ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.2,10-16]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
«ΤΑ ΚΡΥΠΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-6-1991]
Στη σημερινή αποστολική περικοπή, σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στην κρίση του Θεού, που θα είναι τόσο για τους Ιουδαίους, όσο και δια τους εθνικούς. Εκείνοι που έλαβαν τον νόμον, οι Ιουδαίοι και εκείνοι οι εθνικοί, οι ειδωλολάτραι, που είχαν έμφυτον τον ηθικόν νόμον, τον νόμον της συνειδήσεώς των. Και τούτο γιατί ο Θεός είναι παντογνώστης, αλλά και απροσωπόληπτος. Και ο Θεός βλέπει το εσωτερικόν του κάθε ανθρώπου, διότι τίποτα δεν υπάρχει σκιασμένο στα μάτια του Θεού. Όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα. Και συνεπώς στην κρίση Του θα σταθεί δίκαιος.
Γι'αυτό σημειώνει ο απόστολος Παύλος ότι «ὁ Θεὸς κρινεῖ (:θα κρίνει) τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ». Ότι, δηλαδή, ο Θεός θα κρίνει εκείνα τα οποία δεν φαίνονται στους άλλους ανθρώπους. Ενίοτε και εις τους αγγέλους. Εκείνα τα οποία ο άνθρωπος σκέπτεται, επιθυμεί, αλλά και ακόμη και ενεργεί μακριά από τα μάτια των άλλων ανθρώπων, «σύμφωνα», λέγει ο απόστολος, « με το Ευαγγέλιον που κηρύττω, ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός θα έλθει να κρίνει τον κόσμον».
Ώστε υπάρχουν κρυπτά εις τους ανθρώπους; Βεβαίως υπάρχουν κρυπτά! Διότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρός, κλειστός κόσμος, ορατός μόνον εις τον Θεόν. Ενώπιον του Οποίου, όπως ήδη σας είπα, πάσα φύσις είναι γυμνή και τετραχηλισμένη. Δηλαδή «τετραχηλισμένη» θα πει φανερωμένη. Και το λέγει αυτό ο προφήτης Ησαΐας, αλλά και εις την προς Εβραίους το αναφέρει και το καταγράφει ο απόστολος Παύλος. Κι αυτό δείχνει την ύπαρξιν της ελευθερίας και της προαιρέσεως και της ευθύνης. Διότι αλλιώτικα, πώς θα μπορούσε να κρίνει ο Θεός; Εάν δεν υπήρχε ελευθερία, προαίρεσις και ευθύνη; Υπευθυνότης; Και ακόμη κρίνει διότι βλέπει και τα έξω και τα έσω.
Μέσα σ’ αυτόν, λοιπόν, τον κλειστόν χώρον, που λέγεται άνθρωπος, απεργάζεται το καλόν και το κακόν, το αγαθόν και το πονηρόν. Μέσα εις αυτόν τον χώρον. Πόσοι είμεθα εδώ; Ο καθένας έχει τον δικό του τον κόσμον. Κλειστός, απαραβίαστος, σε βαθμό που μπορεί ο άνθρωπος να υποστεί μαρτύριον και θάνατον και να μην ανοίξει τον εσωτερικό του κόσμο. Τι σκέπτομαι εγώ τώρα; Που σας βλέπω. Τι σκέπτεσθε εσείς που με βλέπετε; Κανείς δεν μπορεί αυτό να το ξέρει. Μόνος κλειδούχος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Εγώ κρατώ το κλειδί του εσωτερικού μου κόσμου. Μέσα εκεί δύναμαι να απεργασθώ ό,τι θέλω! Και σκέψεις και επιθυμίες και αποφάσεις. Ώστε, λοιπόν, αυτός ο κλειστός,