ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΛΕΟΝΤΙΟ Ὅτι αἰτία τῶν τραγωδιῶν μεταξὺ τῶν ἀνθρπωπων εἶναι ἡ ραθυμία γιὰ τὴν ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν

 

 Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου

Τὸ ὅτι παραμελήθηκε ἐξαιτίας τῆς ραθυμίας ἡ ἀνάγνωση τῶν ἀγίων Γραφῶν, καὶ τὸ ὅτι ὁ καθένας προτιμᾶ τὰ δικά του πάθη ἀντὶ τῶν θείων ἐντολῶν, ἔγινε αἰτία τόσο μεγάλων τραγωδιῶν. 

Γιατὶ ὁ πόλεμος ἄσπονδος καὶ ἀκήρυκτος ξέσπασε στοὺς κύρυκες τῆς εἰρήνης, καὶ ἄν μποροῦσαν μὲ μεγάλη εὐχαρίστηση θὰ ἔτρωγαν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, καὶ θὰ ἔκαναν τὰ πάντα, ὥστε τούς ζωντανοὺς νὰ τοὺς σκοτώσουν, τοὺς θαμμένους νὰ τοὺς ἀποκηρύξουν, τὰ σπίτια νὰ τὰ γκρεμίσουν, καὶ νὰ ἀφανίσουν κάθε μνημεῖο.

 Ἔτσι ὁπλίζονται ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου, καὶ πλέκουν μηχανοραφίες, αὐτοὶ ἔμαθαν, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν χαρακτήρισε τοὺς μαθητὲς του ἀπὸ τὰ θαύματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. 

Γι' αὐτὸ λοιπὸν νομίζω, ὅτι καὶ οἱ ἀκροατὲς δὲν τοὺς ἀκολουθοῦν. Γιατὶ δὲν φέρονται ὡς μαθητὲς πρὸς δασκάλους, ἀλλὰ ὡς δικαστὲς πρὸς κατηγορούμενους, νομίζοντας, κατὰ τρόπο ἄθλιο καὶ ταλαίπωρο, ὅτι θὰ ἔχουν δικαιολογία τῶν δικῶν τους πταισμάτων τὴ ραθυμία τῶν δασκάλων.

 Ἀλλὰ θὰ πεῖς: Τὶ πρέπει λοιπὸν νὰ κάνουμε;Ἄν εἶναι δυνατὸν νὰ διορθωθοῦμε· ἀλλιῶς, νὰ ἡσυχάσουμε.