Μ. Βασιλείου
Ἐὰν πιστεύει ὅτι βλέπει πάντοτε μὲ τὴν σκέψιν του τὸν παντεπόπτην Θεὸν καὶ τὸν πάντοτε παρόντα Κύριον. Διότι ποῖος ὑπήκοος ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος τολμᾷ ποτὲ νὰ κάμῃ κάτι ποὺ τὸν δυσαρεστεῖ; Καὶ ἐὰν δὲν περιμένῃ τὴν ὑπακοὴν ἐκ μέρους τῶν ἄλλων, ὅμως αὐτὸς ἄς ἑτοιμάζεται νὰ ὑπακούῃ, θεωρῶν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνωτέρους του. Ἐὰν λοιπὸν ἐπιζητῇ τὴν ὑπακοήν διὰ τὰς
ἰδικάς του ἀνάγκας, ἄς γνωρίζῃ ὅτι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου διδάσκει ἕκαστον ἐξ ἡμῶν νὰ ὑπηρετῇ τοὺς ἄλλους. Ἐὰν ὅμως ἐκδικῆται διὰ τὴν παράβασιν τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου, δὲν χρειάζεται ὀργή, ἀλλ' οἶκτος καὶ συμπάθεια κατὰ τὸν λόγον "ποῖος ἀσθενεῖ καὶ δὲν ἀσθενῶ;".
ἰδικάς του ἀνάγκας, ἄς γνωρίζῃ ὅτι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου διδάσκει ἕκαστον ἐξ ἡμῶν νὰ ὑπηρετῇ τοὺς ἄλλους. Ἐὰν ὅμως ἐκδικῆται διὰ τὴν παράβασιν τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου, δὲν χρειάζεται ὀργή, ἀλλ' οἶκτος καὶ συμπάθεια κατὰ τὸν λόγον "ποῖος ἀσθενεῖ καὶ δὲν ἀσθενῶ;".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου