οι
σπόροι, τα φυτά, χωρίς να έχουν προηγηθεί για τη γέννηση εκείνων των
ζώων πόνοι, χωρίς να έχουν πέσει βροχές για τη βλάστηση των σπόρων,
χωρίς να υπάρξει καλλιέργεια, χωρίς να έχουν συντελέσει στη γένεση αυτών
ούτε βόδια, ούτε άροτρο, ούτε τίποτε άλλο. Δηλαδή για αυτόν ακριβώς τον
λόγο δημιούργησε στην αρχή τόσα πολλά γένη και φυτών και αλόγων ζώων
από το άψυχο και αναίσθητο χώμα, για να σε διδάξει από τον ουρανό την
έννοια της αναστάσεως· διότι τούτο είναι πιο θαυμαστό από την ανάσταση·
το να ανάψει δηλαδή κανείς ένα σβησμένο λύχνο δεν είναι ίσο με το να
παραγάγει πυρ εκ του μηδενός· το να αναστηλώσει κάποιος μία οικία, που
κατέρρευσε, δεν είναι ίσο με το να κτίσει μία εκ του μηδενός. Στην πρώτη
δηλαδή περίπτωση, αν όχι τίποτε άλλο, πάντως υπήρχε το υλικό, στη
δεύτερη όμως περίπτωση δεν υπήρχε απολύτως τίποτε. Για τον λόγο αυτόν
έκαμε πρώτα αυτό που εθεωρείτο δυσκολότερο, για να παραδεχτείς κατόπιν
το ευκολότερο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Και το είπα δυσκολότερο όχι για τον Θεό, αλλά σύμφωνα με τις
δυνάμεις της δικής μας λογικής, διότι τίποτε δεν είναι δύσκολο για τον
Θεό· αλλά όπως ο ζωγράφος, που κάνει μια εικόνα, θα κάνει εύκολα μύριες,
έτσι είναι πολύ εύκολο και για τον Θεό να κάνει μύριους και άπειρους
κόσμους· μάλλον δε, όπως είναι εύκολο να σκεφτείς μία πόλη και τους
άπειρους κόσμους, έτσι είναι εύκολο για τον Θεό να τους δημιουργήσει,
μάλλον δε πολύ ευκολότερο και από αυτό· διότι εσύ μεν θα κατανάλωνες
έστω και λίγο χρόνο σκεπτόμενος, ο Θεός όμως ούτε τούτον θα κατανάλωνε,
αλλά όσο οι λίθοι είναι βαρύτεροι από τα ελαφρότερα πτηνά, μάλλον δε όσο
είναι βαρύτεροι από τον νου μας, τόσο ο νους μας υπολείπεται της
ταχύτητας του Θεού στο να δημιουργεί.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Θαύμασες τη δύναμή Του επί της γης; Σκέψου πάλι πώς δημιουργήθηκε ο
ουρανός από το μηδέν, πώς τα άπειρα άστρα, πώς ο ήλιος, πώς η σελήνη·
και όλα αυτά δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός. Επίσης, πες μου, πώς μετά τη
δημιουργία τους στέκονται στον ουρανό και πάνω σε τι; Ποιο υπόβαθρο
έχουν όλα αυτά και ποιο η γη; Και τι υπάρχει μετά τη γη; Και τι μετά από
εκείνο, που βρίσκεται μετά τη γη; Βλέπεις σε πόσο ίλιγγο φτάνει ο νους
σου, αν δεν καταφύγεις ταχέως στην πίστη και την ακατάληπτη δύναμη του
Δημιουργού; Εάν θέλεις λοιπόν να στοχαστείς εξ αφορμής των ανθρωπίνων,
θα μπορέσεις εντός ολίγου να δώσεις φτερά στη διάνοιά σου.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Ποιων ανθρωπίνων;», θα έλεγε κάποιος. Δεν βλέπεις τους κεραμοποιούς;
Πώς διαπλάθουν το σκεύος, που έσπασε και έγινε άμορφο; Δεν βλέπεις
αυτούς που ρίχνουν στο χώμα που περιέχει μέταλλο, πώς από το χώμα
παρουσιάζουν χρυσό και σίδηρο και χαλκό; Δεν βλέπεις επίσης άλλους, που
κατεργάζονται το γυαλί, πώς μετατρέπουν την άμμο σε ένα σώμα συνεχές και
διαυγές; Να αναφέρω τους βυρσοδέψες, αυτούς που βάφουν τα κόκκινα
ενδύματα, πώς εκείνο που έβαψαν το παρουσιάζουν διαφορετικό από ό,τι
ήταν; Να αναφέρω τη γέννησή μας; Δεν είναι κατ΄αρχάς ένα σπέρμα μικρό,
άμορφο και ασχημάτιστο αυτό που εισέρχεται στη μήτρα, η οποία το
δέχεται; Πώς λοιπόν το ζώο απέκτησε τόσο μεγάλη διάπλαση; Τι είναι
εξάλλου ο σίτος; Δεν ρίπτεται στη γη ένας γυμνός κόκκος; Μετά τη σπορά
δεν σαπίζει; Πώς δημιουργούνται ο στάχυς και ο αθέρας του και η καλάμη
και όλα τα άλλα; Ένας μικροσκοπικός σπόρος σύκου πολλές φορές, αφού
πέσει στη γη, δεν δίνει ρίζα και κλαδιά και καρπό; Επομένως, κάθε ένα
μεν από αυτά το δέχεσαι και δεν το πολυεξετάζεις, ενώ από τον Θεό μόνο
απαιτείς ευθύνες, διότι μετασχηματίζει το σώμα μας; Και πώς είναι αυτά
άξια συγνώμης;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Αυτά και άλλα τέτοια λέμε προς τους εθνικούς, διότι στους πιστούς
ούτε καν χρειάζεται να μιλήσω. Εάν δηλαδή πρόκειται να πολυεξετάζεις
όλες τις ενέργειες Εκείνου, σε τι ο Θεός θα υπερέχει από τους ανθρώπους,
εφόσον μάλιστα δεν περιεργαζόμαστε ακόμη και ανθρώπους πολλούς; Και αν
έτσι φερόμαστε προκειμένου για ανθρώπους και δεν τους περιεργαζόμαστε,
πολύ περισσότερο δεν πρέπει να πολυεξετάζουμε τη σοφία του Θεού, ούτε να
απαιτούμε λογικές αποδείξεις, διότι πρώτα μεν είναι αξιόπιστος ο Θεός
που μας αποκαλύπτεται, και δεύτερο, διότι τα θέματα αυτά δεν επιδέχονται
έρευνα της λογικής. Ο Θεός δηλαδή δεν είναι τόσο αδύνατος, ώστε να
κάνει τέτοια μόνο, όσα είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά από την ασθενή
λογική σου. Εάν δηλαδή δεν κατανοείς το έργο ενός τεχνίτη, πολύ
περισσότερο δεν είναι δυνατόν να κατανοήσεις το έργο του αριστοτέχνη
Θεού.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Μην απιστείτε λοιπόν στην ανάσταση, διότι έτσι θα είστε πολύ μακριά
από την ελπίδα των μελλόντων αγαθών. Αλλά αυτών που αντιλέγουν, ποιο
είναι το σοφό επιχείρημα, μάλλον το πλέον ανόητο επιχείρημά τους; «Όταν
αναμιχτεί το σώμα με τη γη και γίνει γη και μεταφερθεί αυτή σε άλλο
τόπο, πώς άραγε», θα έλεγε κάποιος, «θα αναστηθεί;» Τούτο φαίνεται
ακατανόητο σε εσένα, αλλά όχι στον ακοίμητο Οφθαλμό· διότι σε Εκείνον
είναι όλα φανερά. Και εσύ μεν δεν διακρίνεις τα διάφορα μέρη, όταν
αναμιχθούν, Εκείνος όμως τα γνωρίζει όλα· επί παραδείγματι εσύ μεν
αγνοείς τι υπάρχει στην καρδιά του πλησίον σου, Εκείνος όμως όλα τα
γνωρίζει. Εάν λοιπόν, επειδή αγνοείς πώς ανασταίνει ο Θεός, δεν
πιστεύεις καν ότι ανασταίνει, θα απιστήσεις και για το ότι γνωρίζει τις
σκέψεις μας· διότι ούτε αυτές φαίνονται. Και όμως, όσον αφορά μεν στο
σώμα, η ύλη είναι ορατή, και αν ακόμη διαλυθεί, εκείνες όμως οι σκέψεις
είναι αόρατες. Αυτός λοιπόν που γνωρίζει τα αόρατα με κάθε ακρίβεια, δεν
θα δει τα ορατά και θα διαλύσει το σώμα εύκολα; Είναι νομίζω ολοφάνερο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Μη λοιπόν απιστείς στην ανάσταση· η σκέψη αυτή είναι διαβολική· και
καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια εδώ ο διάβολος, όχι μόνο για να υπάρξει
απιστία στο θέμα της αναστάσεως, αλλά και για να καταργηθούν και τα έργα
της αρετής. Ο άνθρωπος δηλαδή που δεν προσδοκά να αναστηθεί και να
δώσει λόγο των πράξεών του, δεν θα ενδιαφερθεί ευθύς εξαρχής για την
αρετή· μη ενδιαφερόμενος για την αρετή, θα εκδηλώσει στη συνέχεια
απιστία για την ανάσταση. Το ένα δηλαδή προκαλεί το άλλο, η απιστία την
κακία και η κακία την απιστία. Όταν δηλαδή η συνείδηση είναι γεμάτη από
πονηρίες, επειδή φοβάται και τρέμει τη μέλλουσα τιμωρία, εφόσον δεν
θέλει να λάβει την παρηγοριά με τη μεταστροφή στο καλό, θα αναπαυθεί με
την απιστία. Επειδή δηλαδή εσύ λες ότι δεν υπάρχει ανάσταση, ούτε κρίση,
και εκείνος θα πει: «Επομένως ούτε και εγώ θα δώσω λόγο για τα
παραπτώματά μου». Αλλά όμως τι λέγει ο Χριστός; «Πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς
γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ(:Βρίσκεστε σε πλάνη και δεν γνωρίζετε
ούτε τις Γραφές, οι οποίες δεν υποστηρίζουν υλιστικές και παχυλές
αντιλήψεις για την ανάσταση, όπως εσείς την φαντάζεστε, ούτε τη δύναμη
του Θεού, για την οποία τίποτε δεν είναι αδύνατο ή δύσκολο)»
[Ματθ.22,29].</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Δεν θα δημιουργούσε τόσα πολλά ο Θεός, εάν βεβαίως δεν επρόκειτο να
μας αναστήσει, αλλά να μας αφήσει στη διάλυση και τον πλήρη αφανισμό·
δεν θα είχε εκτείνει τούτον τον ουρανό, δεν θα είχε δημιουργήσει εδώ
κάτω τη γη, δεν θα είχε πλάσει όλα τα άλλα προς χάριν αυτής μόνο της
σύντομης ζωής. Και αν αυτά τα έχει δημιουργήσει για την παρούσα ζωή, τι
δεν θα κάνει για τη μέλλουσα; Εάν όμως δεν θα υπάρξει μέλλουσα ζωή,
εμείς για τον εξής λόγο είμαστε πολύ πιο ανάξιοι των όσων έγιναν για
χάρη μας· ο ουρανός δηλαδή και η γη και η θάλασσα και οι ποταμοί, ακόμη
και μερικά από τα ζώα είναι μονιμότερα από εμάς· η κορώνη π.χ. και το
γένος των ελεφάντων και πολλά άλλα ζώα χαίρονται την παρούσα ζωή
περισσότερο χρόνο. Ο βίος ο δικός μας είναι σύντομος και επίπονος, ενώ ο
βίος εκείνων δεν είναι τέτοιος, αλλά μακρός και μάλλον είναι
απαλλαγμένος στενοχωρίας και φροντίδων.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Τι λοιπόν, πες μου; Τους δούλους τούς έκανε ανώτερους από τους
κυρίους; Μη, σε παρακαλώ, μην σκέπτεσαι, άνθρωπε, κάτι τέτοια και μη
φαίνεσαι πτωχός στη διάνοια, μήτε να αγνοείς τον πλούτο του Θεού, τη
στιγμή που έχεις τέτοιο Κύριο· διότι αληθώς, ο Θεός από την αρχή ήθελε
να σε κάνει αθάνατο, αλλά εσύ δεν θέλησες. Πράγματι· ενδείξεις αθανασίας
ήσαν εκείνα, δηλαδή η συνομιλία με τον Θεό, η έλλειψη από τη ζωή
ταλαιπωριών, η απαλλαγή από λύπη και φροντίδες και κόπους και τα άλλα τα
θνητά στοιχεία· διότι ο Αδάμ δεν είχε ανάγκη ούτε ενδυμάτων, ούτε
στέγης, ούτε κανενός άλλου πράγματος αυτού του είδους, αλλά έμοιαζε
μάλλον με τους αγγέλους, και πολλά από τα μελλοντικά τα γνώριζε εκ των
προτέρων και ήταν πλήρης πολλής σοφίας. Και μάλιστα ό,τι έκανε ο Θεός
κρυφά σχετικά με τη γυναίκα, αυτό εκείνος το γνώριζε, γι’ αυτό και
έλεγε: «Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός
μου(:αυτό τώρα είναι οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα
μου)»[Γέν.2,23]. Και ο πόνος αργότερα δημιουργήθηκε, αργότερα ο ιδρώτας,
αργότερα η αισχύνη και η δειλία και η έλλειψη παρρησίας, ενώ τότε δεν
υπήρχε λύπη, ούτε οδύνη, ούτε στεναγμός. Αλλά ο Αδάμ δεν έμεινε στην
τιμητική εκείνη κατάσταση.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Τι λοιπόν εγώ θα πάθω;», θα έλεγε κάποιος· «εξαιτίας εκείνου θα
χαθώ;». Βεβαιότατα και εξαιτίας εκείνου· ούτε και εσύ όμως έμεινες
αναμάρτητος, αλλά και αν ακόμη δεν διέπραξες την ίδια αμαρτία, πάντως
οπωσδήποτε διέπραξες άλλη. Άλλωστε δεν βλάφτηκες από την τιμωρία, αλλά
αντιθέτως κέρδισες. Εάν δηλαδή επρόκειτο να μένεις αιωνίως θνητός, ίσως
θα είχε κάποια ισχύ το επιχείρημά σου· τώρα όμως και αθάνατος είσαι και,
αν θέλεις, θα μπορέσεις να λάμψεις περισσότερο και από τον ίδιο τον
ήλιο. «Αλλά», θα έλεγε κάποιος, «εάν δεν είχα λάβει θνητό σώμα, δεν θα
αμάρτανα».</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Τι λοιπόν;», πες μου· εκείνος(ο Αδάμ) αμάρτησε, διότι είχε θνητό
σώμα; Καθόλου· διότι εάν πράγματι ήταν θνητό, δεν θα είχε υποστεί τον
θάνατο κατόπιν ως τιμωρία. Είναι φανερό από εκείνο το παράδειγμα ότι το
θνητό σώμα καθόλου δεν αποτελεί εμπόδιο για την αρετή, αλλά απεναντίας
συντελεί σε σωφροσύνη και βοηθάει πάρα πολύ. Εφόσον δηλαδή και μόνο η
προσδοκία της αθανασίας παρέσυρε σε αλαζονεία τόσο πολύ τον Αδάμ, εάν
είχε γίνει πράγματι αθάνατος, τούτο σε ποια μωρία δεν θα τον είχε
οδηγήσει; Και τώρα μεν, όταν αμαρτάνεις, μπορείς να απαλλαγείς από τα
αμαρτήματα, διότι το σώμα σου είναι ευτελές και καταρρέει και διαλύεται·
και πράγματι, αυτές οι σκέψεις είναι ικανές να οδηγούν σε σωφροσύνη·
εάν όμως είχες αμαρτήσει στο αθάνατο σώμα, ίσως επρόκειτο να ήσαν τα
αμαρτήματα μονιμότερα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Η θνητότητα λοιπόν δεν είναι η αιτία της αμαρτίας- μην της αποδίδεις
κατηγορία- αλλά η ρίζα των κακών είναι η πονηρή προαίρεση. Γιατί δηλαδή
το σώμα δεν έβλαψε καθόλου τον Άβελ; Γιατί η έλλειψη σώματος δεν
ωφέλησε καθόλου τους δαίμονες; Θέλεις να μάθεις ότι το ότι το σώμα
πλάστηκε θνητό όχι μόνο δεν έβλαψε, αλλά και ωφέλησε; Άκουσε πόσα
κερδίζεις από αυτό, εάν είσαι άγρυπνος. Σε αποσπά και σε απομακρύνει από
την κακία με τις οδύνες και τις λύπες και τους πόνους και άλλα
παρόμοια.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Αλλά», θα έλεγε κάποιος, «οδηγεί και σε πορνεία». Δεν φταίει το
σώμα, αλλά η ακολασία. Αυτά δηλαδή, όσα ανέφερα, είναι εξ ολοκλήρου
χαρακτηριστικά του σώματος· για τον λόγο αυτόν δεν είναι δυνατόν να
έλθει άνθρωπος στον βίο αυτόν και να μη νοσήσει και να μην πονέσει και
να μη στενοχωρηθεί, ενώ είναι δυνατόν να μην πορνεύσει. Ώστε, εάν και οι
κακίες ήσαν χαρακτηριστικά της φύσεως του σώματος, θα τις είχαν όλοι οι
άνθρωποι, διότι έτσι συμβαίνει με όσα προέρχονται από τη φύση· με την
πορνεία όμως δεν συμβαίνει το ίδιο· ο πόνος μεν προέρχεται από τη φύση,
ενώ η πορνεία από τη διάθεση.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Μη λοιπόν κατηγορείς το σώμα· ας μην σου αφαιρεί ο διάβολος την
τιμή, την οποία σου έδωσε ο Θεός. Αν θέλουμε, το σώμα είναι άριστος
χαλινός, που συγκρατεί τα σκιρτήματα της ψυχής, που περιορίζει τη μωρία,
που εμποδίζει την αλαζονεία, που μας υπηρετεί στα μεγαλύτερα
κατορθώματά μας. Αλλά μην μου αναφέρεις τους μαινόμενους· διότι βλέπουμε
και πολλούς ίππους να καλπάζουν προς τους γκρεμούς και να έχουν ρίξει
κάτω τον ηνίοχο με το χαλινάρι, αλλά δεν θεωρούμε αίτιο το χαλινάρι·
διότι δεν αποσπάστηκε εκείνο μόνο του και έτσι προκάλεσε αυτό το
δυστύχημα, αλλά έφερε όλη τη συμφορά ο ηνίοχος, που δεν συγκράτησε τα
ηνία. Κατά τον ίδιο λοιπόν τρόπο σκέψου εδώ· αν δεις ένα νέο ορφανό να
κάνει μύρια κακά, μη θεωρείς υπεύθυνο το σώμα, αλλά τον συρόμενο ηνίοχο,
εννοώ τον λογισμό του.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Όπως δηλαδή τα ηνία δεν βλάπτουν τον ηνίοχο, αλλά ο ηνίοχος είναι
αίτιος όλων, αν δεν κρατεί αυτά καλώς- για τον λόγο αυτόν και τιμωρούν
αυτόν με το να περιπλέκονται με αυτόν και με το να τον παρασύρουν πολλές
φορές και να τον αναγκάζουν να έχει και αυτός τη δική τους κακή τύχη-
έτσι ακριβώς συμβαίνει και εδώ. «Εγώ μεν δηλαδή», λέει το χαλινάρι,
«έσφιγγα το στόμα του ίππου μέχρις αίματος έως ότου με κρατούσες καλά·
επειδή όμως με έριξες κάτω, νομίζω ότι σου αξίζει να σε καταφρονήσω, και
περιπλέκομαι μαζί σου και σε παρασύρω, ώστε να μην πάθω άλλη φορά το
ίδιο πάθημα». Κανείς λοιπόν να μην κατηγορεί τα ηνία, αλλά τον εαυτό του
και την αμαρτωλή διάνοιά του, καθότι ηνίοχος σε εμάς είναι το λογικό,
το δε σώμα είναι τα ηνία, που πειθαρχούν τους ίππους στον ηνίοχο. Αν
λοιπόν αυτά είναι καλώς προσαρμοσμένα, δεν θα πάθεις κανένα κακό· αν
όμως τα χαλαρώσεις, θα αφανίσεις και θα καταστρέψεις τα πάντα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Ας είμαστε σώφρονες λοιπόν και ας μην κατηγορούμε το σώμα, αλλά την
πονηρή διάνοιά μας, διότι πράγματι είναι έργο του διαβόλου αυτό, το ότι
δηλαδή κάνει τους ανόητους να κατηγορούν τους πάντες μάλλον και το σώμα
και τον Θεό και τον πλησίον τους, παρά την αμαρτωλή διάνοιά τους, με
σκοπό να μην βρουν την αιτία και απαλλαγούν από τη ρίζα των κακών. Αλλά
εσείς, γνωρίζοντας καλά την επιβουλή του διαβόλου, στρέψτε τον θυμό σας
εναντίον του και, αφού θέσετε τον ηνίοχο κυβερνήτη στο άρμα, στρέψτε τον
οφθαλμό της διάνοιάς σας προς τον Θεό· διότι στα άλλα μεν αγωνίσματα
εκείνος που θέσπισε τον αγώνα δεν δίνει τίποτε, αλλά αναμένει το τέλος
του αγώνα· εδώ όμως ο αγωνοθέτης Θεός είναι το παν. Αυτός λοιπόν ας μας
ευσπλαχνίζεται, και οπωσδήποτε θα λάβουμε τους μελλοντικούς στεφάνους·
αυτούς είθε να τους λάβουμε όλοι εμείς με τη χάρη του Χριστού, του
Οποίου η δόξα είναι αιώνια. Αμήν.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> ΟΜΙΛΙΑ ΙΗ΄(απόσπασμα)</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ
μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο(:Το σώμα δεν έγινε για
την πορνεία αλλά για τον Κύριο. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη
του Χριστού; Να αποσπάσω λοιπόν τα μέλη Του και να τα κάνω μέλη πόρνης;
Ποτέ μην συμβεί να το κάνω αυτό)»[Α΄Κορ.6,15].</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Αφού από τον πόρνο ο Παύλος πήγε στον πλεονέκτη, πάλι από αυτόν
έρχεται προς εκείνον, χωρίς όμως να απευθύνεται πλέον προς τον πόρνο,
αλλά προς τους άλλους, που δεν έχουν πορνεύσει· και ενώ προφυλάσσει
αυτούς να μην πέσουν ποτέ στα ίδια αμαρτήματα, πάλι επιτίθεται εναντίον
εκείνου[:του πόρνου της Κορίνθου]· διότι, εάν απευθύνεις τον λόγο προς
κάποιον άλλο, και από τούτο κεντρίζεται αυτός που έχει αμαρτήσει, διότι η
συνείδησή του διεγείρεται και τον μαστιγώνει. Βεβαίως και ο φόβος της
τιμωρίας ήταν ικανός να τους συγκρατήσει σε σωφροσύνη· επειδή όμως δεν
θέλει να επιτυγχάνει αυτού του είδους την αρετή μόνο από τον φόβο,
προσθέτει και απειλές και συλλογισμούς.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Στην περίπτωση λοιπόν εκείνη αφού αποκάλυψε το αμάρτημα και καθόρισε
την τιμωρία και έδειξε τη βλάβη όλων λόγω της αμαρτωλής σχέσεως του
πόρνου, άφησε το θέμα αυτό και στράφηκε προς την πλεονεξία· και αφού
υπενθύμισε τον κίνδυνο απωλείας της ουράνιας βασιλείας από αυτόν και
όλους τους λοιπούς, τους οποίους ανέφερε λεπτομερώς, έτσι ολοκλήρωσε τον
λόγο· σε αυτόν όμως τον λόγο του κάνει ακόμη φρικωδέστερη την παραίνεσή
του· διότι εκείνος που τιμωρεί μόνο το αμάρτημα και δεν δείχνει ότι
είναι υπερβολικά παράνομο, δεν επιτυγχάνει τίποτε σημαντικό με την
τιμωρία· εκείνος πάλι που προσπαθεί να κάνει τους αμαρτάνοντες να
ντρέπονται μόνο και δεν τους φοβίζει με την κόλαση, δεν ελέγχει τους
αναίσθητους με όση σφοδρότητα χρειάζονται. Για τον λόγο αυτόν ο Παύλος
κάνει και τα δύο· και τους κάνει να ντρέπονται λέγοντας: «οὐκ οἴδατε ὅτι
ἀγγέλους κρινοῦμεν;(:δεν ξέρετε ότι θα δικάσουμε τους αγγέλους που
έπεσαν;)»[Α΄Κορ.6,3] και τους φοβίζει λέγοντας: «ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι
βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε
εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται
οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ
κληρονομήσουσι(:αυτό που κάνετε το κάνετε λοιπόν από άγνοια; Δεν
γνωρίζετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού; Μην
πλανάστε. Ούτε οι πόρνοι, ούτε οι ειδωλολάτρες, ούτε οι μοιχοί, ούτε οι
εκθηλυμένοι και θηλυπρεπείς, ούτε οι αρσενοκοίτες, ούτε οι πλεονέκτες,
ούτε οι κλέφτες, ούτε οι μέθυσοι, ούτε αυτοί που εμπαίζουν και βρίζουν
τους άλλους, ούτε οι άρπαγες με κανένα τρόπο δεν θα κληρονομήσουν την
βασιλεία του Θεού)»[Α΄Κορ.6,9-10].</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Και στην περίπτωση του πόρνου πάλι χρησιμοποιεί τον λόγο του κατά
τον ίδιο τρόπο. Και πράγματι, τον φόβισε με όσα είπε προηγουμένως, και
αφού τον απέκοψε από την Εκκλησία και τον παρέδωσε στον σατανά και του
υπενθύμισε τη μέλλουσα ημέρα[βλ. Α΄Κορ.5, 4-5:« Ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου
ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συναχθέντων ὑμῶν καὶ τοῦ ἐμοῦ πνεύματος σὺν τῇ
δυνάμει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, παραδοῦναι τὸν τοιοῦτον τῷ σατανᾷ
εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκός, ἵνα τὸ πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου
Ἰησοῦ(:και τώρα αφού συναχθούμε στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
εσείς και εγώ παρών ανάμεσα στα πνευματικά μαζί με την δύναμη του
κυρίου μας Ιησού Χριστού· ας παραδώσουμε τον άνθρωπο αυτό στον σατανά
αποκόπτοντάς τον από την εκκλησία, για να τιμωρηθεί και να κολασθεί
σκληρά το σώμα του και να συνετισθεί με την παιδαγωγία αυτή, ώστε να
σωθεί έτσι η ψυχή του την ημέρα της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου
Ιησού)»]προσπαθεί πάλι να του προκαλέσει ντροπή λέγοντας: «Οὐκ οἴδατε
ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν;(:Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας
είναι μέλη του Χριστού;)», μιλώντας στο εξής προς αυτούς σαν παιδιά
ευγενούς καταγωγής. Αφού δηλαδή είπε: «τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ
Κυρίῳ(:το σώμα δεν έχει γίνει για την πορνεία αλλά για τον Κύριο, για
να Του ανήκει ως μέλος Του)», κάνει αυτό σαφέστερο. Και αλλού κάνει το
ίδιο λέγοντας: «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους(:εσείς
λοιπόν οι χριστιανοί είστε σώμα Χριστού και μέλη, που ο καθένας σας
ανάλογα με το χάρισμα του έχει κάποια θέση και κάποιο μέλος στην ζωή του
συνόλου)» [Α΄Κορ.12,27]. Και σε πολλά άλλα μέρη παρουσιάζει το ίδιο
υπόδειγμα, όχι για τα ίδια θέματα, αλλά άλλοτε μεν για να δείξει την
αγάπη, άλλοτε δε για να αυξήσει τον φόβο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Εδώ λοιπόν ανέφερε αυτό, για να προκαλέσει τρόμο και φόβο· «ἄρας οὖν
τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο(:Να αποσπάσω λοιπόν
τα μέλη Του και να τα κάνω μέλη πόρνης; Ποτέ μην συμβεί να το κάνω
αυτό)»[Α΄Κορ.6,15]. Τίποτε δεν υπάρχει φρικωδέστερο από αυτή τη φράση.
Και δεν είπε «αφού πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού, θα τα συνδέσω με την
πόρνη;», αλλά τι είπε; «Θα τα κάμω μέλη πόρνης;», πράγμα το οποίο
πλήττει ισχυρότερα. Έπειτα παρουσιάζει πώς γίνεται έτσι ο πόρνος
λέγοντας το εξής: «Ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά
ἐστιν;(:ή δεν ξέρετε ότι εκείνος που συνδέεται στενά και προσκολλάται
στην πόρνη είναι ένα σώμα με αυτήν;)» [Α΄Κορ.6,16]. Από πού φαίνεται
αυτό; «ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν(:Διότι λέει η Γραφή: θα
γίνουν οι δύο μια σάρκα)».Η συνουσία δηλαδή δεν αφήνει τους δύο να
είναι δύο, αλλά τους δύο τους κάνει ένα. Και κοίταξε πάλι πώς προχωρεί
με μόνες τις λέξεις, δια της πόρνης και δια του Χριστού προωθώντας την
κατηγορία.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Φεύγετε τὴν πορνείαν(:φεύγετε μακριά από την πορνεία)» [Α΄Κορ.
6,18]. Δεν είπε «Να απέχετε από την πορνεία», αλλά «Να αποφεύγετε»,
δηλαδή να σπεύδετε να απαλλάσσεστε από αυτό το κακό. «πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν
ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον
σῶμα ἁμαρτάνει(:κάθε αμάρτημα που τυχόν θα κάνει ο άνθρωπος δεν βλάπτει
τόσο άμεσα και κατευθείαν το σώμα. Εκείνος όμως που πορνεύει, αμαρτάνει
στο ίδιο του το σώμα· διότι με την παράνομη μίξη μολύνει άμεσα και
πληγώνει αυτήν την ρίζα του πολλαπλασιασμού των ανθρώπων και συντελεί
στη διάλυση της οικογένειας)»[Α΄Κορ.6,18]. Αυτό το επιχείρημα είναι
ασθενέστερο από το προηγούμενο, αλλά όμως, επειδή ο λόγος του ήταν
σχετικός με τις πόρνες, με κάθε τρόπο τονίζει τούτο, και με τα
ισχυρότερα και με τα ασθενέστερα επιχειρήματα προσπαθεί να δείξει το
μέγεθος του αμαρτήματος. Εκείνο λοιπόν το προηγούμενο επιχείρημα έχει
λεχθεί για τους ευλαβέστερους, ενώ αυτό για τους ασθενέστερους, διότι
πράγματι και αυτό είναι χαρακτηριστικό της σοφίας του Παύλου, το ότι
προσπαθεί να προκαλέσει την ντροπή όχι μόνο με ισχυρά επιχειρήματα, αλλά
και με ασθενέστερα και με το ότι το αισχρό είναι αισχρό και απρεπές.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Τι λοιπόν», θα έλεγε κάποιος, «ο δολοφόνος δεν μολύνει το χέρι του;
Και ο πλεονέκτης και ο άρπαγας;». Βεβαιότατα, νομίζω ότι είναι φανερό·
αλλά επειδή δεν ήταν δυνατό να αναφέρει τίποτε χειρότερο από τον πόρνο,
κατά άλλο τρόπο το τόνισε λέγοντας, ότι στην περίπτωση της πορνείας
ολόκληρο το σώμα γίνεται μιαρό. Όπως δηλαδή εάν έπεφτε μέσα σε ένα
ακάθαρτο λέβητα και βυθιζόταν στην ακαθαρσία, έτσι μολύνεται με την
πορνεία. Και εμείς έτσι συνηθίζουμε να ενεργούμε· όταν δηλαδή κάποιος
κατέχεται από πλεονεξία και αρπακτικότητα δεν σπεύδει να πάει στο
δημόσιο λουτρό, αλλά ήσυχος ανεβαίνει στην οικία του· όταν όμως
συνευρεθεί με πόρνη, έρχεται να λουστεί, σαν να έγινε όλος ακάθαρτος·
έτσι η συνείδηση θεωρεί την αμαρτία αυτήν αισχρότερη. Και τα δύο μεν,
και η πλεονεξία και η πορνεία, είναι φοβερά και φέρουν στην κόλαση· αλλά
επειδή ο Παύλος όλα τα κάνει με σύνεση, τόνισε πολύ το έγκλημα της
πορνείας με τα μέσα που διέθετε.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
« ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός
ἐστιν(:ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος, το
Οποίο κατοικεί μέσα σας)»[Α΄Κορ. 6,19]. Δεν είπε απλώς «του Πνεύματος»,
αλλά «του Πνεύματος το Οποίο κατοικεί μέσα σας», πράγμα το οποίο
δείχνει και διάθεση ψυχικής ενισχύσεως. Και πάλι επεξηγώντας πρόσθεσε:
«οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ(:και το οποίο έχετε λάβει από τον Θεό)»[Α΄Κορ.6,19]·
πρόσθεσε επίσης και Εκείνον που παρέχει το άγιο Πνεύμα και έτσι τον
ακροατή συγχρόνως και τον τιμά και τον φοβίζει και με το μέγεθος της
δωρεάς και με την αξία του δώρου.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;(:και συνεπώς δεν ανήκετε στον εαυτό
σας;)»[Α΄Κορ.6,19]. Αυτό δείχνει ότι όχι μόνο προσπαθεί να τους
προκαλέσει ντροπή, αλλά και τους προτρέπει σε αρετή. «Γιατί πράττεις»,
λέγει, «όσα θέλεις; Δεν είσαι κύριος του εαυτού σου». Και αυτά τα έλεγε
όχι διότι παραγνώριζε το αυτεξούσιο· διότι και με το να πει: «Όλα μπορώ
να τα κάνω αλλά δεν με συμφέρουν όλα», δεν κατήργησε την ελευθερία μας·
και εδώ πάλι γράφοντας ότι «καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν(: και συνεπώς δεν
ανήκετε στον εαυτό σας)» δεν καταργεί την προαίρεση, αλλά την
ελευθερώνει από την κακία και δείχνει την κηδεμονία του Δεσπότου. Για
τον λόγο αυτόν και πρόσθεσε: «Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς(:Ναι. Δεν ορίζετε τον
εαυτό σας· διότι εξαγοραστήκατε με βαρύ τίμημα, με το ατίμητο αίμα του
Χριστού. Αποφεύγετε λοιπόν κάθε αισχρή πράξη που γίνεται με το σώμα· και
αποδιώκετε κάθε πονηρή σκέψη και επιθυμία από το πνεύμα
σας)»[Α΄Κορ.6,20]. Εάν λοιπόν ανήκω στον εαυτό μου, πώς απαιτείς από
εμένα να κάνω όσα πρέπει να κάνω; Πώς λοιπόν στη συνέχεια λες πάλι:
«Δοξάστε λοιπόν τον Θεό με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, τα οποία
ανήκουν στον Θεό»;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Τι σημαίνουν λοιπόν το «Δεν ανήκετε στους εαυτούς σας» και τι θέλει
να επιτύχει με αυτό; Θέλει να τους κάνει να μην αμαρτάνουν και να μην
ακολουθούν τις απρεπείς επιθυμίες της ψυχής τους· διότι, πράγματι,
θέλουμε πολλά ανάρμοστα, αλλά πρέπει να συγκρατούμαστε· και μας είναι
δυνατόν· διότι, εάν δεν μας είναι δυνατόν, είναι περιττή η παραίνεση.
Κοίταξε λοιπόν πώς το πέτυχε. Αφού δηλαδή είπε: «Δεν ανήκετε στους
εαυτούς σας», δεν πρόσθεσε «αλλά είστε υπό εξαναγκασμό», αλλά πρόσθεσε:
«Αγοραστήκατε με τίμημα». Γιατί το λες αυτό; Και όμως, θα μπορούσε ίσως
κάποιος να πει, με άλλον τρόπο θα έπρεπε να μας προτρέψει, δείχνοντας
ότι έχουμε Κύριο. Αλλά τούτο μεν το έχουμε κοινό με τους Έλληνες, το
«ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς», όμως μόνο εμείς το έχουμε. Μας υπενθυμίζει
δηλαδή το μέγεθος της ευεργεσίας και τον τρόπο της σωτηρίας, δείχνοντας
ότι εξαγοραστήκαμε μετά την αποξένωσή μας από τον Θεό· και όχι απλώς
εξαγοραστήκαμε, αλλά εξαγοραστήκαμε με τίμημα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
«Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι
ὑμῶν(:Και έτσι να δοξάζετε τον Θεό με το σώμα σας και με το πνεύμα
σας)»[Α΄Κορ.6,20]. Αυτά λοιπόν τα λέγει, ώστε να αποφεύγουμε την πορνεία
όχι μόνο με το σώμα, αλλά και στο πνεύμα, την ψυχή μας, να μην
συλλογιζόμαστε τίποτε το πονηρό και έτσι να εκδιώκουμε την χάρη. «ἅτινά
ἐστι τοῦ Θεοῦ(:τα οποία ανήκουν στον Θεό)»· επειδή δηλαδή είπε «τα δικά
σας», γι' αυτό πρόσθεσε: «τα οποία ανήκουν στον Θεό», υπενθυμίζοντας
συνεχώς σε μας ότι όλα ανήκουν στον Κύριο, και το σώμα και η ψυχή και το
πνεύμα. Και μάλιστα μερικοί ισχυρίζονται ότι με τη λέξη «πνεύμα» εννοεί
το χάρισμα· διότι εάν έχουμε εκείνο, δοξάζεται ο Θεός· και θα το
έχουμε, αν έχουμε καθαρή καρδιά. Και είπε ότι αυτά είναι του Θεού, όχι
μόνο επειδή τα δημιούργησε, αλλά επειδή, και όταν τα χάσαμε, πάλι για
δεύτερη φορά τα κέρδισε αφού κατέθεσε ως τίμημα το αίμα του Υιού Του.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Πρόσεχε πώς ανάγει το παν στον Χριστό· πώς μας ανύψωσε στον ουρανό.
«Είστε μέλη του Χριστού», λέγει, «ναός του Πνεύματος. Μη γίνεστε λοιπόν
μέλη πόρνης, αλλά του Χριστού». Αυτά τα έλεγε δείχνοντας συγχρόνως και
τη φιλανθρωπία Του, ότι δηλαδή το σώμα μας είναι δικό Του, και ότι μας
σώζει από την εξουσία του πονηρού. «Εάν δηλαδή το σώμα σας είναι ξένο,
δεν έχετε», λέει, «εξουσία να προσβάλλετε ξένο σώμα, και μάλιστα όταν
ανήκει στον Κύριό σας, ούτε να μολύνετε τον ναό του Πνεύματος». Εφόσον
δηλαδή τιμωρείται αυστηρότατα εκείνος που θα εισβάλει σε ξένη οικία και
θα διασκεδάσει σε εκείνη, όποιος τον ναό του βασιλέως κάνει καταγώγιο
ληστού, σκέψου πόσα κακά θα πάθει.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Έχοντας λοιπόν αυτά κατά νουν να σέβεσαι Αυτόν που κατοικεί εντός
σου, διότι Αυτός είναι ο Παράκλητος· να καταλαμβάνεσαι από ρίγος γι’
Αυτόν που είναι συνδεδεμένος και προσκολλημένος μαζί σου, διότι Αυτός
είναι ο Χριστός. Μήπως λοιπόν εσύ έκανες τον εαυτό σου μέλη του Χριστού;
Σκέψου αυτό, ποιου μέλη ήσαν και ποιου έγιναν, και στο εξής να είσαι
σώφρονας. Προηγουμένως ήσαν μέλη πόρνης, και όμως ο Χριστός τα έκανε
μέλη του ίδιου του σώματός Του. Επομένως στο εξής δεν τα εξουσιάζεις· να
είσαι δούλος Εκείνου που σε ελευθέρωσε.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Εάν είχες μία θυγατέρα και από πολλή ανοησία σου την είχες
ενοικιάσει σε πορνοβοσκό και την είχες κάνει να πορνεύεται, εάν κατόπιν
ερχόταν ένας υιός βασιλέως και την ελευθέρωνε από εκείνη τη δουλεία και
την νυμφευόταν, δεν θα είχες πλέον κανένα δικαίωμα να οδηγείς αυτήν στο
πορνείο· διότι για μια φορά την έδωσες και την έχασες. Και η δική μας
περίπτωση είναι ίδια· νοικιάσαμε την σάρκα μας στον διάβολο, τον φοβερό
πορνοβοσκό· όταν την είδε ο Χριστός, την έσωσε και την απάλλαξε από
εκείνη τη βασανιστική τυραννία· επομένως δεν είναι πλέον δική μας, αλλά
Εκείνου που την έσωσε. Εάν θέλεις να τη μεταχειρίζεσαι ως νύμφη
βασιλέως, κανείς δεν σε εμποδίζει· εάν όμως την οδηγήσεις στην
προηγούμενη κατάσταση, θα πάθεις όσα είναι φυσικό να παθαίνουν εκείνοι
που επιδίδονται σε τέτοια ακολασία. Για τον λόγο αυτόν έχουμε ηθική
υποχρέωση να καταστολίζουμε αυτήν, όχι να την ντροπιάζουμε. Δεν
εξουσιάζεις τη σάρκα σου, για να τη διαθέτεις στις πονηρές επιθυμίες,
αλλά μόνο σε όσα ο Θεός σου ορίσει.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Σκέψου λοιπόν από πόση ακολασία την απάλλαξε ο Θεός· διότι πριν από
τη σωτήρια ενανθρώπησή Του η ίδια η φύση μας ήταν πολύ αισχρότερη από
κάθε πόρνη· πράγματι· ληστείες και φόνοι και κάθε παράνομος λογισμός
εισερχόταν σε αυτήν και δέσμευε την ψυχή στην τυχούσα ηδονή με ολίγο και
ευτελές ενοίκιο. Και η ψυχή ανακατεμένη με πονηρές σκέψεις και πράξεις,
αυτό μόνο τον μισθό καρπωνόταν. Αλλά ενώ το να γίνονται αυτά πριν από
την έλευση του Χριστού ήταν μεν κάτι το φοβερό, οπωσδήποτε όμως δεν ήταν
απελπιστικά φοβερό. Το να μολύνεται όμως πάλι η ψυχή μετά τη λύτρωση
που πρόσφερε ο ουρανός, μετά την υπόσχεση των βασιλείων, μετά την
απόλαυση των φρικτών μυστηρίων, πώς θα συγχωρηθεί;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Ή νομίζεις ότι ο ίδιος ο διάβολος δεν είναι μαζί με τους πλεονέκτες
και όλους εκείνους, που ανέφερε προηγουμένως; Και δεν πιστεύεις ότι
εκείνες οι γυναίκες που καλλωπίζονται για ασέλγεια έχουν στενή σχέση με
εκείνον; Ποιος θα διαφωνήσει με αυτό; Και αν κάποιος διαφωνεί, ας
ανοίξει την ψυχή των γυναικών που επιδίδονται σε τέτοιες ασχήμιες, και
θα δει οπωσδήποτε εκείνον τον πονηρό δαίμονα να είναι στενά συνδεδεμένος
με αυτές· διότι είναι δύσκολο, αγαπητοί μου, είναι δύσκολο, ίσως
μάλιστα και αδύνατο, όταν το σώμα καλλωπίζεται τόσο πολύ, να
καλλωπίζεται συγχρόνως και η ψυχή· αλλά είναι επόμενο, όταν φροντίζουμε
για το ένα, να παραμελούμε το άλλο· δεν είναι φυσικό να συμβαίνουν
συγχρόνως και τα δύο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Για τον λόγο αυτόν λέει: «ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν - ὁ δὲ
κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι(:εκείνος που συνδέεται στενά και
προσκολλάται στην πόρνη είναι ένα σώμα με αυτήν - εκείνος όμως που
προσκολλάται στον Κύριο, γεμίζει ολόκληρος και διευθύνεται από το Πνεύμα
του Κυρίου και γίνεται ένα πνεύμα με Αυτόν)»[Α΄Κορ.6,16-17]. Αυτός ο
δεύτερος λοιπόν γίνεται Πνεύμα, αν και περιβάλλεται από σώμα· διότι όταν
αυτός δεν έχει τίποτε το σωματικό ούτε σαρκικό ούτε γήινο, απλώς φορεί
το σώμα· και αυτό συμβαίνει, όταν όλη η εξουσία ανήκει στην ψυχή και το
Πνεύμα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Έτσι δοξάζεται ο Θεός. Για τον λόγο αυτόν και στην προσευχή
προτρεπόμαστε να λέμε: «Ας αγιαστεί το όνομά Σου». Και ο Χριστός λέει:
«οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ
καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς(:έτσι σαν
λυχνάρι που είναι σωστά τοποθετημένο ας λάμψει το φως της αρετής σας
μπροστά στους ανθρώπους για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν για
τα ενάρετα και άγια παιδιά Του τον Πατέρα σας, ο οποίος είναι βέβαια
παρών παντού, αλλά κυρίως φανερώνει την παρουσία Του στους ουρανούς)»
[Ματθ.5,16]. Τον δοξάζουν επίσης και οι ουρανοί χωρίς να έχουν φωνή,
αλλά με το να τους βλέπει κανείς και να τους θαυμάζει, αποδίδουν τη δόξα
στον ουρανό.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Έτσι ας δοξάσουμε Αυτόν και εμείς, μάλλον δε και περισσότερο από
εκείνους· διότι μπορούμε, αν θέλουμε. Ο ουρανός και η ημέρα και η νύκτα
δεν δοξάζουν τόσο τον Θεό όσο μία αγία ψυχή. Όπως ακριβώς δηλαδή, όταν
κάποιος βλέπει το κάλλος του ουρανού, λέγει: «Δόξα σε Εσένα, Θεέ μου, τι
θαυμάσιο έργο δημιούργησες», έτσι ακριβώς, και όταν βλέπει την αρετή
ενός χριστιανού άντρα, τότε δοξάζει τον Θεό πολύ περισσότερο. Πράγματι,
από εκείνα τα κτίσματα όλοι δεν Τον δοξάζουν, αλλά πολλοί λένε ότι τα
όντα δημιουργήθηκαν μόνα τους· άλλοι ακόμη και στους δαίμονες αποδίδουν
τη δημιουργία και την πρόνοια του κόσμου, και αυτοί αμαρτάνουν κατά
τρόπο ασυγχώρητο. Όταν όμως πρόκειται για αρετή ανθρώπου, κανείς δεν θα
μπορέσει να εκφραστεί κατά τέτοιο αναίσχυντο τρόπο, αλλά οπωσδήποτε θα
δοξάσει τον Θεό, όταν βλέπει τον ζώντα άνθρωπο να υπηρετεί Αυτόν με την
αρετή του.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Ποιος, αλήθεια, δεν θα εκπλαγεί, όταν κάποιος, ενώ είναι άνθρωπος
και έχει την ίδια φύση και συναναστρέφεται ανθρώπους, ως αδάμαντας δεν
κάμπτεται από το πλήθος των παθών; Όταν, ενώ βρίσκεται μεταξύ πυρός και
σιδήρου και θηρίων, είναι ισχυρότερος από τον αδάμαντα και σώζεται από
όλα χάρη στην ευσέβειά του; Όταν υβρίζεται, και όμως ευλογεί; Όταν
συκοφαντείται, και όμως εγκωμιάζει; Όταν βλάπτεται, και όμως εύχεται
υπέρ των αδικούντων; Όταν τον επιβουλεύονται, και όμως αυτός ευεργετεί
όσους τον πολεμούν και τον επιβουλεύονται;</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">
Αυτά λοιπόν και αυτού του είδους τα έργα θα δοξάσουν τον Θεό πολύ
περισσότερο από τους ουρανούς. Πράγματι· οι εθνικοί ενώ βλέπουν τον
ουρανό, δεν ντρέπονται· όταν όμως δουν ένα άγιο άντρα να ζει τη
φιλοσοφία με συνέπεια, αφοπλίζονται και επιρρίπτουν την ευθύνη στον
εαυτό τους· διότι, όταν κάποιος που είναι της ίδιας με αυτούς ανθρωπίνης
φύσεως είναι τόσο ανώτερός τους, πολύ περισσότερο από όσο ο ουρανός από
τη γη, τότε και χωρίς να το θέλουν αντιλαμβάνονται ότι κάποια θεία
δύναμη πραγματοποιεί αυτά. Για τον λόγο αυτόν λέει ο Κύριος: «καὶ
δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς(:και να δοξάσουν για τα
ενάρετα και άγια παιδιά Του τον Πατέρα σας, ο οποίος είναι βέβαια παρών
παντού, αλλά κυρίως φανερώνει την παρουσία Του στους
ουρανούς)»[Ματθ.5,16]. </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> επιμέλεια κειμένου: <a href="http://aktines.blogspot.com/">Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος</a></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">ΠΗΓΕΣ:</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"> · https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-epistulam-i-ad-corinthios.pdf</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">·
Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα στην Α΄προς
Κορινθίους επιστολήν, ομιλία ΙΗ΄,πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο
Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1979, τόμος 18,
σελίδες 472-503.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">·
Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην
κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση
τέταρτη, Αθήνα 2014.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">·
Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου
Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή
τρίτη, Αθήνα 2009.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">·
Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος
απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος
θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">·
Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή
νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη,
Αθήνα 2016.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">· http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">· http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">· http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: GFS Didot;">στις <a href="http://aktines.blogspot.com/2021/02/blog-post_953.html">7:53 π.μ.</a> </span></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://aktines.blogspot.com/2021/02/blog-post_953.html">πηγή</a></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-5125982059103609612024-03-02T16:35:00.002+02:002024-03-02T16:35:22.528+02:00Ομιλία εις την Κυριακήν του Ασώτου Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς <p> </p><div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-wAR7frrsIZU/WSmJsS_BVTI/AAAAAAAAB0E/BAhlbNFaSi4KL6mAVSk3QavlCvth-mRbgCPcBGAYYCw/s1600/543640_2195719309310_1825368220_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="522" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-wAR7frrsIZU/WSmJsS_BVTI/AAAAAAAAB0E/BAhlbNFaSi4KL6mAVSk3QavlCvth-mRbgCPcBGAYYCw/s400/543640_2195719309310_1825368220_n.jpg" width="290" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br /></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ιδού
ευαγγέλιο που αφορά στο νού και το σώμα του καθενός μας. Είναι το
ευαγγέλιο της ευσπλαχνίας. Είναι η θαυμαστή παραβολή του Σωτήρος, στην
οποία απεικονίζεται ολόκληρη η ζωή μας. Η δική μου, η δική σου, του
καθενός ανθρωπίνου όντος επάνω στην γη. Όλους τους αφορά το σημερινό
άγιο Ευαγγέλιο. Όλους.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ο
άνθρωπος! Αυτός ο θεϊκός πλούτος επάνω στην γη! Κύτταξε το σώμα του, το
μάτι, το αυτί, την γλώσσα. Τι θαυμαστός πλούτος. Το μάτι! Υπάρχει
τίποτε πιο τέλειο που να ημπορή ο άνθρωπος να επινοήση σ’ αυτόν τον
κόσμο; Κι όμως, το μάτι αυτό το εδημιούργησε ο Κύριος, όπως και την ψυχή
και το σώμα. Η ψυχή μάλιστα είναι ολόκληρη εξ ουρανού. Οποίος πλούτος!
Το σώμα! Θαυμαστός θείος πλούτος που σου δόθηκε για την αιωνιότητα και
όχι μόνο για την πρόσκαιρη αυτή γήινη ζωή. Και ψυχή δοσμένη για την
αιωνιότητα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ακούσατε
τι ευαγγελίζεται ο Άγιος Απόστολος Παύλος σήμερα. «Το δε σώμα τω Κυρίω»
(Α΄ Κορ. 6, 13). Ο Κύριος έπλασε το ανθρώπινο σώμα για την αιώνια ζωή,
για την αθανασία, για την καθαρότητα. Το έπλασε για την αιώνια αλήθεια,
για την αιώνια δικαιοσύνη και για την αιώνια αγάπη: όπως το σώμα, έτσι
και την ψυχή. Όλα αυτά είναι δώρα του Θεού, ανεκδιήγητα και μεγάλα και
πλούσια, και –το πιο σπουδαίο– αθάνατα και αιώνια δώρα του Θεού.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Εμείς όμως οι άνθρωποι τι κάνομε μ’ όλα αυτά τα δώρα; <a name="more"></a>Τι
οικοδομούμε με αυτά; Παραδίδουμε το σώμα στις ηδονές και στα πάθη αυτού
του κόσμου, και την ψυχή στους ακαθάρτους λογισμούς, τις ακάθαρτες
επιθυμίες, τις ακάθαρτες ηδονές. Δια των αμαρτιών και η ψυχή και το σώμα
απομακρύνονται από τον Θεό, φεύγουν από το Θεό, φεύγουν «εις χώραν
μακράν». Τίνος είναι αυτή η «μακρυνή χώρα;»<span><a name='more'></a></span></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ακούσατε
που ο άσωτος υιός βόσκει χοίρους. Στην χώρα του διαβόλου. Στην χώρα,
όπου ο διάβολος έχει εξουσία πάνω στον άνθρωπο δια των παθών, δια των
αμαρτιών, και τον κρατάει σε φρικτή τρέλλα, στον παραλογισμό και την
παραφροσύνη.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Λοιπόν,
η αμαρτία; Κάθε αμαρτία είναι τρέλλα. Και ο άνθρωπος θα είναι πάντα
μέσα σ’ αυτή την τρέλλα, μέχρις ότου συναντηθή με τον Κύριο Ιησού
Χριστό. Και θα συναντηθή με την μετάνοια.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ακούσατε
πως ο άσωτος υιός, αισθανόμενος τι σημαίνει ζωή μέσα στην αμαρτία, ζωή
μέσα στις ηδονές και τα πάθη αυτού του κόσμου, λέγει: «Πόσοι μίσθιοι του
πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι» σε ξένη και
μακρυνή χώρα. «Αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου». Σηκώθηκε και
πήγε προς τον πατέρα. Και ο ουράνιος Πατήρ, ο Θεός και Ελεήμων Κύριος,
«έτι αυτού μακράν απέχοντος είδεν αυτόν και εσπλαγχνίσθη και δραμών
επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν», ενώ συγχρόνως ο
υιός με λυγμούς έλεγε: «πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου,
ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιος σου». Αμάρτησα στον ουρανό και σ’ όλα τα
αστέρια. Όλα τα εμόλυνα με το πύον των παθών μου, και με το σκοτάδι των
παθών μου τα ημαύρωσα όλα. «Ήμαρτον ενώπιόν σου»! Φεύγοντας από σένα,
σε ποιόν προσκολλήθηκα; Δίπλα σε ποιόν ήμουν; Τίνος χοίρους εγώ έβοσκα;
Του διαβόλου! Εγώ διαβολοποίησα την ψυχή μου, την οποία εσύ μου έδωσες
να γίνη αγία και αθάνατη. Εγώ εβρώμισα το σώμα, εθανάτωσα το σώμα,
εξαθλίωσα το σώμα!</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Όταν
ο άσωτος υιός «ήλθεν εις εαυτόν» –αφού ήταν εκτός εαυτού, στην τρέλλα,
στις ηδονές και στα πάθη αυτού του κόσμου– δια της μετανοίας έτρεξε προς
τον πατέρα. Και ο πατέρας τον αγκαλιάζει και τον φιλεί. Δεν είχε
τελειώσει ακόμη ο υιός την εξομολόγησί του, δεν είχε εκφράσει ακόμη την
επιθυμία του να τον δεχθή ο πατέρας του σαν δούλο, και ο πατέρας λέγει
στους υπηρέτες του: «Φέρετε την στολή την πρώτη και ενδύσατέ τον και
δώστε δακτυλίδι στο χέρι του και υποδήματα στα πόδια του και αφού φέρετε
τον μόσχο τον σιτευτό, σφάξτε τον για να φάγωμεν και ευφρανθώμεν».</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Για
πιο λόγο ευφραίνεται ο ουρανός; Για ποιο λόγο ο Θεός ευφραίνεται στον
ουρανό; Για ποιο λόγο ευφραίνονται οι άγγελοι; Σε ποιόν ο Κύριος λέγει
να ευφρανθώμεν; Στους αγγέλους!</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> </span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ο
άνθρωπος ο οποίος χάθηκε μέσα στις αμαρτίες, θυμήθηκε ότι ήταν αδελφός
των αγγέλων και έσπευσε προς τον ουρανό. «Ήμαρτον εις τον ουρανόν και
ενώπιόν Σου». Αμάρτησα στους αγγέλους, στους αρχαγγέλους. Εγώ
εδιαβολοποίησα τον εαυτό μου. Έρριξα τον εαυτό μου στην αγέλη των
χοίρων, στην αγέλη των παθών. Και να, τώρα είμαι όλος ξεσχισμένος, όλος
κουρελιασμένος. Και η ψυχή και το σώμα κουρελιασμένα. Όλα εξαθλιωμένα.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Λοιπόν,
τι είναι μετάνοια; Ο Κύριος τρέχει να συναντήση τον μετανοήσαντα υιό.
Τον αγκαλιάζει και τον ασπάζεται και όλος ο ουρανός συγκινείται. Όλοι οι
άγγελοι ευφραίνονται. «Και ήρξαντο ευφραίνεσθαι» αναφέρεται στην
θαυμαστή περικοπή του Σωτήρος. Για ποιο λόγο χαίρεσθε εσείς άγιοι
άγγελοι, άγιοι αρχάγγελοι; Εσείς, οι οποίοι παντοτινά πενθήτε για τον
γήινο αυτό κόσμο βλέποντας τα δικά σας πεσμένα αδέλφια, τους ανθρώπους,
πως πνίγονται μέσα στις αμαρτίες και τις ηδονές και τα πάθη και τους
διαφόρους θανάτους αυτού του κόσμου, γιατί ευφραίνεσθε; «Ευφραινόμαστε
για την ανάστασι, την ζωοποίησι του νεκρού αδελφού μας ανθρώπου, ότι
νεκρός ην και ανέζησε». Νεκρός ήταν ο άσωτος υιός, όταν ήταν μακράν του
Θεού, της πηγής της Ζωής, μακρυά από τον ουρανό. Ιδού, ανάστασις εκ
νεκρών φαίνεται [η επιστροφή του ασώτου] στα μάτια όλων των ουρανίων
δυνάμεων. Όλες οι ουράνιες δυνάμεις γι’ αυτό χαίρονται, «ότι απολωλώς ην
και ευρέθη». Πράγματι, όταν ο άνθρωπος είναι μέσα στις αμαρτίες και τα
πάθη, χάνει τον εαυτό του, δηλαδή δεν έχει αυτογνωσία, είναι εκτός
εαυτού.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">«Εις
εαυτόν δε ελθών», λέγει ο Σωτήρ. Ο άνθρωπος συνέρχεται, όταν σκεφθή
τίνος είναι, δηλ. του Θεού. Το σώμα σου τίνος είναι; Του Θεού. Η ψυχή
και αυτή του Θεού. Όλα δώρα, δώρα του Θεού. Εγώ, ποιος είμαι σαν
άνθρωπος; Του Θεού, όλος του Θεού! Το σώμα μου είναι δοξασμένο από τον
Θεό. Γι’ αυτό το εδημιούργησε ο Θεός, λέγει ο άγιος Απόστολος στο
σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Και το σώμα για τον Κύριο, και η ψυχή για
τον Κύριο. Δοξάζομε τον Κύριο και με το σώμα και με την ψυχή. Του Θεού
είναι και το ένα και το άλλο. Μη νομίζεις ότι είναι τίποτε δικό σου,
όχι. Όλα είναι αιωνίως του Θεού. Και συ είσαι αιωνίως του Θεού. Αλλά
τότε μόνο, όταν εσύ το συνειδητοποιής.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Λοιπόν
η αμαρτία; Δεν επιτρέπει ο διάβολος στον άνθρωπο να συναισθανθή ότι
είναι υιός του Θεού. Ο διάβολος εξουσιάζει με την καρδιά και δεν αφήνει
στον άνθρωπο να σκεφθή τον Θεό, να θυμηθή, ότι είναι υιός του Θεού, ότι
είναι πλούσιος, ανεκδιήγητα πλούσιος. Ότι αυτός είναι αδελφός των αγίων
αγγέλων. Ο διάβολος όλα τα σκοτίζει, όλα τα απομακρύνει από τον άνθρωπο,
τα διαστρεβλώνει, και του δίνει ψεύτικες ηδονές μέσω των αμαρτιών.
Πράγματι έχει δίκαιο ο Απόστολος Παύλος όταν λέει στον Άγιο Επίσκοπο και
μαθητή του, Απόστολο Τίτο: «ήμεν γαρ ποτέ και ημείς ανόητοι» (Τίτ γ΄,
3) Κοιτάξτε τι λέει ο Απόστολος. Πότε Άγιε Απόστολε; Υποδουλωμένοι στις
διάφορες επιθυμίες και στα διάφορα πάθη, τότε είμασταν τρελλοί και
ανόητοι.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Δεν
θέλει ο Κύριος δια της βίας να σε αναστήση εκ των θανάτων σου, να σε
αρπάξη από την αμαρτία. Εσύ πρέπει πρώτος να το πης στον ίδιο: «Κύριε,
αυτή η αμαρτία με βασανίζει. Δεν την θέλω, έχει όμως εξουσία επάνω μου.
Ελευθέρωσε με!» Τότε γίνεται θαύμα. Πάντα. Ποτέ ο Κύριος δεν αφήνει
χωρίς απάντησι την προσευχή, έστω και του μεγαλυτέρου αμαρτωλού. Δεν
υπάρχει φρικτή αμαρτία για τον άνθρωπο, ο οποίος αγρυπνεί επάνω στη δική
του συνείδηση, επάνω στη ζωή του. Ξέρει ο άνθρωπος, ότι μετά την
προσέλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού στον κόσμο, ότι δεν υπάρχη αμαρτία,
από την οποία ο Κύριος δεν μπορεί να μας ελευθερώση. Δεν υπάρχει
αμαρτία, την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να νικήση, δεν υπάρχει αμαρτία,
την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να διώξη. Ο Κύριος δίνει την δύναμη.
Μόνο κάνε την αρχή. Μόνο αναβόησε, όπως ο άσωτος υιός: «Πάτερ, ήμαρτον
εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου».</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Όταν
αμαρτάνης, αμαρτάνης όχι μόνο στον Θεό, αλλά σ’ όλα τα ουράνια
κτίσματα, σ’ όλα τα επίγεια κτίσματα. Αμαρτάνεις στα πουλιά, αμαρτάνης
στα λουλούδια, τα δένδρα. Αμαρτάνεις σ’ όλα τα ζωντανά όντα. Η αμαρτία
είναι πραγματικά φοβερή, άνευ της μετανοίας. Τόσο φοβερή, ώστε να
σκοτώνη και να ρίχνη σ’ εκατό θανάτους. Να ρίχνη στην αγκαλιά του
διαβόλου και στην αιώνια φρικωδεστάτη κόλαση. Χωρίς αμφιβολία. Γι’ αυτό ο
Θεός ήλθε σ’ αυτόν τον κόσμο. Να εξολοθρεύση τον φοβερό δράκοντα, ο
οποίος λέγεται αμαρτία. Ήλθε ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός και μας
έδωσε όλα τα μέσα να εξολοθρεύσομε την αμαρτία, την κάθε αμαρτία.
Εδημιούργησε την Εκκλησία Του επάνω στη γη και της έδωσε όλες τις
ουράνιες δυνάμεις, για να νικάμε και εμείς οι άνθρωποι όλες τις
αμαρτίες, όλους τους θανάτους μέσα μας και γύρω μας.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ο
Κύριος μας έδωσε τα θαυμαστά Άγια Μυστήρια. Το άγιο Βάπτισμα, τη Θεία
Κοινωνία, τα οποία εξολοθρεύουν την αμαρτία. Μας έδωσε και τις θαυμάσιες
αρετές, πίστη, ελπίδα, αγάπη, προσευχή, νηστεία, αγρυπνία, πραότητα και
όλες τις υπόλοιπες ευαγγελικές αρετές. Γι’ αυτό δεν υπάρχει απόγνωση
στον Χριστιανό άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Ας
ξυπνήση ο Αγαθός Θεός όλους τους αθέους, όλους τους απίστους. Ας
κτυπήση τον καθένα με τον κεραυνό του Ουρανίου Ελέους. Με τον κεραυνό
του Ουρανίου Ελέους μέσα στη συνείδηση, μέσα στη ψυχή. Ας ξυπνήση ο
καθένας και πορευθή στην ουράνια πατρίδα του, στην ουράνια τράπεζα
ανάμεσα στους αγίους αδελφούς του, τους αγγέλους. Ας ζήση εκεί μαζί τους
δια της αιωνίας Θείας Αληθείας, αιωνίας Θείας Διακαιοσύνης και όλων των
αιωνίων ουρανίων χαρών.</span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Κύριε,
Σ’ ευχαριστούμε για το Άγιο Ευαγγέλιο αυτό. Σ’ ευχαριστούμε για την
αγαθή είδηση αυτή. Γιατί δημιούργησες τον άνθρωπο, να μπορή να νικήση
κάθε αμαρτία και κάθε διάβολο. Σε Σένα δόξα και ευχαριστία, πάντοτε νυν
και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.</span></span></div>
</div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-86159857424111948552024-02-24T17:39:00.004+02:002024-02-24T17:42:43.508+02:00Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Φεβρουαρίου 2024 Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου Λουκᾶ ιη΄ 10-14<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Rvx-G7q1NSc/UuWGFcWcfWI/AAAAAAAAAVs/U7F2c4F7iSAJn4oxDqlYov_I2e1_F8Q0wCPcBGAYYCw/s1600/EIKONES.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="150" data-original-width="200" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-Rvx-G7q1NSc/UuWGFcWcfWI/AAAAAAAAAVs/U7F2c4F7iSAJn4oxDqlYov_I2e1_F8Q0wCPcBGAYYCw/s320/EIKONES.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /></span></span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"></span></span><br /><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;">Ε</span></b></span>ἶπεν
ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν
προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς
πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ
οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ
τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. Καὶ ὁ
τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανόν
ἐπᾶραι, ἀλλ' ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ
ἁμαρτωλῷ. Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ
γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν
ὑψωθήσεται.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;"> <span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"> </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><br /></span></span></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1704645945947576614.post-68710536280318998682024-02-24T17:38:00.005+02:002024-02-24T17:38:47.957+02:00Ταπείνωση! Φωτίζεις ὅλες τὶς ἀρετές! <p><br /></p><p style="text-align: right;"><span style="color: #b45f06; font-size: large;"><span><span style="font-family: Garamond;">Συναμαρτωλοί νὰ συμβαδίσουμε...</span></span></span></p><p style="text-align: right;"><span style="color: #b45f06; font-size: large;"><span><span style="font-family: Garamond;">Ὁμιλία <span style="font-size: medium;">♰ </span>π. Ἀθανασίου Χατζῆ</span></span></span></p><p style="text-align: right;"><span style="color: #b45f06; font-size: large;"><span><span style="font-family: Garamond;">080217</span></span></span><br /></p>
<div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/mY-syDlPZI8" width="560"></iframe></div>Σύλλογος Το Άνθοςhttp://www.blogger.com/profile/16282629777903723599noreply@blogger.com0