Άγιος Γέροντας Παΐσιος : Δεν οφελούν οι μετάνοιες χωρίς ταπείνωση

Οι μεγάλοι στην ηλικία που δεν δέχονται ύβρεις και αυστηρές παρατηρήσεις, για να θεραπευθούν η για να λάβουν μισθό (όταν δεν φταίνε), είναι πιο ανόητοι και από τα μωρά παιδιά, που δεν θέλουν ούτε να ακούσουν τον γιατρό, διότι φοβούνται την ένεση (μην τους τρυπήσει με την βελόνα), και υποφέρουν τον πυρετό συνέχεια και τον βήχα.

Περισσότερη ευγνωμοσύνη οφείλουμε σ’ αυτούς που μας κέντησαν και βγήκαν τα αγκάθια της ψυχής μας, παρά σ’ εκείνους που θα έσκαβαν δωρεάν την περιοχή μας και θα μας φανέρωναν τον κρυμμένο μας άγνωστο θησαυρό.

Δεν ωφελεί να τρίβει κανείς τα γόνατά του με αμέτρητες μετάνοιες, εάν δεν τρίβει παράλληλα και την μούρη του με την ταπείνωση (την εσωτερική μετάνοια).

Εκείνος που ζητάει ταπείνωση από τον Θεό, αλλά δεν δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώσει,

Όταν έχεις απλότητα, όταν έχεις αγάπη, λάμπει ο εσωτερικός άνθρωπος

 Ιερά Μονή Παναγίας Θεοτόκου Δουραχάνης Ιωαννίνων 

Ομιλία π. Αθανασίου Χατζή

080928

 

 

 

 

''Θεέ μου, σκέπασέ με αυτήν την ώρα...''

 

Όταν θα σε χειροκροτούν οι άλλοι, εσύ θα βάλεις το κεφάλι κάτω και θα πεις: ''Θεέ μου, σκέπασέ με αυτήν την ώρα...''. Και όταν οι άλλοι θα σε λένε ''Μπράβο!'', εσύ να νοιώθεις ότι κλέβεις το Θεό, διότι ο Θεός είναι Εκείνος που σε έδωσε, ό,τι σε έδωσε, ώστε να σε χειροκροτούν και να σε λένε ''Μπράβο!'' οι άλλοι...
Μην αφήσεις τον νου σου ποτέ και πεις, ότι είσαι άξιος για κάτι. Πάντα να νιώθεις ότι είσαι ανάξιος. Έστω και αν είσαι άξιος... διότι και αν είσαι άξιος, δεν είσαι άξιος από δικά σου φόντα. Είσαι άξιος με

Πνευματικοί αγώνες

 

Ο γέροντας και τ’ άλογο – Τι είναι καλό και τι κακό;

Κάποτε ζούσε σ’ ένα χωριό κάποιος φτωχός γέροντας, ο οποίος είχε ένα όμορφο άλογο που τον βοηθούσε στις γεωργικές του ασχολίες και το οποίο ήταν τόσο όμορφο και δυνατό, ώστε ήταν γνωστό σε όλη τη γύρω περιοχή.

Κάποια μέρα, ένας πρίγκιπας που εντυπωσιάστηκε από τη φήμη και το παρουσιαστικό του αλόγου, θέλησε να το αγοράσει, προσφέροντας στον γέροντα ένα υπέρογκο ποσό. Αυτός, όμως, αρνήθηκε να πουλήσει το αγαπημένο του άλογο, µε το οποίο είχε δεθεί τόσα χρόνια, και επέστρεψε στο χωριό του.

-“Μα καλά είσαι ανόητος;” ρωτούσαν οι συγχωριανοί του.“Πούλα το άλογο για το καλό σου, θα πιάσεις πολλά χρήματα και θα είσαι ευτυχισμένος!”

-“Ααα, εμένα το άλογο με βοηθά στην εργασία μου.. Και ποιος ξέρει τι είναι καλό και τι κακό;” απαντούσε ο γέροντας, “Μόνο Ο Θεός το ξέρει!”

Οι μέρες περνούσαν και το άλογο παρέμενε αχώριστη συντροφιά του γέροντα. Ένα πρωί ξύπνησε και είδε ότι το άλογό του είχε φύγει.

Οι συγχωριανοί του μαζεύτηκαν για να

Ἅγιο Ποτήριο, Ἁγία Λαβίδα

Με ειδοποίησαν να πάω να κοινωνήσω έναν ασθενή στο τάδε δωμάτιο με το τάδε όνομα. Όταν πήγα, αντίκρισα ένα αδύνατο και πολύ ταλαιπωρημένο παλικάρι. Τα χείλη του, η γλώσσα του και γενικώς όλη η στοματική του κοιλότητα ήταν γεμάτα πληγές.
Στενοχωρήθηκα μέσα μου, ήταν νέος άνθρωπος, δεν ήθελα να τον ρωτήσω από τι πάσχει, να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση. Κατάλαβα ότι είναι κάτι σοβαρό. Ρώτησα το βαπτιστικό του όνομα και του είπα να κάνει το σημείο του Σταυρού πριν κοινωνήσει. Στο σύντομο διάλογο που είχαμε, μου είπε: «Πατέρα, αν γίνεται να με κοινωνήσετε με κουταλάκι μιας χρήσεως». Πάγωσα, στενοχωρήθηκα, του εξήγησα ότι δεν πρέπει να φοβάται διότι μεταλαμβάνει τον ίδιο τον Χριστό, το Σώμα Του και το Αίμα Του και δεν πρόκειται να κολλήσει κάτι. Μου απαντά: «Εγώ πατέρα το λέω για σας, γιατί το νόσημά μου είναι σοβαρό και μεταδοτικό». Τον ευχαρίστησα για το ενδιαφέρον του. Ήταν ένας ευγενέστατος νέος αλλά σε πολύ άσχημη κατάσταση. Του επανέλαβα

Η Παναγία έδιωξε την θανατηφόρο γρίπη

 

“Βασιλιά, εμείς δεν ήρθαμε εδώ για σε προσκυνήσουμε,εμείς ήρθαμε εδώ για εκτέλεση”!

Όταν οι Σπαρτιάτες επάνω στην οργή τους θανάτωσαν τους δυο Πέρσες αγγελιοφόρους που τους είχαν φέρει μήνυμα από τον μεγάλο Θεό και Βασιλιά της Περσίας,ζητώντας από τους Σπαρτιάτες(Γη και ύδωρ)…πετώντας τους μέσα στο βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους, πάρτε και τα δυο,και Γη και Ύδωρ.
Μετά που συνειδητοποίησαν και τους έφυγε ο θύμος,καταλάβαν ότι παραβιάσανε τον νόμο…γιατί τους αγγελιοφόρους δεν πρέπει να τους σκοτώνουν.
Τότε ζήτησε ο βασιλιάς της Σπάρτης δυο εθελοντές να πάνε για ανταλλαγή των δυο αγγελιοφόρων,για να τους εκτελέσει ο Ξέρξης.
Και όλοι στρατιώτες του τριγύρω σηκώσανε το χέρι!
Διάλεξε ο Λεωνίδας δυο όμορφα παληκάριακαι τα έστειλε να πάνε μπροστά στον μέγα βασιλιά και να του εξηγήσουν ότι ήρθανε εθελοντικά για εκτέλεση, και για αντάλλαγμα των δυο νεκρών αγγελιοφόρων.
Όταν παρουσιάστηκαν μπροστά στον βασιλιά,οι φρουροί του Ξέρξη,
διατάζουν τους δυο Σπαρτιάτες να πέσουν στα γόνατα τους και να προσκυνήσουνε τον βασιλιά…
Οι δυο σπαρτιάτες χαμογελαστοί,ατρόμητοι, αγέρωχοι
κι όρθιοι σαν κολόνες,κοιτούσανε τους Πέρσες παράξενα και τους θωρούσαν σαν τρελούς,ψυχοπαθείς και αρρώστους…
Οι φρουροί επέμεναν και διατάζαν τους Σπαρτιάτες να προσκυνήσουνε τον βασιλιά τους…
Οι δυο Σπαρτιάτες δεν γνώριζαντην λέξη προσκύνημα,ουτε το νόημα,μα ουτε και την μέθοδο το πως πρέπει να προσκυνούνε…
Ο διερμηνέας τους έδειξε τον τρόποτο πως πρέπει να προσκυνήσουνε τον βασιλιά...Οι δυο Σπαρτιάτες ξεκαρδιστήκανε στα γέλια!
Κι απαντώντας στον Ξέρξη λέγοντάς του;

Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Δουραχάνης, ὁμιλία π. Ἀθανασίου Χατζῆ

Κυριακή Α΄ Λουκᾶ