Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

π. Δημητρίου Μπόκου

 

Κατὰ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα ποὺ ἀνοίγεται ἤδη μπροστά μας, ὁ Χριστὸς πραγματοποιεῖ τὴν πορεία ποὺ εἶχε πολλὲς φορὲς
προαναγγείλει, προετοιμάζοντας τοὺς μαθητές του γιὰ τὰ ἐπικείμενα Πάθη καὶ τὴν Ἀνάστασή του. «Μέλλει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται» (Ματθ. 17, 22-23).
Τὴν πορεία αὐτὴ μᾶς ὑπενθυμίζει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Μεγάλης
Ἑβδομάδας ἡ Ἐκκλησία. Ἀπὸ τὸ βράδυ κιόλας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, ὅπου ψάλλεται ὁ Ὄρθρος τῆς Μεγάλης Δευτέρας καὶ ξεκινάει ἡ πρώτη ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου, ἀκοῦμε τὸ Κάθισμα: «Τὰ πάθη τὰ σεπτὰ ἡ παροῦσα ἡμέρα ὡς φῶτα σωστικὰ ἀνατέλλει τῷ κόσμῳ». Ἂν καὶ πρόκειται γιὰ τὴν πιὸ ἐπώδυνη διαδικασία ποὺ γνώρισε ποτὲ ὁ κόσμος, ὅμως τὰ Πάθη εἶναι δόξα καὶ λαμπρότητα γιὰ τὸν Χριστό.
Ἀκτινοβολοῦν στὸν κόσμο σὰν φῶτα σωτήρια, ὅπως προβάλλει ὁ ἥλιος τὸ πρωὶ καὶ φωτίζει μὲ τὶς ἀκτίνες του τὰ πάντα.
Ἡ πρώτη λοιπὸν ἡμέρα ποὺ παρουσιάζει «τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχάς», ἤδη «λαμπροφορεῖ». Δοξάζουμε ευγνώμονα, πανηγυρίζουμε «τὴν ἀπόρρητον Λόγου Θεοῦ κατάβασιν», δὲν μοιρολογοῦμε γιὰ τὰ βάσανα τοῦ Χριστοῦ μὲ ἄρρωστους

Ἱερός Νιπτῆρας, ἀπό τὸ βίωμα ...στό δράμα

π. Γεώργιος Ἔξαρχος
ἐκπαιδευτικός, ΜΑ Κλασσικῆς Φιλολογίας, ὑπ. Δρ Ἱστορίας
ἐφημέριος Σιναϊτικοῦ μετοχίου Ἰωαννίνων

 

 

Ἡ Μετάβαση ἀπὸ τὸν κλασσικό - ἑλληνιστικὸ κόσμο πρὸς τὸν χριστιανισμό, ἰδίως μετα τὸ διάταγμα τῶν Μεδιολάνων, γίνεται σὲ τεντωμένο «πολιτιστικὰ» σχοινί! Σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς Αὐτοκρατορίας ὑπάρχουν ἀντιθέσεις ἀλλὰ καὶ συνθέσεις. Τὸ θέατρο δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ξεφύγει ἀπὸ αὐτὸν τὸν κανόνα.
Βλέπουμε πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, οἱ ὁποῖοι τὸ πολεμοῦν στὰ κηρύγματά τους, θέλοντας νὰ προφυλάξουν τὸ ἄπειρο τότε πνευματικὰ ποίμνιό τους ἀπὸ τὰ πολλὰ παγανιστικὰ κατάλοιπα• βλέπουμε ὅμως
καὶ ἄλλους, ὀπως ὁ Μ. Βασίλειος καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολογος νὰ προσπαθουν νὰ τὸ ἐντάξουν στὴν καινούργια «πνευματικὴ» πραγματικότητα, καὶ ἐν πολλοῖς τὸ καταφέρνουν.
Καταρχὰς ἡ σύζευξη τοῦ ρωμαϊκοῦ δικαίου, τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ τῆς χριστιανικῆς παράδοσης γίνεται ἐμφανὴς καὶ σὲ κάθε λογῆς θεατρικὴ δραστηριότητα . Στοὺς τρεὶς πρώτους αἰῶνες τῶν διωγμῶν, τὸ ἑλληνικὸ θέατρο διαδραματίζει σημαντικὸ ρόλο στὴν διακωμώδηση τῆς χριστιανικῆς Πίστης.
Παρόλαυτα ὑπάρχουν θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ μέσω τοῦ θεάτρου ἡ Ἀλήθεια θριαμβεύει! Γνωστὴ εἶναι ἡ περίπτωση μεταστροφῆς τοῦ ἁγίου Πορφυρίου του «ἀπὸ μίμων» τοῦ Ἐφεσίου, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε ἐπὶ Αὐτοκράτορος Αὐρηλιανοῦ
(270-275) στὴν Καισάρεια. Κατὰ τὴν διάρκεια παρωδίας τοῦ Βαπτίσματος συνέβη ἀγγελοφάνεια καὶ ὁ Πορφύριος ἐξῆλθε τοῦ «βαπτιστηρίου» ὁμολογῶντας πίστη στὸν Χριστό. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς θεατὲς πίστεψαν στὸν Χριστό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαταχθεῖ ἡ θανάτωση διὰ ξίφους πολλῶν ἐξ αὐτῶν μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Πορφύριο στὶς 4 Νοεμβρίου 270 . Ἔτσι σήμερα θεωρεῖται ὁ προστάτης τῶν ἠθοποιῶν.
Σήμερα πολλὰ «δραματοποιημένα» κείμενα

Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Δουραχάνης

 

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα

π . Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ

Μὲ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων κλείνει ὁ κύκλος τῶν ἕξι ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς καὶ μπαίνουμε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα (συνολικὰ 49 ἡμέρες νηστείας). Εἶναι μεγάλη ἡ ἑβδομάδα αὐτή, ὄχι γιατὶ ἔχει διαφορετικὴ χρονικὴ διάρκεια ἀπὸ τὶς ἄλλες, ἀλλὰ ἐπειδὴ συντελέστηκαν κατ’ αὐτὴν τὰ συγκλονιστικότερα συμβάντα τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, τὰ πρωτόγνωρα γεγονότα τοῦ σχεδίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τὰ φρικτὰ Πάθη, ἡ θεόσωμος ταφὴ καὶ ἡ εἰς Ἅδου κάθοδος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἀκολουθήσει ἡ λαμπροφόρος Ἀνάστασή του. Ὅλα αὐτὰ δηλαδή, διὰ τῶν ὁποίων «τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκεν».

Ὁ Χριστὸς εἰσέρχεται στὴν ἁγία πόλη Ἱερουσαλὴμ ἐπευφημούμενος ὡς βασιλεύς, ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ βασιλεία του «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Δὲν ἔρχεται γιὰ νὰ καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης, ὅπως οἱ ἐπίγειοι βασιλεῖς. Εἶναι ὁ «ἐρχόμενος ἐπὶ τὸ ἑκούσιον πάθος». Ἐπευφημήθηκε καὶ
ὑμνήθηκε ὡς «ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
Ἀλλὰ ἔρχεται κατ’ οὐσίαν «ταπεινούμενος», όχι δοξαζόμενος, «ἐπὶ ὄνον καὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου», γιὰ νὰ ἑτοιμάσει «τὴν ἐν ὑψίστοις καθέδραν» γιὰ ὅσους τὸν ἀγαποῦν.

Δὲν προσπαθεῖ, ὅπως ἐμεῖς, ἀπὸ μικρὸς καὶ ἀσήμαντος νὰ γίνει
σπουδαῖος καὶ τρανός. Ἡ πορεία του

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Μεγάλης Ἑβδομάδος

Ἱερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

 

 

Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾅδην ἐνέκρωσας, τῇ ἀστραπῇ τῆς Θεότητος

Ο Επιτάφιος στην Ιερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

 

 

 

ΠΩΣ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

«Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». Ὁ Χριστὸς ἀπέφευγε συνήθως νὰ φανερώνεται στὸν κόσμο ὡς Μεσσίας, ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἔκανε θαύματα, ἔδινε αὐστηρὴ ἐντολή, «ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτόν». Καὶ στὰ δαιμόνια ποὺ ἔβγαζε, ἀπαγόρευε νὰ τὸν φανερώσουν. Ὅταν τὸν προκαλοῦσαν οἱ ἄνθρωποι νὰ φανερώσει τὸν ἑαυτό του στὸν κόσμο, νὰ κάνει φανερὰ τὰ ἔργα του γιὰ νὰ τὸν ἀποδεχθοῦν, ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε: «Ὁ καιρὸς ὁ ἐμὸς οὔπω
πάρεστι» καὶ «οὔπω πεπλήρωται». Δὲν εἶχε συμπληρωθεῖ ὁ ὁρισμένος ἀπὸ τὸν Πατέρα του χρόνος, γιὰ νὰ φανερωθεῖ ὡς Μεσσίας καὶ νὰ σταυρωθεῖ. Γι’ αὐτὸ καὶ μέσα στὸν πολὺ κόσμο συνήθως κυκλοφοροῦσε «οὐ φανερῶς, ἀλλ’ ὡς ἐν κρυπτῷ» (Ἰω. 12, 23. 7, 3-10.
Ματθ. 12, 16). Ἦρθε ὅμως καὶ ἡ ὥρα

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Μεγάλης Ἑβδομάδος

 

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Μεγάλης Ἐβδομάδος

 

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΞΙΣΩΣΗ

 

π. Δημητρίου Μπόκου

Ένα σφύριγμα ακούστηκε, οι πόρτες έκλεισαν και ο ηλεκτρικός άρχισε να κυλά νωχελικά πάνω στις ράγες. Σε λίγο έτρεχε ακάθεκτος σαν μακρύ ερπετό, μετατοπίζοντας αδιάκοπα το ανθρώπινο φορτίο, καθώς τα βαγόνια έγερναν ελαφρά μέσα στο ατέλειωτο τράνταγμά τους.
Ο Χάρης στηριζόταν γερά στο κάθισμα, όπου μια νεαρή γυναίκα είχε προλάβει να καθίσει πριν απ’ αυτόν. Η γυναίκα έφερε την τσάντα της από τον ώμο στα γόνατα, για περισσότερη ασφάλεια, έβγαλε τα γάντια της και τα ’ριξε μέσα. Ο Χάρης κοίταζε αδιάφορα έξω, μα στην πραγματικότητα δεν έχανε καμμιά της κίνηση. Πρόσεξε τη βέρα της, ήταν παντρεμένη. Το ντύσιμό της ήταν κομψό. Έβγαλε το πακέτο με τα χαρτομάντηλα και κράτησε ένα στο χέρι της.
Ο κόσμος μπαινόβγαινε αδιάκοπα σε κάθε στάση, ο διάδρομος γέμισε ασφυκτικά. Ο Χάρης στριμώχτηκε περισσότερο, ακουμπούσε σχεδόν τώρα στο πλευρό της κυρίας.
Ο συρμός χώθηκε σ’ ένα από τα τούνελ της γραμμής. Η σκοτεινή διαδρομή ήταν πολύ σύντομη, ο μηχανοδηγός δεν άναψε καν τα φώτα.
Όμως, τα λιγοστά δευτερόλεπτα του σκοταδιού που μεσολάβησαν, ήταν η ώρα για τον Χάρη.
- Μη σπρώχνετε έτσι! φώναξε ξαφνικά και έγειρε

«Λίγα λουλούδια ἀπό τόν κῆπο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου»

 

 Ὁμιλία γιά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου Ἁγιονικοδημίτου

Ἀδελφοί μου,

Ἀληθινά, ὀφείλω νά σᾶς εὐχαριστήσω, διότι μέ καλέσατε νά σᾶς ὁμιλήσω καί γίνατε ἔτσι αἰτία νά μελετήσω λίγο καί νά ἀσχοληθῶ μέ ἕναν μεγάλο Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Σιναΐτη, νά μαζέψω λίγα ἄνθη ἀπό τήν σοφή διδασκαλία του, ἡ ὁποία ἔχει ὡς στόχο νά ὁδηγήσει τήν ζωή μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί στήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Ἀδελφοί μου, γνωρίζετε ὅτι:

Ὑπάρχει κάτι πού εἶναι πιό μεγάλο ἀπό τήν γῆ. Καί αὐτό εἶναι ἡ θάλασσα.

Ὑπάρχει κάτι πού εἶναι πιό μεγάλο καί ἀπό τήν θάλασσα. Καί αὐτό εἶναι ὁ οὐρανός.

Ὑπάρχει καί κάτι πού εἶναι πιό μεγάλο καί ἀπό τόν οὐρανό. Καί αὐτό εἶναι ἡ ψυχή ἑνός ἀνθρώπου.

Ὦ!!! Ἡ ψυχή ἑνός ἀνθρώπου, πόσο μεγάλη εἶναι!!!

Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ, εἶναι αὐτό πού ἀπό τόν Θεόν ἐξῆλθε καί εἰς τόν ἄνθρωπον εἰσῆλθε. Ἐνεφύσησε ὁ Θεός εἰς τόν χοϊκόν ἄνθρωπον καί ἔδωσε εἰς αὐτόν τόν ἄνθρωπον πνοήν ζῶσαν.

Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό ζωντάνεμα, θά λέγαμε, τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον ὁλόκληρον, εἶναι ἡ παρουσία καί ἡ ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ σ᾿ ὁλόκληρη τήν κτίση. Ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν δυνατότητα νά γίνει κατά χάριν Θεός.

«Ὑμεῖς θεοί ἐστε καί υἱοί Ὑψίστου πάντες», ἀναφέρει ὁ Ψαλμωδός (Ψαλμ. 81,6).

Αὐτή εἶναι ἡ πραγματική κατάσταση πού μᾶς ἁρμόζει, ἀδελφοί μου. Γεννηθήκαμε καί ἤλθαμε στόν κόσμον μέ ἕναν προορισμό καί ἕναν σκοπό: Νά γίνουμε Ἅγιοι. Γι᾿ αὐτό, ὅπου καί νά βρισκόμαστε, ὅ,τι καί νά κάμουμε, πρέπει νά ἐργαζόμεθα τήν Ἁγιότητα. Στή ζωή αὐτή μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ μποροῦμε νά πετύχουμε τήν Ἁγιότητα. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι». Μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Πέτρος στήν Α΄ Καθολική Ἐπιστολή του (Α΄ Πέτρ. 1,16). Ἐάν ἀποτύχουμε, φανερώνουμε τήν ἀποστροφή μας πρός τόν Θεό καί ἡ ζωή μας τότε γίνεται χαρά τῶν δαιμόνων.

Ἡ περίοδος αὐτή μέσα στήν ὁποία ζοῦμε, μᾶς δίνει τήν δυνατότητα τουλάχιστον νά δώσουμε στόν Θεόν τήν προαίρεσή μας. Καί Ἐκεῖνος

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος...

 

Ἱερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

 

Το μοιρολόι της Παναγίας στα Τουρκικά

Τραγουδούν η κ. Παρασκευή και η κ. Δέσποινα από τη Μπάφρα Ιωαννίνων.
 Στο τέλος του τραγουδιού μας λένε:
 "Στη Μικρά Ασία που ήμασταν εμείς οι Χριστιανοί, είπαν οι Τούρκοι ή θα αλλάξετε την πίστη σας ή τη γλώσσα σας. Συγκεντρώθηκαν οι δικοί μας και είπαν εμείς τη θρησκεία μας δεν την αλλάζουμε... και έτσι έμαθαν τα τούρκικα..." 

Ιερά Μονή Παναγἰας Δουραχάνης
Μεγάλη Παρασκευή 2007

Θαρσεῖτε, Ἐγώ νενίκηκα τον κόσμο!

Φωτογραφίες από την Ιερά Μονή Παναγίας Δουραχάνης

Μεγάλη Τρίτη

ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Ὁ ὄρθρος τῆς Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται τό ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Ἡ Ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας εἶναι ἀφιερωμένη σέ δύο βασικά θέματα, στήν παραβολή τῶν δέκα παρθένων καί στήν καλλιέργεια τῶν ταλάντων, πού χαρίζει στόν καθένα μας ὁ Θεός. Προβαίνοντος τοῦ Πάθους, ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά στρέψουμε τήν προσοχή μας στά ἔσχατα, εἴτε αὐτά γιά τόν καθένα μας ἔρχονται τήν ὥρα τοῦ θανάτου, εἴτε ἀναφέρονται στήν τελείωση τοῦ κόσμου κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Οἱ ὕμνοι πού ψάλλονται εἶναι πολύ διδακτικοί καί συγκινητικοί.

Τροπάριον

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε, οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, πρεσβείαις τοῦ Προδρόμου, σῷσον ἡμᾶς».

Νά, ὁ Νυμφίος ἔρχεται στό μέσο τῆς νύχτας, κι εὐτυχισμένος θά εἶναι ὁ δοῦλος πού θά τόν βρεῖ (ὁ Νυμφίος) ξάγρυπνο νά τόν περιμένει· ἀνάξιος ὅμως πάλι θά εἶναι ἐκεῖνος, πού θά τόν βρεῖ ράθυμο καί ἀπροετοίμαστο. Βλέπε, λοιπόν, ψυχή μου νά μή βυθιστεῖς στόν πνευματικό ὕπνο, γιά νά μή παραδοθεῖς στό θάνατο (τῆς ἁμαρτίας) καί νά μείνεις ἔξω τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀνάνηψε κράζοντας· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶσαι ἐσύ ὁ Θεός μας · μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ προδρόμου σῶσε μας.

Κάθισμα.

«Τόν Νυμφίον, ἀδελφοί, ἀγαπήσωμεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῇ· ἵνα ὡς αἱ φρόνιμοι τοῦ Κυρίου παρθένοι, ἕτοιμοι εἰσέλθωμεν σύν αὐτῷ εἰς τούς γάμους· ὁ γάρ Νυμφίος δῶρον ὡς Θεός πᾶσι παρέχει τόν ἄφθαρτον στέφανον».

Ἀδελφοί, ἄς ἀγαπήσουμε τό Νυμφίο Χριστό καί ἄς ἑτοιμάσουμε τίς λαμπάδες τῶν ψυχῶν μας, λάμποντες ἀπό τό φῶς τῶν ἀρετῶν καί τῆς ὀρθῆς πίστης, γιά νά εἴμαστε ἕτοιμοι, ὅπως οἱ συνετές καί φρόνιμες παρθένες, νά εἰσέλθουμε μαζί του στούς πνευματικούς γάμους. Διότι ὁ Νυμφίος, ὡς Θεός, παρέχει σ᾽ ὅλους ὡς δῶρο, τό ἀμαράντινο στεφάνι (τῆς βασιλείας του).

Τό θαυμάσιο αὐτό κάθισμα εἶναι ἐμπνευσμένο ἀπό τή γνωστή παραβολή τῶν δέκα παρθένων. Ὅλες ἦταν κορίτσια στήν ὥρα τοῦ γάμου τους. Κάθε κόρη ζεῖ μέ τό ὄνειρο τοῦ νυμφίου. Θέλει νά παντρευτεῖ. Νά

Ἱδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, προστασίαις τῶν ἀσωμάτων, σῶσον ἡμᾶς.»

 

Ὡς φῶτα σωστικά...

Τὰ Πάθη τὰ σεπτά, ἡ παροῦσα ἡμέρα,
ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ Κόσμῳ,
Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι,
ὁ τὰ σύμπαντα, ἐν τῇ δρακὶ περιέχων,
καταδέχεται, ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ,
τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.

Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ Δείπνου ἐφωτίζοντο...

...τότε Ἰούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας ἐσκοτίζετο, καὶ ἀνόμοις κριταῖς, σὲ τὸν δίκαιον Κριτὴν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τὸν διὰ ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον, φεῦγε ἀκόρεστον ψυχὴν τὴν Διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. Ὁ περὶ πάντας ἀγαθός, Κύριε δόξα σοι.

 

 

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος