Το 1910 έπεσε χολέρα στην πόλη Αχρίδα. Η πόλη κάθε μέρα γέμιζε με πτώματα. Φάρμακο δεν υπήρχε. Ο λαός άρχισε να μετακομίζει και να δραπετεύει στα γειτονικά χωριά. Το μοναστήρι του Αγίου Ναούμ που ήταν κοντά στην πόλη, ήταν γεμάτο πρόσφυγες από την Αχρίδα. Τότε πρότεινα στο π. Γεώργιο ο, ο οποίος ανήκε στην Εκκλησία του Αγίου Κλημεντίου, να πάρουμε τα Άγια Λείψανα του Αγίου Κλημεντίου και να κάνουμε λιτανεία στην πόλη της Αχρίδος. Οι ιερείς συμφώνησαν. 'Ετσι αμέσως ξεκινήσαμε την λιτανεία και παρόλο που ήμασταν λίγα άτομα στο δρόμο, άρχισε ο λαός να συρρέει και να ενώνεται με την λιτανεία. Πρώτα περάσαμε από την παλιά πόλη και στη συνέχεια περάσαμε διαμέσου της αγοράς στην νέα πόλη. Οι Τούρκοι δεν μας εμπόδισαν, επειδή και αυτοί πέθαιναν από την χολέρα σαν μύγες. Αφού περάσαμε όλη την πόλη, το βράδυ γυρίσαμε μαζί με τα Άγια Λείψανα στην Εκκλησία του Αγίου Κλημεντίου. Από την επόμενη μέρα κανείς άλλος πια δεν αρρώσταινε από χολέρα! Αυτή η τρομερή αρρώστια ξαφνικά σταμάτησε και έτσι οι κάτοικοι της πόλης Αχρίδος σώθηκαν απ' αυτήν!... ~
Μαρτυρία Σάντρε Τσιπάνοβιτς - Νεωκόρος της Εκκλησίας του Αγίου Κλημεντίου στην Αχρίδα της Σερβίας ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου